Review 18/2562
เรื่อง : ยอดญิงเทพสมุนไพร (5เล่มจบ)
ผู้แต่ง : อวี่จิ่วฮวา
ผู้แปล : เม่นน้อย
พิมพ์ครั้งที่ 1 : มีนาคม 2562
โปรยปกหลัง :
ภรรยาพึงปรนนิบัติสามี มองสามีดุจแผ่นฟ้า
ทว่ากับ ‘หลี่เมิ่งซี’ ที่เป็นดวงจิตมาจากยุคปัจจุบันแล้ว
การเป็นภรรยาก็มิต่างจากอาชีพผู้จัดการที่มีผู้บังคับบัญชาเป็นสามี!
เมื่อสามีที่นางแต่งเสริมมงคลเข้ามานั้นอาการร่อแร่
หนทางเดียวที่ตนจะไม่เป็นม่ายคือต้องรักษาเขาให้หาย
และหาหนทางทำให้ตนมีที่ยืนในสกุลเซียวอย่างมั่นคง
แต่นางกลับต้องเจอเหล่าอี๋เหนียงของเขาที่วางท่ายโส
สาวใช้ที่แทบไม่เห็นหัววันๆ เอาแต่หาเรื่องนินทา
แม่สามีมหาภัยที่อยากผลักดันหลานสาวตนเองขึ้นแทนตำแหน่งนางใจแทบขาด
กระทั่งสามีเองก็หาเรื่องนางได้ไม่เว้นวัน
เพียงไม่กี่วันแรกของการแต่งงานก็ไปใกล้ชิดกับสาวใช้เสียแล้ว
ทว่าเรื่องอันคับข้องใจเหล่านี้ยังจะเป็นอันใดได้อีก
เมื่อนางไปรู้กฎสำคัญของสกุลเซียวที่ว่า
‘ภรรยาเอกของประมุขสกุลเซียวต้องเป็นสตรีที่ถือกำเนิดจากภรรยาเอกเท่านั้น’
เช่นนั้นนางที่เกิดจากอนุคงทำได้แค่รอวันหย่าแล้วกระมัง!
คำนำสนพ. :
สําหรับแฟน “อวี่จิ่วฮวา”
ที่กําลังติดใจกับเรื่อง ยอดหญิงหมอเทวดา และ “ยอดหญิงเซียนเครื่องหอม”
มาก่อนหน้านั้น
ครั้งนี้มากกว่ารักได้ขนนิยายเรื่องใหม่มาฝากท่านนักอ่านกันอีกครั้งแล้ว โดย
“ยอดหญิงเทพสมุนไพร” นี้มีด้วยกันทั้งหมด ห้าเล่มจบ
ซึ่งนางเอกคนใหม่นี้ก็น่าเอาใจช่วยไม่แพ้สองเรื่องแรก รวมทั้ง “เซียวจวิ้น”
พระเอกของเรื่องนี้ก็น่าจะทําให้นักอ่านอินไม่แพ้กับตอนเสิ่นจงชิ่งแน่นอน
สําหรับเล่มแรกนี้จะเล่าถึงสาวศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด
ซึ่งจะต้องโคจรมาพบสามีหัวโบราณที่มีความคิดเก่าๆ ว่าบุรุษต้องเป็นใหญ่เหนือสตรี
หลี่เมิ่งซีที่คล้อยตามเพียงการปฏิบัติแต่แอบด่าทออยู่ในใจจะอดทนกับสามีผู้นี้ไปได้นานแค่ไหนกันเชียว
ไหนจะกฎระเบียบจุกจิกมากมายที่แค่นางขยับตัวผิดที่ทางเล็กน้อยก็ถูกผู้คนจับจ้องเสียแล้ว
เมื่อมิใช่ภรรยาที่สามีรัก มิใช่ลูกสะใภ้ที่แม่สามีโปรด
มิใช่นายหญิงที่อยู่ในกฎธรรมเนียม
หลี่เมิ่งซีจึงต้องหาทางอื่นเพื่อเตรียมเอาไว้รอในวันที่ออกไปจากที่นี่
มาร่วมติดตามกันว่าหลี่เมิ่งซีจะรับมือกับสารพัดปัญหาจุกจิกของคนในสกุลเซียวอย่างไร
และความรู้ด้านการแพทย์จากโลกเดิมที่นางมีอยู่ จะได้นํามาใช้ทําอะไรได้บ้างหรือไม่
หากท่านนักอ่านพร้อมติดตามชีวิตของหลี่เมิ่งซีแล้ว เชิญพลิกหน้าต่อไปได้เลย
สํานักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม 1 :
เปิดเรื่องมา เส้นเรื่องเริ่มต้นที่ เซียวจวิ้น ว่าที่ประมุขสกุลเซียวรุ่นถัดไปนอนป่วยมาสองเดือนแล้วทำทุกวิธีก็ไม่ดีขึ้น
หนทางสุดท้ายที่คิดออกคือ ใช้การแต่งงานเสริมมงคล ผู้ที่จะแต่งงานเข้ามาเป็นภรรยาเอกก็คือบุตรสาวสกุลหลี่ที่หมั้นหมายมาตั้งแต่เด็ก
แต่บ้านสกุลหลี่รู้ข่าวที่เซียวจวิ้นป่วยหนักและผัดผ่อนการแต่งงานมาตลอด นายท่านหลี่ก็ตามใจฮูหยินให้บุตรสาวที่เกิดจากลูกอนุแต่งออกไปแทน
นางก็คือหลี่เมิ่งซี เจ้าของร่างเดิมฆ่าตัวตายไปตั้งแต่รู้ว่าจะต้องแต่งงานแทนหลี่เมิ่งเฟย
หลี่เมิ่งซีคนนี้คือดอกเตอร์ด้านวิชาการแพทย์ที่ตายระหว่างทำการทดลอง
มาเกิดในร่างหลี่เมิ่งซี
เมื่อทุกอย่างไม่มีทางแก้ไขได้ก็ต้องขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหามแต่งมาที่สกุลเซียว เพราะเจ้าบ่าวป่วยอยู่แต่วันนั้นตอนไหว้ฟ้าดินกลับสามารถลุกขึ้นมาทำพิธีได้
ตอนนี้อยู่ในห้องหอ หลี่เมิ่งซีดูแล้วก็รู้ว่าเซียวจวิ้นถูกพิษจากเครื่องหอมสองชนิดคือหงซินเจียวจากแคว้นหนานและอำพันทะเลจากดินแดนตะวันตกของสองชนิดนี้หายากมากและทำไมถึงมาอยู่ในที่เดียวกันได้หลี่เมิ่งซีจึงต้องเริ่มมองหาผู้ประสงค์ร้ายในคฤหาสน์ไปด้วย
และทำการรักษาให้เซียวจวิ้นจากนั้นก็แอบใช้เลือดจากนิ้วมือเซียวจวิ้นหยดลงบนผ้าพรหมจรรย์
หลี่เมิ่งซีเป็นดอกเตอร์มีความรู้ทางการแพทย์รู้ว่าเซียวจวิ้นโดนพิษอะไร
แม้ทั้งสองอย่งเป็นเครื่องหอมกลิ่นประหลาด และหายากหากใช้เป็นเวลานานคู่กันพิษก็จะเริ่มสะสมในร่างกาย
ดีที่หลี่เมิ่งซีมาทันเวลาถ้าช้ากว่านี้ก็ไม่รอดแน่นอน พอดูแลจนดีขึ้นเซียวจวิ้นฟื้นขึ้นมาในตอนเช้าตอนแรกยังมีความรู้สึกดีกับหลี่เมิ่งซี
พอเห็นหยดเลือดบนผ้าพรหมจารี คิดถึงเรื่องเล่าข่าวลือของคุณหนูสกุลหลี่ที่ลือกันภายนอกว่าเป็นหญิงร้ายกาจ
ต่างๆนานา ทำให้ไม่ชอบหน้าทันที แต่เพราะเซียวจวิ้นโดนพิษ
หลี่เมิ่งซีหาทางรักษาโดยใช้สมุนไพรใส่ในโจ๊กทำเป็นอาหารให้กิน ก็อาการดีขึ้น
เซียวจวิ้นก็เริ่มแผลงฤทธิ์ ก่อความวุ่นวายวันที่สองก็ไปนอนในห้องอี๋เหนียง
ทำให้สลบไปอีก เรื่องพวกนี้หลี่เมิ่งซีไม่สนใจอยู่แล้วสนใจเพียงสุขภาพร่างกายคนไข้
จึงบอกไปว่าหมอดูได้ทำนายมาว่าต้องอยู่ในเรือนครึ่งเดือนเพราะนางคำนวณดูแล้วพิษนี้จะแก้ให้หายหมดได้ภายในครึ่งเดือน
และต้องคอยมองหาว่าใครเป็นคนร้ายที่ต้องการฆ่าเซียวจวิ้น
ในเล่มนี้ช่วงแรกหลี่เมิ่งซียังปรนนิบัติ เหล่าไท่จวิน นายหญิงใหญ่ ด้วยความเคารพ
และรู้ด้วยว่านายหญิงใหญ่ไม่ชอบตน เมื่อมองออกก็ต้องประจบเหล่าไท่จวินที่เป็นใหญ่ในบ้านที่สุดเอาไว้
เพราะรู้ว่าทั้งสามีและแม่สามีไม่ชอบตนพึ่งพาไม่ได้แน่นอน
ตอนแรกยังคงดูแลเรือนหลังกดข่มอนุของเซียวจวิ้นเอาไว้
เพื่อจะได้อยู่ร่วมกันได้อย่างดีแม้จะรู้ว่านางเป็นลูกอนุแต่งงานมาแทนก็จะได้มีคนหนุนหลัง
แต่เซียวจวิ้นอคติกับหลี่เมิ่งซี
พอรู้ว่าใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อจะให้ตนอยู่ในเรือนครึ่งเดือนก็แสดงอาการต่อต้าน
ก่อเรื่องกับสาวใช้ จนทุกคนในเรือนต่างคิดว่าสะใภ้รองชอบทำให้คุณชายรองโกรธ
และไม่รู้จักเอาใจ ในด้านหลี่เมิ่งซีเนื่องจากเป็นคนยุคปัจจุบัน รังเกียจความไม่เท่าเทียมของชายหญิง
ก็ดูแลตามหน้าที่คิดว่าเซียวจวิ้นเป็นเจ้านาย คอยดูแลปรนนิบัติตอนกินข้าว
ทั้งยังนวดมือ
ส่วนเท้านวดแบบสมุนไพรที่เป็นเทคนิคการนวดขั้นสูงแต่เพราะเป็นงานของข้ารับใช้
ไม่ใช่เจ้านาย นางก็ยังทำให้ คือความคิดกับการกระทำของนางเอกจะตรงไปตรงมาเพื่อการรักษาดูแล
เป็นความคิดแบบคนปัจจุบัน ที่วิญญาณหลุดลอยมาโลกนี้เพียงลำพัง
ก็หวังจะได้ตระกูลเซียวเป็นที่พึ่ง แต่เมื่ออยู่ไปได้รู้ว่า ตระกูลเซียวมีกฎประจำตระกูลข้อหนึ่งว่าภรรยาเอกของประมุขสกุลเซียวเป็นสตรีที่ถือกำเนิดจากภรรยาเอกเท่านั้น
นางก็รู้ว่ายังไงนางก็ต้องถูกหย่าช้าหรือเร็วก็ต้องออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวจึงคิดลู่ทางให้ตัวเอง
ตอนนั้นได้ซื้อสาวใช้คนสนิทมาใหม่แทนหูตาในเรือนของนายหญิงใหญ่แล้ว
นางก็รู้ว่าจือชิวที่บ้านเคยมีร้านยาอยู่จึงคิดเปิดร้านยา
เอาสินเดิมไปใช้เปิดร้านยาทั้งหมดเพื่อว่าวันหน้าจะได้มีที่อยู่และไม่ลำบาก
หลังจากนี้เซียวจวิ้นหายป่วยจะไปที่ไหนนางก็ไม่สนใจ
แต่จะทำโจ๊กให้เป็นเวลาเช้าเย็นเหมือนหมอที่มีจรรยาบรรณกับคนไข้แต่นางไม่รู้เลยว่าโจ๊กที่ส่งไปให้นั้นเซียวจวิ้นไม่ได้กินเพราะหลงเชื่อคำพูดของอี๋เหนียงจึงแสดงอำนาจความเป็นใหญ่ออกมา
ก็สมน้ำหน้าความโง่ให้พิษมันค้างอยู่ซะจะได้ไม่หายสนิท หลี่เมิ่งซีอยู่ที่เรือนปีกตะวันออกคัดอักษร
ปรุงยา ไม่สนใจใคร วุ่นกับการเปิดร้านยาอี๋ชุน จากนั้นก็ยังมีเรื่องอยู่เรื่อยนางต้องคอยช่วยคนในครอบครัวเซียวจวิ้น
ด้านเจ็บไข้ได้ป่วยเสมอ จนได้รู้ว่าเซียวจวิ้นมีญาติผู้น้องที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก
ก็คิดว่านางมาขัดความรักของคนทั้งสองมิน่าเซียวจวิ้นถึงไม่ชอบนาง
จนจางซิ่วญาติผู้น้องฝ่ายมารดามาที่คฤหาสน์
เซียวจวิ้นที่อยากกลับเรือนแต่เสียศักดิ์ศรีเลยรีบใช้เป็นข้ออ้างแต่ทุกครั้งการกระทำดูเหมือนใช้หลี่เมิ่งซีเอาใจจางซิ่วสาวใช้ข้างกายหลี่เมิ่งซีเห็นแล้วก็ไม่ชอบแต่ตัวป่วนก็เข้ามาทำลายความสงบในจวนซะแล้ว
หลังอ่านเล่ม1:
ในเล่มแรกยังปูพื้นฐาน นิสัยใจคอของตัวละครในเรื่อง ให้เห็นชีวิตความเป็นอยู่ในเรือนหลัง
และกฎระเบียบที่เคร่งครัดของคนโบราณ หลี่เมิ่งซีก็ผ่านไปได้แต่พอรู้กฎประจำตระกูลนางก็มีความคิดเป็นของตนเอง
ที่ต้องพึ่งตนเองจึงใช้ความสามารถของตัวเองมาเปิดร้านยาอี๋ชุนเพื่อเป็นหลักประกันที่แน่นอนในอนาคต
และยังให้เห็นการแก่งแย่งชิงดีของสตรีในเรือนหลังที่แย่งบุรุษคนเดียว
หลี่เมิ่งซีก็จะมองเหมือนเป็นคนภายนอกมองเหตุการณ์ทั้งหมด ยังไม่มีส่วนร่วม
คิดแต่จะทำหน้าที่มองในมุมคนยุคปัจจุบัน การกักบริเวณคือการหยุดพัก
ต่างจากคนในยุคนี้จริงๆ ต้องลองดูความวุ่นวายของตระกูลเซียว
และการเปิดร้านยาของหลี่เมิ่งซีต่อไปในเล่มที่สอง
เล่ม2 พิมพ์ครั้งที่1 : มีนาคม 2562
โปรยปกหลัง :
หลี่เมิ่งซีถือคติที่ว่าดีมาดีตอบ...
