Review 16/2562
เรื่อง : แมวบ้านข้าเป็นท่านอ๋อง (เล่มเดียวจบ)
ผู้แต่ง : ถงซิน
ผู้แปล : พวงหยก
พิมพ์ครั้งที่1 : มีนาคม 2562
สนพ. แจ่มใส (มากกว่ารัก)
โปรยปกหลัง :
ด้วยร้านยาที่ท่านพ่อทิ้งไว้ให้ถูกพี่ชายทำเสียจนป่นปี้
ทั้งที่บ้านยังมีน้องชายน้องสาวและหลานอีกสองคนให้ต้องดูแล ซย่าหมิ่น
จึงพยายามใช้วิชาความรู้ทางการแพทย์ที่มีติดตัวมาฟื้นฟูร้าน ทว่ากลับไม่ได้ผล
ไม่มีใครมั่นใจให้นางรักษา มิหนำซ้ำท่านป้ายังกลั่นแกล้งพวกนางเพราะต้องการตำรายาของท่านพ่อ
ในยามที่ซย่าหมิ่นเกือบจะสิ้นหวัง เจ้าแมวดำที่หลานๆ
เลี้ยงไว้ก็บังเอิญพานางไปพบโสมล้ำค่า
ทว่าเจ้าเหมียวตัวนี้ดูจะเย่อหยิ่งถือตัว
ฉลาดเฉลียวเป็นพิเศษ ทำยังกับฟังภาษาคนรู้เรื่องอย่างไรอย่างนั้น
อีกทั้งยังมีข้อความเขียนเตือนให้นางและคนในบ้านระวังตัวจากอันตรายต่างๆ อีกด้วย
โดยเฉพาะบนข้อความเหล่านั้นมี
‘ขนและรอยอุ้งเท้าแมว’ ปรากฏอยู่! นางไม่อยากจะคิดต่อเลยจริงๆ
แค่เห็นก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัวแล้ว...
คำนำสนพ. :
เรื่องของท่านอ๋องผู้เย่อหยิ่งและได้รับการขนานนามว่า
ดาวอสูร ลิ่นจื่อเชิน ที่ต้องคำสาปเพราะความร้ายกาจที่ตนเองก่อไว้
และเรื่องราวชีวิตต้องสู้ของนางเอกของเรา
"ซย่าหมิ่น"
ที่ความจริงนั้นนางมาจากยุคปัจจุบันและพยายามใช้วิชาความรู้ด้านแพทย์แผนโบราณฟื้นฟูร้ายยาของท่านพ่อของเจ้าของร่างนี้
ที่กำลังตกต่ำถึงขีดสุด ร่วมด้วยน้องสาว น้องชาย หลายน่ารักๆ
ทั้งสองคนของนางและเจ้าแมวดำ มีมี ที่จะมาสั่นคลอนหัวใจดวงน้อยๆ
ของท่านทาสทั้งหลาย
ซึ่งท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์จะมาเกี่ยวพันกับสตรีสามัญที่สู้ชีวิตได้อย่างไรนั้น
งานนี้อาศัญวาสนานำพาล้วนๆ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เนื้อเรื่อง :
ซย่าหมิ่น หญิงสาวอายุยี่สิบห้าปีทะลุมิติมาจากโลกยุคปัจจุบันไปอยู่ในร่างเด็กสาวอายุสิบแปดที่ต้องดูแลน้องๆและหลานอีกสองคน
อีกทั้งยังพยายามฟื้นฟูกิจการร้านยาของที่บ้านที่พี่ชายทำจนป่นปี้
ลิ่นจื่อเชิน ท่านอ๋องที่หน้าตาหล่อเหลา
เป็นน้องร่วมอุทรของจักรพรรดิ ไม่ชอบสตรี ร้ายกาจ ผู้คนต่างขนานนามว่า ดาวอสูร
ลิ่นจื่อเชินไปทำงานสืบคดี
และมีสตรีเสนอตัวช่วยสืบเสร็จงานก็คอยตามตื้อ ท่านอ๋องจะไปสนอะไร ก็กลับเมืองหลวง
เฮ่อเหลียนหรงหญิงจอมตื้อก็ยังตื้อไม่เลิก
สุดท้ายนางก็ใช้ความตายมาสาปแช่งท่านอ๋องซะเลย
ท่านอ๋องกับคนสนิทก็ไม่สนใจแต่ที่ไหนได้ฟ้ามืด รถม้าตกเหว
พอฟื้นขึ้นมาท่านอ๋องลิ่นจื่อเชินก็ไปอยู่ในร่างแมวดำซะแล้ว
คราวนี้ก็โดนไล่ไปทั่วอาศัยสัญชาตญาณสัตว์หนีรอดจนมาเจอกับหลานๆบ้านครอบครัวสกุลซย่า