ร้ายมานางก็จะร้ายตอบเป็นเท่าทวี ความปรองดองของสามีภรรยาคือต่างคนต่างอยู่
เมื่อการทำให้สามีหลงรักไม่ใช่เป้าหมายในชีวิตของหลี่เมิ่งซีอีกต่อไป
การอยู่ในสกุลเซียวได้อย่างสงบสุขที่สุดคือการประจบเหล่าไท่จวินเอาไว้
และต้องคอยรับมือกับแม่สามี และ ‘จางซิ่ว’ ญาติสาวคนสนิทของเซียวจวิ้น
ผู้ที่มุ่งหวังกับตำแหน่ง ‘ภรรยาเอก’ ของนางจนดวงตาเป็นประกาย
ทั้งหาทุกหนทางมากลั่นแกล้ง ทางหนึ่งนางก็สร้างตัวตน ‘หลี่เมิ่งถาน’
เพื่อเป็นเจ้าของร้านยาอี๋ชุนขึ้นมา
จวบจนถึงวันที่หลี่เมิ่งซีได้มีโอกาสหนีไปท่องเที่ยวที่ภายนอก
ที่นั่นนางถูกชะตากับชายแปลกหน้าถึงขั้นสาบานเป็นพี่น้องต่างแซ่กัน
นางถึงกับวาดฝันไว้ว่า...
จะดีเพียงใดหนอหากในวันหน้านางมีอิสระได้ออกเดินทางร่วมกับพี่ชายผู้นี้!
คำนำสำนักพิมพ์ :
เรื่องราวของสตรีในเรือนนี้มักจะชิงดีชิงเด่นกันเหลือเกิน
ไม่ว่าใครก็อยากแย่งชิงความรักของผู้เป็นสามีกันทั้งนั้น
ทว่านั่นเป็นเรื่องของสตรีในเรือนอื่น เว้นภรรยาเอกในเรือนเซียวเซียงนี้สักคน
เพราะหลี่เมิ่งซีนอกจากจะใช้ชีวิตเหินห่างกับผู้เป็นสามีแล้ว
นางยังขยันไปเอาอกเอาใจเหล่าไท่จวินด้วย
ด้วยกฎของสกุลที่ไม่ให้ภรรยาเอกเป็นลูกของอนุ
ทําให้หลี่เมิ่งซีรู้ว่าตนเองอยู่ที่นี่ไปก็เพื่อรอวันหย่าเท่านั้น
ทว่านางก็พยายามหาหนทางในการมีชีวิตรอดหลังจากที่ถูกหย่า นางไม่แยแสกับการเอาอกเอาใจสามีหรือตบตีแย่งชิงกับบรรดาอี๋เหนียงของเขา
นางหวังแค่เก็บเงิน สร้างเนื้อสร้างตัวจากร้านยาอี๋ชุนที่กําลังไปได้ด้วยดี
ทว่าเรื่องราวจะง่ายถึงเพียงนั้นหรือ แม้นางไม่ไปสู้รบตบมือกับสตรีนางใด
เพียงแค่อยู่เฉยๆ สตรีนางอื่นก็มาหาเรื่องนางด้วยอยากแย่งตําแหน่งภรรยาเอกของนางจนตัวสั่น
ทั้งยังมีสามีผู้ชอบทําหน้าเป็นภูเขาน้ำแข็งตลอดเวลา
ซึ่งนางรับมือเขาได้ยากยิ่งกว่า เวลาเผชิญหน้ากับเหล่าอี๋เหนียงของเขาเสียอีก
มาร่วมติดตามกันว่าใน “ยอดหญิงเทพสมุนไพร” เล่ม 2
ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาคู่นี้จะดําเนินอย่างไรต่อไป
และจะมีอุปสรรคใดเข้ามาทําให้หลี่เมิ่งซีไม่อาจอยู่อย่างสงบสุขได้อีก
พร้อมแล้วเชิญพลิกหน้าต่อไปได้เลย
สํานักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม2 :
เมื่อจางซิ่วญาติผู้น้องของเซียวจวิ้นมา
หลี่เมิ่งซีก็จะหลบอยู่ที่เรือนปีกตะวันออกของตนเอง อยากจะทำอะไรก็ทำไป
เพราะจุดประสงค์ของหลี่เมิ่งซีคือรอว่าเมื่อไหร่จะได้หย่ากับเซียวจวิ้น
ที่นางสนใจคือร้านยาอี๋ชุน และการประจบเอาใจเหล่าไท่จวิน
ส่วนเซียวจวิ้นจะเป็นยังไงไม่สนใจหรอกอยากจะแย่งก็แย่งกันไป
นางเอาตัวเองออกมาอยู่เหนือเรื่องราว
จนอนุในจวนคิดว่าสะใภ้รองโง่เกินไปแล้วไม่เอาพวกนางเป็นพวกรับมือกับจางซิ่ว
ตอนนี้สิ่งที่นางสนใจคืออยากหาเวลาออกไปดูร้านยาอี๋ชุนนอกคฤหาสน์สกุลเซียว
แล้วโอกาสก็มาถึงเมื่อเซียวจวิ้นไม่อยู่
เหล่าไท่จวินกับนางหญิงใหญ่เข้าวังไปเข้าเฝ้าพระชายาจิ้งเฟย
นางก็แอบปลอมตัวเป็นสาวใช้ออกนอกจวนไปดูร้านยาอี๋ชุน ไปถึงก็แปลงเป็นบุรุษใช้ชื่อหลี่เมิ่งถานในการเป็นเจ้าของร้านยา
วันที่สองก็ออกไปอีกคราวนี้ออกไปเที่ยวที่เขาลู่ติ่ง
ได้พบกับซั่งกวนหงพูดคุยถูกคอจึงได้สาบานเป็นพี่น้องกัน
ที่แท้แล้วซั่งกวนหงคือซั่งกวนหงฮุยรัชทายาทของต้าฉีนั่นเอง
หลี่เมิ่งซีกลับคฤหาสน์สกุลเซียวโดยไม่รู้อะไร นับจากนั้นซั่งกวนหงฮุยมาที่ร้านยาอี๋ชุนพบยาลูกกลอนดีมากมายก็กลายเป็นลูกค้าประจำ
เอาไปให้สำนักหมอหลวงดูก็พบว่าเป็นของดีหายาก
รัชทายาทจึงให้คนคอยคุ้มกันร้านยาอี๋ชุนให้น้องรองของตน ทางหนึ่งสืบหาคนแต่ทั้งหมดจบลงที่หลงจู๊หลี่ร้านยามีน้องสาวที่ขายตัวเป็นสาวใช้ในคฤหาสน์สกุลเซียว
ต่างคาดเดาไม่ได้แต่ก็กลัวว่าจะถูกเยียนอ๋องสืบพบนำมาใช้ข่มขู่จึงลบความสัมพันธ์ทิ้งทั้งหมด
ความเชื่อมโยงจึงหาไป ไม่มีใครรู้อีก
ในจวน จางซิ่วหาทางอยากรู้ว่าในเรือนปีกตะวันออกซ่อนอะไรไว้
ใช้ทุกวิถีทาง ถึงขนาดแกล้งป่วยเรียกนักพรตมาทำพิธีและบอกว่าชะตาคนในจวนกดข่ม
คนนั้นก็คือหลี่เมิ่งซี ครั้งนี้หลี่เมิ่งซีเลยต้องทำการสั่งสอนบ่าวไม่รู้ความ
จากนั้นไปขอความคุ้มครองจากเหล่าไท่จวิน
เซียวอวิ้นก็อยู่ทั้งยังช่วยพูดว่าที่ชะตาข่มกันเป็นเพราะจางซิ่วชะตาข่มกับพี่รองด้วยเพราะพี่สะใภ้รองกับพี่รองชะตาเกื้อหนุนกัน
เหล่าไท่จวินได้ฟังก็จำได้ถึงคำพูดของจิ้งอวิ๋นต้าซือที่บอกว่าหลี่เมิ่งซีจะเป็นผู้อุปถัมภ์ให้เชื้อสายสกุลเซียวต่อไป
จึงคิดได้ว่าเป็นจางซิ่วที่เป็นดวงพิฆาตเซียวจวิ้น นายหญิงใหญ่ก็มาหาเรื่องหักหน้าเหล่าไท่จวิน
พอดีกับแผนการของหลี่เมิ่งซีที่สั่งให้จือชุนวางยาสลบในน้ำชาเซียวจวิ้นได้ผล
ทำให้เรื่องยุติเพราะเซียวจวิ้นสลบไปหมอทุกคนไม่สามารถแก้ได้
จนเหล่าไท่จวินคิดถึงหลี่เมิ่งซีได้จึงสามารถช่วยเซียวจวิ้น
นายหญิงใหญ่กับจางซิ่ววางแผนให้เซียวจวิ้นรับสาวใช้ห้องข้างจะได้วางหูตาในเรือนเซียวเซียงจึงเลือกชุ่ยผิง
เหล่าไท่จวินกำลังกังวลเรื่องทายาทเห็นด้วยทันที หลี่เมิ่งซีก็ต้องยอมรับอยู่แล้ว
เซียวจวิ้นคิดจะใช้วิธีชอบคนหนึ่งทำให้เมียตัวเองสนใจ แต่ผลกลับตรงกันข้าม หลี่เมิ่งซีกลับคิดว่าเซียวจวิ้นชอบคนแบบชุ่ยผิงแปลว่ารสนิยมแย่จริงๆ
คนพวกเดียวกันสมควรอยู่ด้วยกันนางไม่สนใจโดยแท้ ชุ่ยผิงมาคอยหาเรื่องตลอดทำให้หลี่เมิ่งซีโดนทำโทษคุกเข่านานหลายชั่วยาม
จือชุนเป็นห่วงเลยไปขอร้องเซียวจวิ้น
เซียวจวิ้นก็บอกว่ามารดาใจดีไม่มีทางทำแบบนั้น พอจือชุนอธิบายก็รีบไปช่วย
แต่การช่วยของเซียวจวิ้นทำให้หลี่เมิ่งซีและจือชิวเข้าใจว่าแค่มาเยี่ยมมารดาและเอาของมาให้จางซิ่วแล้วถึงมองเห็นตนเองที่คุกเข่าอยู่
ความจริงเห็นแล้วปวดใจแต่แสร้งใจแข็งบอกว่าลงโทษกักบริเวณ จือชิวยิ่งไม่ชอบหน้าเซียวจวิ้น
ส่วนจือชุนที่รู้ว่าเซียวจวิ้นไปช่วยคอยพูดสนับสนุนจับคู่แต่เถียงสู้จือชิวไม่ได้
ชุ่ยผิงคิดว่าเป็นคนของนายหญิงใหญ่ และคุณชายรองโปรดปรานจึงกร่างไปทั่ว
อยากแสดงอำนาจบุกไประรานหลี่เมิ่งซี คราวนี้นางไม่เอาไว้ จึงลงโทษคุกเข่าบนก้อนกรวดจนบาดเจ็บแล้วให้คนแบกกลับไปที่ห้องเซียวจวิ้น
เซียวจวิ้นกลัวว่าชุ่ยผิงจะไปฟ้องมารดาทำให้ภรรยาตัวน้อยของตนต้องได้รับบาดเจ็บอีกและอาจถึงขั้นหย่าขาดจากกฎเจ็ดออก
ข้อหึงหวงซึ่งนี่เป็นสิ่งที่หลี่เมิ่งซีต้องการ
แต่เซียวจวิ้นทำจนคิดว่าสาวใช้ห้องข้างทำผิดถูกลงโทษแต่ชอบมากเลยให้ยกน้ำชาคารวะสะใภ้รองรับเป็นอี๋เหนียงแล้วให้แยกเรือนออกไป
เป็นการลงโทษตกรางวัลโดยไม่ผ่านความเห็นเหล่าไท่จวินและนายหญิงใหญ่ ครั้งนี้เซียวจวิ้นเดาถูกว่าหลี่เมิ่งซีไม่อยากให้ชุ่ยผิงอยู่ในเรือนตนได้เห็นรอยยิ้มพึงใจของนางก็ดีใจว่าตนเดาใจภรรยาถูกจนได้
ในเรือนสงบสุขอีกครั้งแต่คนที่เดือดร้อนคือหลี่อี๋เหนียง
ความจริงเซียวจวิ้นก็ไม่ใช่คนมักมากอยู่แล้วไปเรือนหลังยิ่งน้อยเข้าไปอีก
งานข้างนอกมากออกเช้ากลับดึก ในที่สุดก็เกิดเรื่องกับบุตรสาวสองคนของเซียวจวิ้น
แต่หลี่เมิ่งซีก็สามารถช่วยชีวิตไว้ได้และยังทำให้รู้ว่าเมื่อหนึ่งปีก่อนบุตรชายคนเดียวของเซียวจวิ้นก็ตายไปด้วยอาการแบบนี้
สุดท้ายหาคนร้ายได้ก็คือหลี่อี๋เหนียงนั้นเอง ตอนแรกเซียวจวิ้นยังไม่เชื่อว่าคนที่จิตใจดีแบบนี้จะทำได้แต่สุดท้ายก็รู้ว่าตนถูกหลอกมาตลอด
ตอนนี้จึงมีมุมมองใหม่กับคนที่คิดว่าร้ายที่จริงแล้วจิตใจดี
ส่วนที่เห็นภายนอกอ่อนหวานแท้จริงโหดร้าย
คราวนี้ยิ่งรู้ใจตนเองอยากจะขอคือดีกับภรรยาแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปาก
ทั้งยังมีข่าวเรื่องรัชทายาทประชวนการช่วงชิงตำแหน่งยิ่งกดดัน
สกุลเซียวคิดจะให้เซียวจวิ้นแต่งงานกับจางซิ่วเพื่อบอกจุดยืนสกุลเซียวที่จะอยู่ข้างเยียนอ๋อง
เซียวจวิ้นไม่ยอมเหล่าไท่จวินใช้ความตายข่มขู่
นายท่านใหญ่จะให้ส่งเหล้าพิษให้หลี่เมิ่งซี
ให้เซียวจวิ้นตัดสินใจว่าจะให้หลี่เมิ่งซีมีชีวิตแล้วหย่าหรือให้ตายจากกัน
เซียวจวิ้นจึงตกลงบอกว่าถ้ารัชทายาทสิ้นพระชนม์จะยอมหย่า
ช่วงนี้หลี่เมิ่งซีก็รู้ว่าเหล่าไท่จวินให้ความสำคัญกับจางซิ่วตนคงใกล้จะถูกหย่าแล้ว
จึงเตรียมการทุกอย่างทำยาที่ทำได้ พอดีได้รับข่าวจากจือชิวว่าซั่งกวนหงป่วย
หลี่เมิ่งซีตกใจมากรีบออกไปทำการรักษา พอเห็นอาการก็สะเทือนใจจนกระอักเลือดแต่ก็สามารถรักษาได้ในที่สุด
สุดท้ายก็ได้รู้ว่าซั่งกวนหงคือซั่งกวนหงฮุยรัชทายาทองค์ปัจจุบัน
จึงผิดหวังนักที่ไม่ใช่คุณชายธรรมดาไม่อาจไปท่องทั่วหล้ากับนางได้อีก
แต่ยังให้ยาจำเป็นมากมายไว้ป้องกันตัวรวมถึงยาที่สกัดจากหงซินเจียวที่ใช้ล่อหนอนพิษด้วย
เซียวจวิ้นกลับมาพอรู้ข่าวว่าหลี่เมิ่งซีกระอักเลือดก็รีบมาหาแต่มีปมในใจที่ผ้าพรหมจารีไม่อาจก้าวข้าม
ยิ่งทำให้จือชิวคิดว่าพอกลับมาก็จะมากลั่นแกล้งสะใภ้รอง
ส่วนจือชุนนั้นสนับสนุนสุดใจ
หลังอ่านเล่ม2 :
ในเล่มนี้หลี่เมิ่งซีไม่สนใจเซียวจวิ้นแล้วอยากจะทำอะไรก็ทำไป
สิ่งที่สนใจคือร้านยาอี๋ชุน เพื่อหนทางต่อไปในอนาคต
ตอนนี้ที่ทำอย่างเดียวคือมีเวลาก็ไปประจบเอาใจเหล่าไท่จวิน
แต่เมื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้นนางที่เป็นหมอก็ยังไม่อาจทิ้งจรรยาบรรณแพทย์ต้องเข้าช่วยเหลือ
แต่ใครจะแย่งชิงใคร จะทำอะไรในเรือนหลังไม่เกี่ยวอะไรกับนาง
ส่วนเซียวจวิ้นหลังจากผ่านเหตุการณ์ต่างๆมาในที่สุดก็รู้ว่าสตรีในเรือนหลังไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น
ทั้งมารดา ทั้งอนุ มีเพียงคนเดียวที่ดูร้ายกาจแต่กลับจิตใจงดงาม ตอนแรกที่เซียวจวิ้นปฏิบัติต่อหลี่เมิ่งซีแบบนั้นก็เพราะต้องการกดข่มภรรยาตัวน้อย
ไหนเลยจะคิดว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้
จะทำยังไงให้ภรรยาตัวน้อยกลับมาสนใจตนได้ต้องดูความสามารถของเซียวจวิ้นซะแล้ว
เล่ม3 พิมพ์ครั้งที่ 1 : เมษายน 2562
โปรยปกเล่ม3 :
สายตาห่างเหิน และคำขอหย่าที่เอื้อนเอ่ยออกมา
กำลังบีบหัวใจเซียวจวิ้นไว้แน่น...
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ในสายตาเขา
หลี่เมิ่งซีไม่ได้ดูร้ายกาจอย่างที่เขาเคยนึกฝังหัวเอาไว้
ทว่าในวันที่เขาเริ่มมองเห็นความงดงามของนาง
สิ่งที่เขาได้รับมานั้นกลับมีเพียงความเย็นชาเหินห่าง
และความพยายามที่จะหย่ากับเขา
เซียวจวิ้นจึงหนีหน้านางลงใต้ไปดูแลกิจการเหมือง
แต่ยิ่งห่างกลับกลายเป็นยิ่งคิดถึง
เห็นทีการกลับมาครั้งนี้เขาจำต้อง ‘ผูกไมตรี’
กับนางให้เต็มที่เสียแล้ว
จากนี้หากหลี่เมิ่งซีคิดรังแกคนอื่น
ต่อให้เป็นอี๋เหนียง เขาก็จะช่วยนางรังแกด้วย
ตอนที่ก่อเรื่องจนรู้ไปถึงหูมารดา
เขาก็จะคอยช่วยนางปิดบัง
หากนางเอาแต่ใจตนจนพอแล้ว
เขาก็จะรับผิดชอบในการตามเช็ดล้างให้จนสะอาด
นอกจากเขียนหนังสือหย่าให้แล้ว
ในเรือนเซียวเซียงแห่งนี้เขาอนุญาตให้นางอาละวาดได้เต็มที่!