ลิ่นจื่อเชินที่อยู่ในร่างแมวก็จะทำท่าหยิ่ง สายตาวางอำนาจ รู้ภาษา
ซย่าหมิ่นอนุญาตให้หลานสองคนเลี้ยงแมวดำเอาไว้ได้ ทำให้ท่านอ๋องแมว หลิ่นอ๋องมีที่อยู่
ท่านอ๋องอยู่ในร่างแมวจะมีสัญชาตญาณของแมวน่ารัก และฮามาก
ไม่อยากเลียขนตัวเองก็ต้องเลีย เลียเสร็จเอ๊ะข้าจะเลียขนทำไมเนี่ย
ข้าเป็นคนนะไม่ใช่แมว ไม่อยากเล่นไม้ตกแมวก็ไม่เล่นไม่ได้มือมันพาไปตลอดๆ
ไม่อยากใช้กระบะถ่ายส่วนตัวแต่มันก็สะดวกดีนะ สรุปสุดท้ายทำทุกอย่างที่ว่ามา
พวกทาสนี่ยังไงกัน ให้ข้ามาเป็นพี่เลี้ยงเด็กอีก แต่ท่านอ๋องแมวก็คอยดูแลเด็กให้
และคอยสืบความเคลื่อนไหวรอบตัว จนรู้ว่าอยู่เมืองเฉาหยาง จะกลับเมืองหลวงยังไง
วันที่จะได้กลับเมืองหลวงคือวันพรุ่งนี้แต่ดันมีเหตุให้รู้ว่าป้าของซย่าหมิ่นวางแผนการร้ายเลยต้องคิดหาทางเตือน
จะเตือนยังไงล่ะ ไม่มีใครฟังภาษาแมวออกนี่นา เขียนเอาแล้วกัน
เลยได้รอยแมวเขียนมีทั้งขน และอุ้งเท้าติดอยู่ จากนั้นก็เฝ้าดูหลานๆตามความเคยชิน
ที่ไหนได้ กลับมีงูพิษอยู่ที่ลาน ท่านอ๋องแมวเอาตัวเข้าสู้ปกป้องหลานๆของซย่าหมิ่นจนชนะแต่ตัวเองก็ถูกกัดไปด้วย
พอฟื้นขึ้นมาก็อยู่ที่เมืองหลวงในวังหลวงแล้ว
เรื่องทั้งหมดเหมือนความฝันแต่มันคือความจริง
หานักพรตมาแก้มนต์ดำก็ยังไม่เจอนักพรตหยางที่ศิษย์น้องบอกว่าน่าจะแก้ได้
ระหว่างนั้นก็เลยออกจากเมืองหลวงมาหาซย่าหมิ่น มาดูสิว่าเป็นยังไงบ้างหลังจากที่ตัวเองได้เตือนเอาไว้
ซย่าหมิ่นกำลังอยากเปิดร้านใหม่อีกครั้งแต่ไม่มีเงินทุน
ลิ่นจื่อเชินเลยบอกว่าจะให้ยืมเงินเอามาเปิดเป็นการพนันกันว่านางจะเปิดร้านยาขึ้นมาได้ใหม่
ตอนนี้คนสนิทของลิ่นจื่อเชินรู้แล้วว่าพอลิ่นจื่อเชินนอนหลับวิญญาณก็จะออกจากร่างไปสิงอยู่ที่สัตว์เดรัจฉาน
ยิ่งนอนก็ยิ่งเหนื่อย ทำให้ไม่อยากนอนหลับ
และยังสังเกตด้วยว่าท่านอ๋องให้ความสนใจกับซย่าหมิ่นมากเป็นพิเศษ
ทุกทีจะเกลียดผู้หญิงอย่างกับอะไร แต่กับซย่าหมิ่นจะอยากทะเลาะด้วย
ไม่อยากให้นางคุกเข่าให้ตน
ซย่าหมิ่นได้เงินทุนมาก็เปิดร้ายอีกครั้ง
แต่เพราะชื่อเสียงไม่ดีทำให้ไม่มีคนเข้าร้าน จึงต้องคิดแผนการตลาดทั้งปิดป้ายโฆษณา
ลดราคา หาสินค้าใหม่ แต่เมื่อไม่มีลูกค้าคนแรกซื้อก็บอกต่อไม่ได้
ลิ่นจื่อเชินคอยฟังรายงานตลอดและก็ใช้ให้คนสนิทไปหาลูกค้ามาให้ซย่าหมิ่นและให้คอยกันพวกไม่ประสงค์ดี
ส่วนตัวเองก็เรียกให้ซย่าหมิ่นมารักษาอาการนอนไม่หลับ
ซย่าหมิ่นจะฝังเข็มให้ก็รีบถอดเสื้อออกแต่นางเป็นคนปัจจุบันจะมาอายอะไรกับชายเปลือยทอนบน
ก็มองซะเลยสิ พวกพี่ชายซีรีส์เกาหลีหล่อกว่านี้ตั้งเยอะก็เห็นมาแล้ว ลิ่นจื่อเชินคิดว่าซย่าหมิ่นจะไม่มีความรู้สึกกับตน