คำนำสำนักพิมพ์เล่ม3 :
"ยอดหญิงเทพสมุนไพร" ดำเนินมาถึงเล่ม 3 แล้วนะคะ ถึงครึ่งทางพอดิบพอดี
ท่านนักอ่านคงกำลังหงุดหงิดกับความสัมพันธ์ของพระ-นางที่แสนจะดูเหินห่างแยกกันกินแยกกันนอน
ทั้งยังมีความไม่ลงรอยระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ที่นับวันยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
ใช่ไหมคะ มาถึงเล่มนี้หลี่เมิ่งซีจะไม่โดดเดี่ยวอีกแล้วค่ะ
เพราะเซียวจวิ้นรู้ใจตนเองชัดเจนแล้วว่าเขารักภรรยาตัวน้อยมากเพียงใด
เขาย่อมหาหนทางที่จะรักษาความสัมพันธ์ในครั้งนี้เอาไว้
หลี่เมิ่งซีเองก็มุ่งมั่นในการทำร้านยาอี๋ชุน
ซึ่งตอนนี้กำลังไปได้ดี นางถึงกับสร้างร้านสาขาขึ้นมา
มีรัชทายาทคอยสนับสนุนอยู่เบี้องหลัง
ทุกสิ่งพร้อมแล้วสำหรับการออกไปใช้ชีวิตอิสระข้างนอกดังหวัง
ทว่าการจะได้ใบหย่าจากผู้เป็นสามีนั้นช่างยากเย็นจริงๆ
มาดูกันค่ะว่าสามีที่กำลังถูกภรรยาขอหย่าหลายครั้งหลายคราจะสร้างความรักขึ้นมาใหม่ได้อย่างไร
หรือต่อให้หลี่เมิ่งซีไม่อาจหย่าได้
แล้วคำสอนของบรรพบุรุษสกุลเซียวที่ได้ลิขิตไว้แล้วว่าลูกอนุไม่อาจเป็นภรรยาเอกของประมุขสกุลได้นี้จะลงเอยเช่นไร
เชิญท่านนักอ่านพลิกหน้าต่อไปได้เลยค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม3 :
เซียวจวิ้นให้หมอมาดูอาการของหลี่เมิ่งซี ทำให้รู้ว่านางร่างกายอ่อนแอ
จนใจที่นางไม่ชอบยาขม เซียวจวิ้นถามท่านหมอว่ามีวิธีใดบ้าง
ท่านหมอคิดแล้วก็บอกว่าตอนนี้มีร้านยาอี๋ชุนเปิดมียาลูกกลอนที่เหมาะสมกับฮูหยินมาก
และถ้าพาออกไปพักผ่อนนอกสถานที่ทำให้จิตใจเบิกบานได้จะยิ่งดี
เซียวจวิ้นได้ฟังก็ตกรางวัลให้ท่านหมอและหาซื้อยามาให้หลี่เมิ่งซี
จากนั้นก็มีคำสั่งเหล่าไท่จวินให้ไปกราบไหว้ขอพรที่วัดจิ้งอวิ๋น
ทำให้เซียวจวิ้นได้พาหลี่เมิ่งซีออกไปนอกคฤหาสน์
ที่วัดหลี่เมิ่งซีได้เสี่ยงเซียมซีและได้พบกับท่านเจ้าอาวาสจิ้งอวิ๋นต้าซือ ต้าซือมองเห็นว่าหลี่เมิ่งซีมีชะตาเกี่ยวข้องกับรัชทายาทและเยียนอ๋องจึงอยากจะกล่าวตักเตือน
แต่พอพบหน้ากลับมองไม่เห็นอะไร
ทั้งยังบอกกับหลี่เมิ่งซีว่าไม่ได้เป็นคนต้าฉีใช่หรือไม่ มาจากที่ใด
หลี่เมิ่งซีกลัวว่าต้าซือจะรู้ความจริงว่านางมาจากศตวรรษ ที่ยี่สิบเอ็ดจึงถามถึงเรื่องเซียมซี
ทำให้ได้คำตอบว่าไม่ต้องตามหาสิ่งที่จะเกิด เมื่อจะเกิดมันก็เกิด
ทำให้หลี่เมิ่งซีคิดได้ไม่จิตตกกังวลถึงอนาคตอีก พอออกมาก็พบเซียวจวิ้น
ได้พูดคุยกันด้วยดี เซียวจวิ้นสงสัยว่าเรื่องง่ายๆอย่างการไหว้พระทำไมซีเอ๋อร์ถึงไม่รู้เรื่องแต่เป็นคนเรียนรู้เร็ว
จากนั้นก็ขอเดินชมตลาด
ได้ไปร้านหยกอยากได้หยกที่เหมือนกับที่ท่านย่าเคยให้ไว้แต่ไม่ได้นำเงินมาหลงจู๊ที่คิดว่ามีกับเซียวจวิ้นพอรู้ว่าพลาดการค้าใหญ่ก็กล่าวดูถูก
ทำให้เซียวจวิ้นโกรธ
พอออกมารอนอกร้านเซียวจวิ้นยังไม่กลับแต่แสดงท่าทางให้ตามเข้าไปดูภาพในร้านภาพเขียน
ในร้านหลี่เมิ่งซีได้ยินเสียงพิณทำนองเพลงยิ้มเย้ยยุทธจักรคิดว่าเป็นรัชทายาทแต่ฟังอีกทีกลับไม่ใช่
ก็นึกว่าเป็นคนจากโลกอนาคตเหมือนกัน
พอขึ้นไปพบถึงรู้ว่าเป็นคุณชายเถาจวิ้นตงหนึ่งในสี่คุณชายของเมืองผิงหยางร่วมกับเซียวจวิ้น
และได้รู้ว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่เซียนปรุงยาแต่งขึ้น ตอนแรกนางยังนึกว่าเป็นใคร
อยากได้ฉายามาบ้าง ที่ไหนได้สุดท้ายก็คือตัวนางเอง ทั้งยังได้วิจารณ์ภาพหญิงสาวของคุณชายหน้าเย็นที่แท้ก็เป็นภาพของเซียวจวิ้นที่มีฉายาว่าพญายมหน้าเย็น
จากนั้นก็รู้ว่าหลี่จั้นจะมาจึงรีบหลบออกไปเซียวจวิ้นก็ไม่อยากเจอเช่นกันจึงหาข้ออ้างได้
กลับถึงคฤหาสน์เซียวจวิ้นก็โดนนายหญิงใหญ่เรียกตัวไปพบ
ซึ่งทำให้ยิ่งไม่ชอบจางซิ่วอยากส่งกลับบ้านซะที เรื่องราวต่างๆดำเนินไปเซียวจวิ้นกำจัดหูตาบ่าวไพร่ของเรือนต่างๆออกไปจากเรือยเซียวเซียง
สุดท้ายก็มาถึงเรื่องลงใต้จัดการเหมืองแร่ทองแดงเขาฟู่ลี่ และโยกย้ายกิจการในนามสกุลเซียวมาอยู่ในมือเซียวจวิ้นที่ใช้ชื่อซั่งกวนจวิ้นที่ฮ่องเต้และพระชายาจิ้งเฟยสนับสนุน
จึงตัดสินใจลงใต้ทันที และคิดจะพาหลี่เมิ่งซีไปด้วย
แต่หลี่เมิงซีไม่รู้ใจเลยซักนิดคิดว่าเอาชุ่ยอี๋เหนียง หรือหงอวี้ไป
ทั้งสองคนเป็นคนที่เซียวจวิ้นไม่ชอบคนหนึ่งไม่อยากเห็นหน้าส่วนอีกคนรังเกียจ
ภรรยาตัวน้อยไม่รู้ใจเอาซะเลย
คืนนั้นเซียวซย่ากลับมาด้วยเรื่องด่วนเกี่ยวกับหลี่เมิ่งซีในที่สุดก็สืบรู้ว่าหลี่เมิ่งซีเป็นลูกอนุ
ตอนอยู่สกุลหลี่โดนกลั่นแกล้งมากมาย
ที่แท้เป็นตัวเองที่เข้าใจหลี่เมิ่งซีผิดไปจะหาทางแก้ไขได้อย่างไร
และให้ปิดบังความจริงเรื่องนี้เอาไว้เพราะรู้ว่าเป็นคำสอนบรรพบุรุษเส้นทางไม่อาจมาบรรจบจึงจากไปทั้งอย่างนั้นพร้อมกับป่วยกลางทางก็ไม่ยอมกลับมารักษาตัวหมายจะบุกเบิกกิจการทางใต้เอาไว้เพื่ออนาคตของตน
จึงจากไปเพียงลำพัง หนึ่งปีครึ่งผ่านไป เรื่องที่โด่งดังสองเรื่องในต้าฉีคือร้านยาอี๋ชุนมีสาขามากมายแต่ทำการค้าอย่างมีคุณธรรมรักษาชาวบ้านมากมาย
ส่วนเรื่องที่สองคือซั่งกวนจวิ้นที่ช่วงชิงกิจการค้าทางใต้มาได้หลายอย่างทำลายกฎสี่สกุลใหญ่กุมอำนาจการค้าของต้าฉีลง
เซียวจวิ้นจัดการงานทางใต้เสร็จในที่สุดก็ได้เวลากลับผิงหยาง อีกทั้งรีบเดินทางเพราะคิดถึงภรรยาตัวน้อยของตน
กลับมาครั้งนี้เซียวจวิ้นเปลี่ยนกฎที่เดิมควรมีก็เริ่มกลับมาใช้อีกครั้ง อย่างการนั่งเกี้ยวไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ทั้งสองคนนั่งเกี้ยวคนละหลังครั้งนี้พอมาถึงเห็นเกี้ยวสองหลังก็คิดในใจว่าข้าจะต้องกำจัดเกี้ยวสองหลังนี้ไปซะ
ส่วนพวกอี๋เหนียงมาเรียกร้องความสนใจเซียวจวิ้นก็ไม่สนใจ
พอบอกว่าป่วยก็ให้หลี่เมิ่งซีไปด้วย แต่นี่เป็นแผนยั่วยวน หลี่เมิ่งซีโดนบังคับไป
อย่างนั้นข้าจะทำลายเรื่องดีของท่าน
พอเห็นเช่นนี้หลี่เมิ่งซีเริ่มคิดได้ว่าหรือนางจะมองเซียวจวิ้นผิดไป
ทำไมยอมทำโทษอนุรักขนาดนี้
เรือนปีกตะวันออกกลายเป็นขีดจำกัดของหลี่เมิ่งซีทุกคนล้วนรู้ว่าเข้าไปไม่ได้
แต่เซียวจวิ้นเป็นเจ้านาย เข้าไปจึงเห็นหลี่เมิ่งซีทำตัวตามสบาย
อิสระไร้กฎเกณฑ์ก็ให้นึกรักยิ่งนัก
คราวนี้จะต้องทำให้ซีเอ๋อร์หันมาสนใจตนอีกครั้งให้ได้ ตอนที่หลี่เมิ่งซีแต่งตัว
เซียวจวิ้นนึกสนุกจะช่วยประดับผมเพิ่มที่ไหนได้ เครื่องประดับผมกลับหายไปหมด
ในเมื่อซีเอ๋อร์ไม่บอกอย่างนั้นข้าสืบเองก็แล้วกัน
และก็ได้ความว่าหลี่เมิ่งซีอยู่ในคฤหาสน์สกุลเซียวถูกพ่อบ้านอันรังแกมากมาย
ข้าวของไม่เคยครบจนต้องเอาสินเจ้าสาวไปจำนำ
ที่จำนำแบบขายขาดคงเพราะหมดใจกับการแต่งงานครั้งนี้แล้ว
เซียวจวิ้นจึงสั่งให้เซียวซย่าตามเครื่องประดับกลับมาทุกชิ้น เหมือนกับคิดว่าถ้าได้ของคืนจะยังรักษาการแต่งงานครั้งนี้ได้
ส่วนพ่อบ้านอัน
เซียวจวิ้นไม่เอาไว้แน่นอนต้องการล้างแค้นคืนให้ซีเอ๋อร์ของตน
สืบพบการยักยอกเงินการซ่อมแซมที่พักตากอากาศสามแห่งเป็นเงินสองหมื่นกว่าตำลึง
คิดแล้วว่าต้องมีมารดาตนหนุนหลังเลยจัดการก่อน ทำให้ต้องเลือกระหว่างกตัญญูกับความรัก
แต่มารดาปกป้องคนผิดยังไงคิดแล้วต้องแก้แค้นแทนซีเอ๋อร์ให้ได้
สุดท้ายพ่อบ้านอันถูกไล่ออกจากคฤหาสน์ เซียวจวิ้นก็ได้รับโทษโบยตามกฎบ้านไป
ตอนที่หลี่เมิ่งซีมาเยี่ยมยังกลัวนางเห็นอีกว่าตนบาดเจ็บ
พอตอนเช้าอีกวันรู้ว่าหลี่เมิ่งซีไปปรนนิบัติมารดาแทนตนทั้งที่บาดเจ็บอยู่ก็จะรีบไปช่วยเหลือดีที่หลี่เมิ่งซีกลับมาก่อน
ตอนนี้เซียวจวิ้นรักหลี่เมิ่งซีและสงสารนางที่สุด
แต่ตัวนางเองยังคิดแต่หนังสือหย่าเพื่อจะออกจากสกุลเซียวให้ได้
รัชทายาทซั่งกวนหงฮุยเชิญหลี่เมิ่งซีมาหลายครั้งวันนี้ในที่สุดก็ได้พบ
ที่แท้ไม่ใช่เพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดระหว่างร้านยาอี๋ชุนและสกุลเซียวเท่านั้นและยังต้องการให้ทั้งสองเป็นพันธมิตรกับตนด้วย
ตอนกลับจากออกจากคฤหาสน์สาวใช้ของจางซิ่วเห็นหลี่เมิ่งซีทำให้คิดว่าวันนี้ยังไงก็หนีไม่พ้น
ตอนไปรับโทษ แม่สามีที่เกลียดชังก็อยากจัดการหลี่เมิ่งซีแต่เหตุผลยังไม่เพียงพอ
กับพอดีเซียวจวิ้นกลับมาช่วยพูดแทนและบอกว่าไปกับตนแต่ให้กลับมาก่อนเพราะเสียหน้าที่หลี่เมิ่งซีเอาแต่แทนตัวเองว่าภรรยาผู้น้อยทั้งที่ตัวเองเป็นภรรยาเอก
ให้เปลี่ยนคำเรียกขาน สุดท้ายก็ได้ช่วยหลี่เมิ่งซีและจือชิวกลับมาได้ก่อนถูกโบยจนตาย หลี่เมิ่งซีเริ่มมีความรู้สึกอบอุ่นกับการช่วยเหลือของเซียวจวิ้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ตอนนี้อย่างเดียวที่หลี่เมิ่งซีต้องการคือหนังสือหย่าเพื่อจะได้ออกจากคฤหาสน์สกุลเซียว
คราวที่แล้วพอพูดเรื่องนี้เซียวจวิ้นอาละวาดใหญ่โต คราวนี้ฟังจนจบแต่ก็ไม่ยอมหย่า
หลี่เมิ่งซีเลยคิดแผนใหม่ทำตัวเกาะติดวุ่นวายให้เซียวจวิ้นหย่า
เซียวจวิ้นไม่หย่ากลับชอบซะอีกที่หลี่เมิ่งซียอมแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาต่อหน้าไม่มีการเสแสร้ง
เพียงแต่ยังมีอีกคนที่ร้อนใจคือจางซิ่วที่หลงรักปักใจเชื่อว่าถ้าหลี่เมิ่งซีหย่าไปได้
พี่ชายก็จะแต่งงานกับตน และตอนนี้จางอี๋ไท่ก็กำลังใช้จางซิ่วเป็นเครื่องมือมาบอกว่าได้ข่าวเรื่องตลกเกี่ยวกับสำใภ้รอง
สุดท้ายจางซิ่วก็รู้ว่าหลี่เมิ่งซีเป็นลูกอนุจนได้
หลี่เมิ่งซีสังเกตเห็นความผิดปกติจึงสร้างเรื่องให้จือชิวกับจือชุนออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวไปก่อน
เรื่องนี้ขนาดสาวใช้ข้างกายยังไม่เข้าใจความคิดนาง
แต่พอเซียวจวิ้นได้ฟังก็รู้ว่าหลี่เมิ่งซีเตรียมการจะออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวแล้ว
แล้วก็กลัวจะสูญเสียคนรักไปที่สุด
ในที่สุดเรื่องก็มาเปิดเผย
หลี่เมิ่งซีก็ยอมรับพร้อมทั้งสาบานว่าจะไม่แต่งงานใหม่ไปชั่วชีวิต
แต่เซียวจวิ้นกลับไม่ยอมขอสละตำแหน่งประมุขสกุลคนต่อไปออกไปใช้ชีวิตกับซีเอ๋อร์ยังไงก็ไม่ยอมหย่า
สุดท้ายก็โดนลงโทษให้คุกเข่าสำนึกผิดในศาลบรรพชนหนึ่งวันหนึ่งคืนจนล้มป่วยก็ไม่ยอมถอนคำพูด
หลังอ่านเล่ม3 :
เล่มนี้เซียวจวิ้นยิ่งรู้ใจตัวเองมากกว่าเดิม อยากจะได้ความรัก
เอาใจใส่จากภรรยาตัวน้อยกลับมาเหมือนกับตอนแรกแต่งงาน หลังจากรู้ความจริงเรื่องที่หลี่เมิ่งซีเป็นลูกอนุขัดต่อคำสอนของบรรพบุรุษก็จากไปบุกเบิกกิจการทางใต้เพียงลำพังนานถึงหนึ่งปีครึ่งกลับมาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน
แสดงออกชัดเจนว่าต้องการเปลี่ยนกฎในเรือนตัวเองต่างๆทิ้งไป
ต้องตามติดภรรยาตัวน้อยเอาไว้ หาทางทวงคืนหัวใจของนางมาให้ได้
นางทำผิดก็ไม่ต้องกลัวอะไรมีเขาคอยปกป้องอยู่เสมอ
หลี่เมิ่งซีตอนแรกยังไม่รู้ก็เริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลง
การกระทำต่างๆของเซียวจวิ้น แต่หนังสือหย่ายังไงก็ต้องเอามาให้ได้
นางจะใจอ่อนไม่ได้ในเมื่อยังไงระหว่างนางกับเซียวจวิ้นก็เป็นไปไม่ได้
คนหนึ่งยึดถือความกตัญญูเป็นอันดับหนึ่งส่วนอีกคนนั้นทุกคนเท่าเทียมกันและรักชีวิตอิสระเสรีเป็นที่สุด
เซียวจวิ้นและหลี่เมิ่งซีจะทำยังไงต่อไปตามอ่านต่อไปในเล่ม 4
เล่ม4 พิมพ์ครั้งที่ 1 : พฤษภาคม 2562
โปรยปกเล่ม4 :
ทันทีที่ชาติกำเนิดของหลี่เมิ่งซีถูกเปิดเผย...
คฤหาสน์สกุลเซียวพลันบังเกิดโกลาหลขึ้น
คนกำลังจะถูกหย่า แทนที่จะเศร้า
นางกลับยินดีที่มีทางให้ตนเองได้เดินออกจากที่นี่
ทว่าเพียงคำว่า ‘หย่า’ ถูกเอ่ยออกมา เซียวจวิ้นกลับไม่ยอมให้นางได้สมหวัง
เขายอมขัดคำสั่งของผู้ใหญ่
ยอมไม่เป็นประมุขสกุลเซียว แต่จะไม่ยอมหย่ากับหลี่เมิ่งซี
กระทั่งยอมให้ตนเองถูกลงโทษจนมีอาการป่วยเรื้อรัง
ได้แต่นอนซมตรอมตรมใจอยู่บนเตียง
ไม่มีใครไม่ประจักษ์ในความรักของเซียวจวิ้น
แม้แต่จิตใจของหลี่เมิ่งซีเองยังหวั่นไหว
แต่ถึงจะหย่าไม่ได้
ใช่ว่ามารดาเขาจะให้นางได้อยู่อย่างสงบสุข
เมื่อลูกชายไม่หย่า
หนทางเดียวที่จะขจัดเสี้ยนหนามนี้ไปได้คือลูกสะใภ้คนนี้ต้องตาย!
คำนำสำนักพิมพ์เล่ม4 :
ความลับเรื่องลูกอนุของหลี่เมิ่งซีก็ถูกเปิดเผย
นางกำลังยินดีที่ตนเองจะได้หย่าสมปรารถนา
และไปใช้ชีวิตในร้านยาอี๋ชุนซึ่งลูกน้องสร้างเรือนรอให้กลับไปอยู่แล้ว
ทว่าสามีที่พักหลังเริ่มดูแลนางมากขึ้นยืนกรานปฏิเสธคำสั่งของบรรดาผู้ใหญ่ในเรือน
ความดื้อรั้นของเซียวจวิ้นทำให้หลี่เมิ่งซีซาบซึ้งและทดท้อใจใจคราวเดียวกัน
เมื่อชาติกำเนิดของหลี่เมิ่งซีถูกกำหนดไว้แล้วว่าไม่อาจเคียงคู่กับเซียวจวิ้นได้มาร่วมติดตามกันค่ะว่าคนหนึ่งจะหย่า
อีกคนไม่ยอมหย่า ท้ายที่สุดใครจะสมหวังหรือศึกความรักครั้งนี้จะมีแต่คนเจ็บปวด
เชิญท่านนักอ่านพลิกหน้าต่อไปได้เลยค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม4 :
เซียวจวิ้นถูกหามกลับมารักษาที่เรือนเซียวเซียง ทุกคนกังวลกันหมด
จือตงขอร้องให้หลี่เมิ่งซีไปดูอาการของเซียวจวิ้นเพราะกลัวว่าจะตายด้วยโรคบาดทะยักเหมือนบิดาตนเอง
พอหลี่เมิ่งซีมาดูอาการตอนแรกคิดเพียงว่าแค่คุกเข่าไม่น่าเป็นอะไรโดยลืมนึกถึงแผลกรรไกรบาดมือที่เซียวจวิ้นได้รับตอนห้ามนางสาบานคำร้ายแรง
หลี่เมิ่งซีจัดการบาดแผลที่มือให้เรียบร้อย
และดูแลให้กินยาตอนแรกหงจูก็ไม่ยินยอมแต่จนใจที่สะใภ้รองสั่งหนักแน่นและกว่าจะรอหมอมาก็นานมาก
และเขียนใบสั่งยาให้ไปต้มยามาประคบหัวเข่าเพื่อไม่ให้เกิดโรคเรื้อรังภายหลัง
ภายหลังเหล่าไท่จวิน นายท่านใหญ่
นายหญิงใหญ่ตามมาจึงบอกว่าเพราะตนทำผิดพลาดบ่อยเลยโดนทำโทษประจำ
เหล่าไท่จวินให้ใช้ยาได้ และพอท่านหมอมาตรวจดูก็บอกว่าไม่เป็นไรให้พักผ่อน
ทำแผลดีแล้วถ้าช้ากว่านี้เป็นไข้ขนาดนี้อาจจะปัญญาอ่อนได้เพราะเคยเจอคนไข้ที่ไข้สูงไม่ลดเช่นกัน
และก็ดูใบสั่งยาบอกว่าเป็นยาดี
ขอเอาไปใช้บ้างได้หรือไม่ตามหามานานยังไม่เคยเห็นเลยทีเดียว
เมื่อเหล่าไท่จวินฟังก็คิดถึงคำพูดของจิ้งอวิ๋นต้าซือที่บอกว่าหลี่เมิ่งซีเป็นผู้อุปถัมภ์เซียวจวิ้นขึ้นมาอีก
จึงอยากเก็บนางไว้ในคฤหาสน์ติดที่เป็นลูกอนุขัดต่อคำสอนของบรรพบุรุษ ตอนนี้ก็ให้ดูแลเซียวจวิ้นไปก่อน
พอถึงตอนที่เซียวจวิ้นใกล้จะฟื้น หลี่เมิ่งซีก็กำชับให้ดูแลเซียวจวิ้นให้ดี
ส่วนตนเองจากไปที่เรือนปีกตะวันออก
พอเซียวจวิ้นฟื้นขึ้นมาก็ถามหาหลี่เมิ่งซีแต่ทำยังไงนางก็ไม่ยอมมาพบบอกว่าเจ็บสั้นดีกว่าเจ็บยาว
ไม่มีวาสนาต่อกันก็ไม่ควรเจอกันอีก แต่เพราะถูกคนเรียกพบมากในที่สุดก็ต้องออกมา
แต่ไม่แสดงความเคารพทั้งเหล่าไท่จวิน นายท่านใหญ่ และนายหญิงใหญ่
คิดว่าไหนๆก็จะหย่าแล้วก็จัดการให้ได้ก่อนที่เซียวจวิ้นจะฟื้นก็ไม่ได้ผล
ตอนนี้พอเซียวจวิ้นฟื้นนางก็ยังอยากจะได้หนังสือหย่าอีก นายหญิงใหญ่อยากจะจัดการหลี่เมิ่งซีอยู่แล้วเลยคิดว่าจะจัดการไปเลย