คงจะเห็นชายเปลือยมาเยอะ หงุดหงิดอีก ท่านอ๋องยังไม่รู้ใจตัวเอง
พอเห็นนางอายก็พอใจทีเดียว ซย่าหมิ่นฝังเข็มให้ลิ่นจื่อเชินหลับสนิทไม่ฝัน
อยากจะให้นางมารักษาอีก แต่ซย่าหมิ่นไม่อยากมาคอยหลบหน้า
พอหลบไม่พ้นทีนี้ก็มาทั้งครอบครัวทีเดียว
หลานๆของซย่าหมิ่นตอนแรกๆก็เกรงๆท่านอ๋อง
แต่ต่อมาเกิดความรู้สึกคุ้นเคย
มันก็ต้องคุ้นอยู่แล้วเพราะท่านอ๋องเคยดูแลตอนเป็นมีมีนี่นา
คราวนี้เลยทำทุกอย่างที่มีมีไม่ได้ทำทั้งกินข้าวผัดและปลาทอด
ทั้งยังเตรียมของเล่นตัวต่อและบัตรภาพความจำซย่าหมิ่นยังไปเอ๊ะใจที่บัตรภาพทำไมถึงมีในยุคนี้แคว้นต้าเซียวมีด้วยหรือ
พวกคนสนิทแต่ละคนตกตะลึงกับนิสัยท่านอ๋องอย่างมากที่แสดงกับครอบครัวนี้
คราวนี้ท่านอ๋องก็ต้องให้ซย่าหมิ่นอยู่ใกล้ซะแล้วเพราะดูเหมือนนางจะเป็นยาถอนของพระองค์
หลิ่นอ๋องช่วยซย่าหมิ่นฟื้นคดีเก่าและคดีใหม่ที่ป้าของนางอยากจะจัดการร้านยา
ทำให้ทุกอย่างเปิดเผย คืนความบริสุทธิ์ให้ชื่อเสียงของร้านยา ซย่าหมิ่นข้องใจมากว่าทำไมหลิ่นอ๋องต้องช่วยตนขนาดนี้
ตอนแรกท่านอ๋องก็ยังปากแข็งไม่บอกอะไร และยังตามตื้อมาให้ฝังเข็มถึงบ้านของนาง จนสุดท้ายคนสนิทเผลอพูดออกมาเพราะท่านอ๋องช่วยชีวิตซย่าหมิ่นเอาไว้
ทุกอย่างจึงกระจ่างเป็นเหตุเป็นผล และซย่าหมิ่นก็ไม่นึกรังเกียจตอนที่ท่านอ๋องเป็นสัตว์
ตัวเองน่ะอายจะตายอยู่แล้ว แต่นางเอกรับได้ แถมยังแกล้งล้อเลียนอีก
ตกลงว่าสุดท้ายซย่าหมิ่นตัดสินใจจะเดินทางไปหาวิธีแก้คำสาปกับท่านอ๋อง
แล้วสุดท้ายซย่าหมิ่นจะแก้คำสาปได้หรือไม่ ต้องตามอ่านในเล่ม
หลังอ่าน :
เรื่องราวน่ารักของท่านอ๋องที่จับพลัดจับผลูกลายเป็นแมว
ตอนอยู่ร่างแมวก็ไม่อยากแสดงออกแบบแมว ก็ข้าเป็นท่านอ๋องที่เย้ยหยิ่งนะ
จะให้เลียนขนเอย เล่นไม้ตกแมวเอย ใช้กระบะทรายแมวได้ยังไง
สุดท้ายก็แพ้สัญชาตญาณสัตว์ทำทุกอย่างที่ไม่อยากทำแล้วชอบซะอีก เจ้าพวกทาสนี่ต้องดูแลข้าอย่าดีสิ
จะให้ข้าเป็นพี่เลี้ยงเด็กได้ยังไงกัน นี่มันกลับกันชัดๆ
ส่วนซย่าหมิ่นพอมาเกิดในยุคโบราณ ความคิดก็ไม่เหมือนคนทั่วไป
เราแค่รักกันเฉยๆ ท่านอ๋องดาวอสูรจะรับได้ยังไง ฮามาก
ความคิดเรื่องการตลาดของร้านยา การพัฒนาสูตรเพื่อความงามที่คนโบราณไม่สนใจแต่นางสามารถคิดออกมาได้หมด
ยังมีเรื่องของโฉมงามกับเจ้าชายอสูรเข้ามาเกี่ยวข้อง
คนอย่างซย่าหมิ่นก็ต้องรับได้อยู่แล้วเพราะนางก็ย้อนมาเกิดใหม่ได้นี่นา
แนวเรื่องสนุก เบาๆน่ารัก ตอนเป็นแมวก็ขำ ฮาความไม่อยากเป็นแมว
พอเป็นคนก็มาดเย่อหยิ่งไม่เห็นหัวใครของท่านอ๋อง
รูปแบบการใช้ชีวิตต่างกันระหว่างคนสองยุคแต่สุดท้ายสามารถเข้ากันได้
เรื่องนี้สั้นๆ น่ารัก เหมาะกับการเอามาอ่านขั้นเรื่องยาวมากๆ
แนะนำเลยค่ะ