แต่เซียวจวิ้นกลัวว่าหลี่เมิ่งซีจะเป็นอะไรไปเลยพยายามจะเขียนหนังสือหย่า
เหล่าไท่จวินก็เลยให้หลี่เมิ่งซีไปอยู่ที่อารามชิงซินก่อนชั่วคราวเพราะในใจนั้นอยากจะเก็บหลี่เมิ่งซีไว้ติดที่นางเป็นลูกอนุเท่านั้น
เซียวจวิ้นนั้นรู้ดีว่าหลี่เมิ่งซีจะต้องลำบากแน่นอนก็พยายามจะเขียนหนังสือหย่าแต่ทำไม่ได้
พอหลี่เมิ่งซีไปก็ไม่ยอมกินน้ำและอาหารอีก กลายเป็นโรคใจ
กินอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกมา
ส่วนหลี่เมิ่งซีไปอยู่อารามชิงซินตอนแรกคิดว่าเหล่าไท่จวินรับปากให้อยู่ก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้เพราะทำตามคำสั่งเหล่าไท่จวิน
แต่ที่ไหนได้นายหญิงใหญ่อยากให้นางตาย เปลี่ยนคนชุดใหญ่ สั่งให้โดนบ่าวไพร่กลั่นแกล้งทั้งเรื่องอาหารการกิน
ถ้าเกิดเจ็บป่วยก็ไม่มีทางหาหมอมารักษามีแต่ตายสถานเดียว
และยังโดนกักบริเวณไม่ยอมให้ใครเข้าและออกเด็ดขาดแจ้งข่าวไม่ได้เลยซักนิด ยังดีกับที่คุณชายสามเซียวอวิ้นมาทำให้ช่วยเหลือหลี่เมิ่งซีเอาไว้ได้
หลังจากหลายวันเซียวจวิ้นอาการยิ่งทรุดหนัก
ใครก็ไม่อาจรักษาได้เพราะกินอะไรก็อาเจียนออกมาหมด
ในที่สุดนายท่านใหญ่ก็ลองไปขอร้องที่ร้านยาอี๋ชุน แต่หลงจู๊หลี่ดันไม่อยู่ เด็กในร้านได้รับคำสั่งจากจือชิวจึงเสียมารยาทกับนายท่านหลี่
ทำให้นายท่านหลี่ต้องคุกเข่าขอร้องอยู่หน้าร้านยาจนหลงจู๊หลี่กลับมา
พอได้ยามาเซียวจวิ้นก็ยังไม่สามารถกินได้อีกอาเจียนออกมาหมด
ทุกคนหมดหนทางในที่สุดเหล่าไท่จวินจึงบอกกับเซียวจวิ้นว่าตกลงยอมให้หลี่เมิ่งซีอยู่ที่สกุลเซียวไม่ต้องหย่า
ประมุขสกุลไม่เป็นก็ได้ แล้วไปขอร้องหลี่เมิ่งซีด้วยตนเอง
หลี่เมิ่งซีกับเหล่าไท่จวินตกลงกัน
ทั้งสองเป็นคนเก่งคนฉลาดทั้งคู่ต่างใช้ประโยชน์จากกัน เหล่าไท่จวินทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของสกุลและคำพูดของจิ้งอวิ๋นต้าซือจึงเชื่อว่าหลี่เมิ่งซีคือผู้อุปถัมภ์สกุลเซียว
ติดที่ฐานะลูกอนุแต่กลับอยากให้หลี่เมิ่งซีอยู่ในคฤหาสน์สกุลเซียว
ส่วนหลี่เมิ่งซีเพื่อความปลอดภัยตอนอยู่ในคฤหาสน์ก็ประจบเอาใจเหล่าไท่จวิน ในที่สุดทั้งสองก็ตกลงกันให้หลี่เมิ่งซีกลับไปดูแลเซียวจวิ้น
บอกว่ามีเพียงเซียวจวิ้นที่เขียนหนังสือหย่าได้คนอื่นจะไม่ยุมีใครบังคับได้
ส่วนหลี่เมิ่งซีบอกว่าวันใดที่ออกจากสกุลเซียวขอให้ตนสามารถพาจือตง
จือซย่าไปด้วยได้
พอหลี่เมิ่งซีมาดูแลเซียวจวิ้น เรียกแทนตนเองว่าข้าภรรยา
เซียวจวิ้นก็รู้สึกว่าช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดเหมือนช่วงเพิ่งแต่งงานแต่พอจะขอคำสัญญาจากหลี่เมิ่งซีนางก็จะเปลี่ยนเรื่องไปทุกครั้ง
ส่วนนายหญิงใหญ่ยังไม่ละความพยายาม ความเกลียดที่มีต่อหลี่เมิ่งซีฝังรากลึก
คิดแต่จะกำจัดนางให้ตายให้ได้
ให้สาวใช้หาทางซื้อตัวจางอี๋เหนียงหรือหงอวี้เอาไว้เพื่อใช้ประโยชน์
หลี่เมิ่งซีนั้นหลังจากที่เซียวจวิ้นหายดีก็ดูแลนางอย่างดี
แต่นางก็ยังรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยควรรีบหาทางออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวได้แล้ว
และร้านยาอี๋ชุนก็ขาดยาหลายตัวที่นางต้องปรุงเอง
หลังจากครั้งนั้นตอนที่เซียวจวิ้นป่วยแล้วนางจะออกจากคฤหาสน์ไปโดยไม่สนใจหนังสือหย่าตอนนี้ไปที่ไหนมีแต่คนติดตามมากมาย
จึงคิดแผนการขอออกไปเที่ยวนอกคฤหาสน์โดยตรงจากนั้นวางแผนลักพาตัวเองระหว่างทาง
แผนการรัดกุม เพียงแต่ไม่คิดว่าเซียวจวิ้นที่ออกไปธุระข้างนอกจะมารอกลางทางเพราะในใจอยากไปท่องเที่ยวผ่อนคลายกับหลี่เมิ่งซีอยู่แล้ว
แผนการเปลี่ยนไม่ได้ แถมยังยกเลิกไม่ได้อีก พอกลุ่มคนชุดดำบุกมา
เซียวจวิ้นจึงต่อสู้และปกป้องหลี่เมิ่งซีสุดชีวิต ทำให้ถูกแทงได้รับบาดเจ็บ
หลี่เมิ่งซีตกใจอย่างมากสั่งให้ไปร้านยาอี๋ชุนทันที
และตอนนั้นรัชทายาทก็มาหาเซียนปรุงยาด้วยเรื่องของไทเฮาที่ทรงพระประชวน
ทำให้หลี่เมิ่งซีนึกได้ที่เคยให้เครื่องหอมที่ปรุงจากหงซินเจียวแก่รัชทายาท
และก็ไม่อาจให้รัชทายาทเห็นตนได้ มีแต่ต้องปิดบังใบหน้าด้วยหมวกคลุมหน้า
เซียวจวิ้นเห็นดังนั้นก็ไม่พอใจเพราะรัชทายาทจ้องมองแต่ซีเอ๋อร์ของตน
มีหึงหวงด้วยนะ
กลับถึงคฤหาสน์นายหญิงใหญ่ก็คิดจะลงโทษหลี่เมิ่งซีเพราะคิดว่าเป็นตัวการให้เซียวจวิ้นได้รับบาดเจ็บ
ยิ่งเกลียดนางเข้าไปใหญ่ แต่เซียวจวิ้นกลับขอรับโทษเองเพราะบอกว่าตอนลงใต้มีศัตรูลอบทำร้าย
ทำให้ทุกคนทำอะไรไม่ได้ นายหญิงใหญ่ทนจนจะทนไม่ไหวแล้ว
อยากจะกำจัดหลี่เมิ่งซีไปให้พ้นๆ คิดว่าถ้าหลี่เมิ่งซีตายเซียวจวิ้นคงจะคิดได้
แผนการเกิดขึ้นโดยจากอี๋เหนียงวางแผนกับสาวใช้พอดีเซียวผิงบุตรสาวมาแอบได้ยิน
นางไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็พอรู้ว่าอี๋เหนียงอยากให้มารดาตาย นางชอบมารดามาก
มารดาใจดีแต่ความที่เป็นเด็กทำอะไรไม่ได้
ไม่กล้าบอกเพราะกลัวว่าถ้าบอกอี๋เหนียงจะต้องตาย
สุดท้ายหลี่เมิ่งซีสังเกตเห็นจึงใช้แผนซ้อนแผนแกล้งตายเพื่อจะได้ออกจากคฤหาสน์
แต่ไม่มีใครรู้ยิ่งเซียวจวิ้นกลับมาทันได้ยินเซียวผิงบอก
เข้าไปหาหลี่เมิ่งซียากำลังออกฤทธิ์พอดี เห็นนางตายในอ้อมอก
คำสั่งเสียสุดท้ายคือฝังนางใว้ที่เขาลู่ติ่ง เพื่อให้ไดเห็นขุนเขาและสายน้ำ
และพาจือซย่า จือตงออกจากคฤหาสน์ไปด้วย
เซียวจวิ้นไม่เชื่อว่าหลี่เมิ่งซีตาย
คุกเข่าหน้าร้านยาอี๋ชุนถึงสี่วันขอพบเซียนปรุงยาใครพูดยังไงก็ไม่ฟัง
จนสุดท้ายมีกลุ่มคนชุดดำจะมาชิงหลี่เมิ่งซี สุดท้ายจึงยอมกลับคฤหาสน์สกุลเซียว
พอกลับมา เหล่าไท่จวิน นายท่านใหญ่ นายหญิงใหญ่ แต่ละคนจะให้จัดพิธีศพหลี่เมิ่งซีแบบอนุภรรยา
เซียวจวิ้นไม่ยินยอม ทะเลาะกับที่บ้าน อยู่ร่วมเตียง ตายร่วมหลุม
ไม่ขอเป็นประมุขสกุล ไม่อย่างนั้นก็จะฆ่าตัวตายตามหลี่เมิ่งซีไป
ทุกคนเห็นความรักของเซียวจวิ้นที่มีต่อหลี่เมิ่งซี
ส่วนเซียวจวิ้นสุดจะผิดหวังต่อครอบครัว จะจัดการสอบสวนทุกคนที่เกี่ยวข้องล้วนโดนฆ่าปิดปากหมด
ทำให้หมดใจไปกับสกุลเซียวทันที มีแต่ความเห็นแก่ตัว
และได้เห็นเนื้อแท้ในใจคนทำให้หมดใจกับสกุลเซียว ตัวสินใจจะพาหลี่เมิ่งซี
และจือซย่า จือตงออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวไปเอง ละทิ้งสกุลเซียวไปเลย
พอดีจือชิวมาบอกว่ามียาที่ได้จากเซียนปรุงยาที่ทราบเรื่องจึงมอบให้
ในที่สุดหลี่เมิ่งซีก็ฟื้น แต่ก็ยังอยู่ในคฤหาสน์สกุลเซียวเหมือนเดิม
แผนการผิดพลาดเพราะคาดไม่ถึงความรักที่เซียวจวิ้นมีให้กับตนเอง
แต่ยังไงนางก็ไม่มีวาสนากับเซียวจวิ้นไม่มีความคิดที่จะอยู่แบบสามภรรยาสี่อนุ
ทั้งยังคำสอนบรรพบุรุษที่ไม่อาจก้าวข้าม
ทำให้เป็นครั้งแรกที่นางนึกเกลียดคำสอนบรรพบุรุษสกุลเซียวยิ่งนัก
ทั้งหลี่เมิ่งซีคิดจะไปสารภาพความจริงกับเซียวจวิ้นว่าตนคือเซียนปรุงยา
แต่โดนสาวใช้ข้างกายทั้งหลายขัดขวางและบอกว่ารัชทายาทก็สงสัยเช่นกัน
แต่ที่ไม่เปิดโปงเพราะกลัวว่าร้านยาอี๋ชุนจะเกิดผิดใจกับสกุลเซียวช่วงนี้ต้องระวังอย่างมากเพราะไทเฮาทรงพระประชวน
เยียนอ๋องก็คอยจับตามองอยู่ ทำให้ในที่สุดหลี่เมิ่งซีก็ไม่ได้เปิดเผยความจริง
นายหญิงใหญ่ยังไม่ละความพยายามอยากให้จางซิ่วเป็นอนุของเซียวจวิ้น
ถึงแม้เซียวจวิ้นจะไม่ยอมเป็นประมุขสกุลแต่ถ้าได้บุตรชายที่เกิดจากจางซิ่วก็ยังดี
ท่านป้าชุยยิ่งเห็นด้วยเข้าไปอีก จางซิ่วนั้นละเมอเพ้อพกมานานมีหรือจะเปลี่ยนใจ
ขอเป็นพี่ชายนางยอมเป็นอนุได้ อีกไม่นานพี่ชายย่อมเปลี่ยนใจกลับมาหานางแน่นอน
คือแบบหลงตัวเอง หลอกตัวเองที่สุดแล้วละเมอสุดๆ จางซิ่วนี่หลอกตัวเอง หลงตัวเอง
งมงาย คลั่งรักมากที่สุด
เหล่าไท่จวิน นายท่านใหญ่ นายหญิงใหญ่
ตามเซียวจวิ้นกับหลี่เมิ่งซีมาพบเพื่อจะบอกว่าให้รับจางซิ่วเป็นอนุ
หลี่เมิ่งซีทั้งที่ไม่ชอบแต่ก็ขัดธรรมเนียมไม่ได้ ตอบตกลง
เซียวจวิ้นเห็นอย่างนั้นก็คิดว่าซีเอ๋อร์ไม่หึงหวงตน แปลว่าไม่มีตนในใจเลย
เมื่อก่อนใช้วิธีผิดไปที่แกล้งทำเป็นชอบอีกคนเพื่อเรียกร้องความสนใจ
ตนจะไม่ทำอย่างนั้นอีก จึงเป็นคนปฏิเสธเอง
ทั้งยังสาบานร้ายแรงว่าชาตินี้จะไม่รับอนุภรรยาอีกเพราะเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะอนุในเรือนหลังก่อให้เกิดความวุ่นวายมากมาย
หลี่เมิ่งซีเห็นดังนั้นก็เริ่มเปิดใจให้เซียวจวิ้น
นางไม่รู้ว่าเซียวจวิ้นรู้ความปรารถนาของนางที่อยากอยู่เป็นคู่ผัวเมียเดียวตลอดชีวิต
เซียวจวิ้นก็จะทำให้นางสมปรารถนาเอง สุดท้ายเซียวจวิ้นก็ถูกลงโทษอีกจนได้
เล่มนี้คนที่รับบทหนักเพราะสกุลไม่ใช่ใครอื่นคือเซียวจวิ้นนี่เอง
เมื่อเห็นว่าสกุลที่สูงส่งที่แท้ก็มีแต่ผลประโยชน์ ตนเป็นเพียงเครื่องมือเท่านั้น
พอกลับจวนหลี่เมิ่งซีที่เริ่มมองเซียวจวิ้นก็ไปช่วยดูแลเช็ดหน้าให้
ทำให้มีอารมณ์อ่อนไหว ในที่สุดก็ได้อย่ใกล้ชิดกันซักที
ดันมาโดนขัดจังหวะเพราะจางซิ่วมา นางขอพูดกับเซียวจวิ้นตามลำพัง
สุดท้ายเซียวจวิ้นก็บอกว่าไม่เคยรัก
ทำให้จางซิ่วในที่สุดก็รู้ตัวจากรักจึงเปลี่ยนเป็นแค้น
เกิดอุทกภัยทางตอนใต้ ในราชสำนักวุ่นวาย ทั้งยังเกิดคำทำนายโหรหลวง
ตอนแรกจะให้สละอัครเสนาบดีเพื่อบ้านเมือง ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของเยียนอ๋อง
ราชสำนักแบ่งเป็นสองฝ่าย รัชทายาทไปทำพิธีบวงสรวงสวรรค์แทนฮ่องเต้
แต่หลังจากนั้นยังเกิดโรคระบาดทางตอนใต้ ทางตอนเหนือข้าศึกรุกรานกองทัพพ่ายศึก
เกิดดาวหาง ทำให้มีข่าวลือมากมายให้ปลดรัชทายาท ฮ่องเต้กลัดกลุ้ม
สุดท้ายไปวัดจิ้งอวิ๋นเป็นการส่วนตัว ทำให้ออกราชโองการงดงานรื่นเริงสามเดือน
นิรโทษนักโทษเป็นการสร้างกุศล ให้รัชทายาทร่วมกับเซียนปรุงยาแก้ไขโรคระบาดทางใต้เพื่อสร้างความดีความชอบ
และคนของรัชทายาทก็สืบรู้มาว่าที่แพ้ศึกทางเหนือเพราะมีไส้ศึก
ตอนนี้มีทางเดียวคือหาตัวเซียนปรุงยาให้พบและยับยั้งโรคระบาดทางให้ได้ซึ่งหลี่จั้นรู้แล้วว่าใครคือเซียนปรุงยา
หลังอ่านเล่ม4 :
เซียวจวิ้นรู้แล้วว่าชีวิตนี้หลี่เมิ่งซีคือภรรยารัก
จึงทำทุกอย่างเพื่อนาง ยอมสละแม้แต่ตำแหน่งประมุขสกุลเซียว
แต่คนอื่นจะยอมเหมือนเซียวจวิ้นที่ไหน ยังคิดว่าถ้าไม่มีหลี่เมิ่งซี
เซียวจวิ้นก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
การกระทำต่างๆเพื่อหลี่เมิ่งซีในครั้งนี้เป็นบทพิสูนจ์ความรัก
และความจริงใจที่ใครก็ไม่อาจขัดขวางได้
เหลือเพียงหลี่เมิ่งซีที่จะยอมเปิดใจให้เซียวจวิ้นได้หรือไม่
เพราะตลอดมานางคิดเสมอว่าถึงจะมีความรักมากเพียงใด
สุดท้ายก็ไม่อาจผ่าฝืนคำสอนของบรรพบุรุษได้ และความคิดของนางที่เห็นคนเท่าเทียมกัน
กับบุรุษเป็นใหญ่ทั้งยังมีสามภรรยาสี่อนุจะไปด้วยกันได้อย่างไร
ความลับเซียนปรุงยาจะรักษาได้นานขนาดไหน ต้องตามอ่านในเล่มจบ
เล่ม5 พิมพ์ครั้งที่ 1 : มิถุนายน
2562
โปรยปกเล่ม5 :
ความลับ ‘เซียนปรุงยา’ ที่หลี่เมิ่งซีเก็บซ่อนไว้ถูกเปิดเผย
สามีที่รักนางยิ่งขอหย่าขาดอย่างไร้เยื่อใย...
เมื่อชาวบ้านทางใต้กำลังเผชิญกับโรคระบาดครั้งใหญ่
ฮ่องเต้ออกราชโองการให้รัชทายาทกับเซียนปรุงยาไปรักษาคน
หลี่เมิ่งซีจำต้องเปิดเผยความจริงกับสามี
และถูกหย่าอย่างไม่ทันตั้งตัว
ในวันที่ตระหนักว่ารักเขาแล้ว
การหย่าที่มาถึงนี้ก็ทำให้นางใจหายอย่างมาก
เนื่องจากเยียนอ๋องเรืองอำนาจ
สองกำลังสำคัญของรัชทายาทจึงถูกเล่นงานในทันที
ทั้งสกุลเซียวและร้านยาอี๋ชุนถูกจับเข้าคุก
และมีโทษถึงประหารชีวิตจากพระราชเสาวนีย์ของไทเฮา!
หลี่เมิ่งซีที่หลุดพ้นการจับกุมมาได้ทันจำต้องคิดหาหนทางช่วยเหลือทุกคนออกมา
แต่การจะนำพระราชเสาวนีย์มาพิจารณาใหม่ได้คือต้องมีราษฎรไม่เห็นด้วยนับหมื่นคน!
คำนำสำนักพิมพ์เล่ม5 :
ในที่สุดก็มาถึง "ยอดหญิงเทพสมุนไพร"
เล่ม 5 กันแล้วนะคะ
โดยเล่มนี้เป็นเล่มสุดท้ายของนิยายเรื่องนี้ และสำหรับเล่มจบนี้เรื่องราวการฝ่าฟันกฎสกุลเพื่อความรักของเซียวจวิ้นกับหลี่เมิ่งซีจะยังคงดำเนินต่อไป
ทั้งยังมีการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของสองขั้วอำนาจระหว่างรัชทายาทและเยียนอ๋องที่จะวัดว่าผู้ใดที่จะได้บัลลังก์ไปครอบครอง
สุดท้ายแล้วบทสรุปของเกมการเมือง ความลับเรื่องเซียนปรุงยา
และความรักของพระ-นางจะลงเอยเช่นไร
หากพร้อมแล้วเชิญท่านนักอ่านพลิกหน้าต่อไปได้เลยค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม5 :
รัชทายาทกับหลี่จั้นคุยกันจนแน่ใจว่าเซียนปรุงยาก็คือสะใภ้รองสกุลเซียวนั่นเอง
เรื่องนี้ทำให้รัชทายาทมีความคิดที่น่าตกใจคือหรือจะทำให้ทั้งสองคนหย่ากัน
ตนอาจจะได้มีโอกาสแต่งงานกับหลี่เมิ่งซี หลี่จั้นฟังความคิดแล้วตกใจยิ่งนัก
ส่วนเซียวจวิ้นแม้ช่วงนี้จะไอเป็นเลือด
เคยไปหาหมอหลวงหลี่ตรวจดูก็บอกว่าเป็นโรคปอดถ้ามีโอกาสลองให้เซียนปรุงยารักษาดู
อาจจะมีโอกาสหาย ความหวังเดียวคือช่วงนี้รีบสะสางงานให้เรียบร้อย
เพื่อสามคนพี่น้องจะได้เดินทางลงใต้และจะได้หาโอกาสตามหาเซียนปรุงยาไปด้วย
ทั้งยังมีความคิดจะพาหลี่เมิ่งซีไปในครั้งนี้ด้วย
ส่วนหลี่เมิ่งซีจากสถานการณ์โรคระบาดทางตอนใต้ทำให้นางร้อนใจยิ่งนัก
อยากจะบอกความจริงกับเซียวจวิ้นแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ยังไงก็ต้องออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวให้ได้
เวลานั้นเอง รัชทายาทก็เสด็จมา ทั้งยังให้ตามหลี่เมิ่งซีกับจือชิวไปพบ
พอหลี่เมิ่งซีพบรัชทายาทจึงบอกความจริงทันที เซียวจวิ้นที่ตอนแรกยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งถึงกับผิดหวัง
เพราะคิดว่าหลี่เมิ่งซีหลอกลวง เล่นสนุกกลั่นแกล้งคนสกุลเซียวมาตลอด
หลี่เมิ่งซีก็ไม่อธิบายเรื่องราวทั้งหมดว่าที่จริงแล้วตอนแรกเพราะอะไรจึงเปิดร้านยาอี๋ชุน
ทั้งรัชทายาทยังมาพูดทำนองว่าเมื่อครั้งพบกันครั้งแรกจะร่วมออกท่องไปทั่วหล้าด้วยกันหรือไม่
ตอนนี้ตนจะไปเป็นเพื่อน เซียวจวิ้นก็นึกว่าหลี่เมิ่งซีมีใจให้รัชทายาทอีก
กลัวเรื่องยุ่งไม่พอหรือไง คนลืมไปนานแล้วยังพูดถึงอีก
เซียวจวิ้นผิดหวังครั้งใหญ่จึงเขียนหนังสือหย่าให้หลี่เมิ่งซีทันที
พอได้มาหนังสือหย่ามา นางก็ไม่มีความสุขเหมือนที่คิดหวังเอาไว้
แต่เรื่องรักษาคนเป็นเรื่องเร่งด่วนจึงรีบออกจากคฤหาสน์ไป ใครก็ขวางไม่ได้
เพราะบอกว่าเหล่าไท่จวินเคยสัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเซียวจวิ้นเขียนหนังสือหย่าให้ใครก็ห้ามขวางกรออกจากคฤหาสน์สกุลเซียว
เซียวอวิ้นมาตามหลี่เมิ่งซีนางเลยบอกความจริงว่านางคือเซียนปรุงยาเพราะเหตุนี้เซียวจวิ้นจึงเขียนหนังสือหย่า
และก็บอกว่าที่เปิดร้านยาตอนแรกเพราะได้ยินคำสอนบรรพบุรุษสกุลเซียวก็รู้ว่าไม่อาจอยู่สกุลเซียวได้
จึงคิดหาที่พึ่งในยามยาก ไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเช่นนี้
ทุกคนในสกุลเซียวต่างตกใจที่อยู่ดีๆเซียวจวิ้นก็เขียนหนังสือหย่าให้หลี่เมิ่งซี
อยากให้ตามกลับมาเพราะหลี่เมิ่งซีคือผู้อุปถัมภ์สกุลเซียว
เรื่องนี้เหล่าไท่จวินเชื่อสุดใจจริงๆ ยังมีข่าวตามมาว่านายท่านรองถูกกล่าวโทษ
นำโดยผู้ตรวจการจาง ตอนนี้ถูกจับทั้งครอบครัว
สกุลเซียวกำลังโดยเยียนอ๋องเล่นงานแล้ว
ทุกคนอยากให้เซียวจวิ้นตามหลี่เมิ่งซีกลับมา และบอกเหตุผลทำไมถึงหย่านาง
เซียวจวิ้นบอกว่านางเป็นลูกอนุทำให้รับตำแหน่งประมุขไม่ได้
ขอบิดามอบตำแหน่งประมุขให้ตนแล้วจะอยู่ดูแลที่ผิงหยางเอง
สุดท้ายเซียวอวิ้นบอกจะเป็นคนเกลี้ยกล่อมพี่รองเอง เมื่อให้บ่าวรับใช้ทั้งหมดออกไป
จึงปิดประตูคุยกันและบอกถึงความจริงที่พี่สะใภ้รองเผชิญมาในสองปี
และเหตุผลที่เปิดร้านยา เซียวจวิ้นเข้าใจในที่สุด
และเซียวอวิ้นก็คิดได้ว่าเพราะพี่รองป่วยด้วยใช่หรือไม่
ตอนนั้นก็ได้ยินเสียงชามแตกนอกหน้าต่าง นึกว่าเป็นสาวใช้แอบฟัง
ที่จริงคือชุ่ยอี๋เหนียงมาแอบฟังความลับ เมื่อได้ยินเรื่องใหญ่ก็คิดถึงตัวเอง
สกุลเซียวจึงโดนเยียนอ๋องเล่นงานอย่างง่ายดาย
หลี่เมิ่งซีออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวก็ให้คนที่อยู่ทางใต้ออกตรวจรักษาโรคระบาด
ที่ตนวินิจฉัยจากข้อมูลที่ได้มาทั้งหมดได้ว่าคือกาฬโรค ตอนนี้ต้องควบคุมโรคระบาดให้ได้
โดยขอความร่วมมือจากรัชทายาท ทำให้หลุดคำปัจจุบันออกมามากมาย ทั้งเขตกักกัน
ชุดป้องกัน และก็มีข่าวว่าร้านยาอี๋ชุนถูกปิดโดยพระราชเสาวนีย์ของไทเฮาเพราะ
เซียนปรุงยาขัดราชโองการ
ตอนนั้นเองทุกคนคิดว่าเป็นเซียวจวิ้นพูดออกไปแต่หลี่เมิ่งซียังเชื่อมั่นในตัวเซียวจวิ้น
และสกุลเซียวก็โดนปลดจากสกุลสูงศักดิ์ โดนยึดทรัพย์เข้าคุกหลวง ทั้งหมดเป็นฝีมือของเยียนอ๋องที่ปิดหูปิดตาหลอกใช้ไทเฮาในวังหลังอยากจะกำจัดทั้งร้านยาอี๋ชุนและสกุลเซียวไปพร้อมกัน
หลี่เมิ่งซีหาทางช่วยเหลือโดนการออกใบปลิวให้ชาวบ้านมารวมกันเพื่อให้เรื่องกลับไปที่ศาลอีกครั้ง
สกุลเซียวทั้งสกุลอยู่ในคุก จางซิ่วมาบอกว่าทุกอย่างเป็นฝีมือของนางเองเพราะแค้นที่ให้ความหวังแต่ก็ไม่สมหวังทำให้เสียเวลาไปนาน
และคนที่เป็นคนบอกข่าวก็คือชุ่ยผิง ชุ่ยอี๋เหนียงนั่นเอง
ยังบอกว่ายืดเวลาเป็นวันพรุ่งนี้ถึงประหารเป็นของขวัญวันเกิดเหล่าไท่จวิน
โดยม่รู้เลยว่าเวลาหนึ่งวันนั้นหลี่เมิ่งซีใช้รวบรวมชาวบ้านเพื่อช่วยคนสกุลเซียวเอาไว้ได้
นายหญิงใหญ่ก็รู้ว่าตนทำผิดต่อหลี่เมิ่งซีก่อนหน้านี้ก็ไม่แข็งแรง
ตอนนี้ก็ยิ่งอ่อนแอ ตรอมใจ
สุดท้ายก่อนตายก็เพ้อเรื่องราวที่ตนเป็นคนสั่งให้วางยาหลี่เมิ่งซีออกมา
และฆ่าจางอี๋เหนียง
ชาวบ้านมารวมตัวกันอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เรื่องจึงถูกส่งกลับไปที่ศาล
สุดท้ายร้านยาอี๋ชุนไม่มีความผิด
สกุลเซียวถูกปรับหนึ่งแสนตำลึงกับไม่ได้รับสกุลสูงศักดิ์คืน
รัชทายาทกับหลี่เมิ่งซีค่อยๆเดินทางลงใต้
ระหว่างทางมีคนร้ายลอบโจมตีทุกคนคิดว่ามีทำร้ายรัชทายาทแต่ที่แท้มาดักปล้นหลี่เมิ่งซีไป
ตามไปก็พบว่าเป็นคนของเยียนอ๋องที่คิดว่าเป็นเซียนปรุงยา
แต่หลี่เมิ่งซีเอาตัวรอดมาได้ เยียนอ๋องเห็นแล้วก็หลงรักความงามทันที อยากได้เป็นชายารอง
เซียวจวิ้นหาวิธีตามมาช่วยหลี่เมิ่งซีเอาไว้ได้
แต่ตอนจะหนีจากเยียนอ๋องอีกครั้งไม่ง่ายแบบนั้น
ทำให้ต้องล่อคนของเยียนอ๋องไปอีกทาง เซียวจวิ้นทุ่มสุดตัวจนได้รับบาดเจ็บแต่หลี่เมิ่งซีก็เดินทางถึงทางใต้ได้สำเร็จ
และหยุดยั้งโรคระบาดเอาไว้ได้
ระหว่างนี้ทั้งหลี่เมิ่งซีและรัชทายาทให้คนตามหาข่าวของเซียวจวิ้นไปทั่วแต่ไม่มีข่าวคราวใด
จนถึงตอนที่หยุดยั้งโรคระบาดได้แล้ว คุณชายสามเซียวอวิ้นจึงได้มาหาหลี่เมิ่งซีเพื่อขอร้องให้ไปรักษาเซียวจวิ้น
ที่แท้ในที่สุดหลี่เมิ่งซีก็รู้ว่าซั่งกวนจวิ้นคือเซียวจวิ้น
ครั้งนี้ถ้าช้าไปอีกไม่กี่วันนางก็คงช่วยเซียวจวิ้นไว้ไม่ได้แล้ว
ระหว่างดูแลก็บอกให้ดื่มยาต้มที่ขมมากไปสองเดือน
ถ้ารักษาก่อนหน้านี้ครึ่งเดือนก็หายแล้ว เซียวจวิ้นก็บอกว่าช่วงแรกไม่ได้กินโจ๊กยาที่ซีเอ๋อร์ทำมาให้หลังจากไปเรือนหลังเสียใจยิ่งนัก
ก่อนหน้านี้รัชทายาทก็หวังว่าจะรับหลี่เมิ่งซีเป็นชายาพยายามมาสามเดือนก็ไม่มีผลพอพูดตรงๆหลี่เมิ่งซีก็บอกเพียงเห็นเป็นพี่ชายเท่านั้น
จากนี้ไปจะอยู่กับพวกจือชิวและพวกที่ร้านยาไม่แต่งงานอีก
ส่วนเซียวจวิ้นที่ไม่ยอมมาให้หลี่เมิ่งซีรักษาในตอนแรกเพราะตอนมาแอบมองเห็นความมีอิสรเสรีของนางแล้วก็คิดได้ว่าความรักไม่ใช่การผูกมัดแต่เป็นการปล่อยวางให้คนรักอยู่อย่างมีความสุข
ช่วงนี้หลี่เมิ่งซีกับเซียวจวิ้นอยู่ด้วยกันดูแลอาการป่วยของเซียวจวิ้นหลี่เมิ่งซีรู้สึกมีความสุขมาก
ขอเพียงได้อยู่กระท่อมหลังน้อยแบบนี้กับคนที่รักต่อไปแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
แต่นางกลับไม่เห็นความรักลึกซึ้งในแววตาของเซียวจวิ้นเหมือนในอดีต
นางจึงไม่กล้าเอ่ยปากบอกถึงความรักของนาง เป็นช่วงรักแต่ไม่แสดงออกทั้งคู่นั่นเอง
และรัชทายาทก็มาเรียกตัวหลี่เมิ่งซีไป เซียวจวิ้นตามไปด้วยและสังเกตถึงความผิดปกติ
รังสีอำมหิตของการฆ่าฟันได้ก็ระวังป้องกันหลี่เมิ่งซี
ที่แท้ทางเยียนอ๋องอยากให้เซียนปรุงยาไปรักษาอาการของไทเฮาที่วังหลวง
เขียนอาการมาให้พอหลี่เมิ่งซีอ่านดูก็รู้ว่าอาการเหมือนเซียวจวิ้นในตอนนั้น ต้องถูกพิษหงซินเจียวแน่นอน
ถ้าบอกว่ารักษาได้เข้าวังเจอเยียนอ๋องก็ต้องตาย
นางไม่รู้วรยุทธ์ทำให้ไม่รู้ว่าตอนนี้บรรยากาศกดดันอย่างมาก
สุดท้ายก็บอกว่านางรักษาไม่ได้เป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาหาย
และบอกว่ายังมีพื้นที่บางส่วนต้องจัดการดูแลผู้ป่วยยังกลับไปไม่ได้ และนางก็ป่วยเดินทางไกลไม่ไหว
ขออยู่ทางใต้ รัชทายาทอนุญาต
แต่คนของรัชทายาทบอกว่าหลี่เมิ่งซีเป็นจุดอ่อนของพระองค์ต้องกำจัดทิ้ง
แล้วค่อยอวยยศให้ภายหลัง
รัชทายาทตัดใจไม่ลงสั่งคนคุ้มกันมากขึ้นแต่ว่าถ้าคนของเยียนอ๋องบุกมาหลี่เมิ่งซีจะมีชีวิตรอดไม่ได้
นั่นคือยอมสละหลี่เมิ่งซี ทำให้นางผิดหวังกับรัชทายาทอย่างแท้จริง
ภายหลังหลี่เมิ่งซีกลับผิงหยางก่อนโดนการช่วยเหลือของเซียวจวิ้นวางยาสลบองครักษ์ของรัชทายาท
หลังจากที่ไทเฮาสวรรคตแล้ว
แต่ก็ไม่พบรัชทายาทอีกเพราะเรื่องในราชสำนักยังไม่แน่นอน
คุณชายสามเซียวอวิ้นก็มาหาหลี่เมิ่งซีเพื่อขอร้องให้ไปรักษาเหล่าไท่จวิน
ที่แท้เหล่าไท่จวินโดนยาพิษเป็นอัมพาตและตาบอด ตารักษาเอาไว้ไม่ได้
แต่หลี่เมิ่งซีสามารถช่วยให้เหล่าไท่จวินกลับมาเดินได้อีกครั้ง
ที่โดนพิษในที่สุดก็รู้ว่าเป็นซื่อซูที่อยู่ข้างกายเหล่าไท่จวินเป็นคนทำเพราะผลประโยชน์ที่ได้รับจากจางซิ่ว
จางซิ่วแค้นสกุลเซียวไม่คิดถึงความผิดของตัวเอง เอาแต่โทษผู้อื่น
ครั้งนี้เพราะโดนเยียนอ๋องลงโทษก็มาแก้แค้นกับสกุลเซียวอีก สุดท้ายก็มีข่าวออกมาว่าเยียนอ๋องแพ้แล้วโทษฐานเป็นไส้ศึกบอกเส้นทางการเดินทัพทำให้ทหารห้าหมื่นนายแพ้ศึกทางเหนือ
โดนยึดทรัพย์
ในที่สุดหลี่เมิ่งซีก็ใช้ความดีความชอบแลกมากับการคืนสกุลสูงศักดิ์ให้สกุลเซียวได้
นางคิดในใจจะทำเรื่องพวกนี้ไปทำไมนี่ แต่ไม่ทำก็ไม่ได้เหล่าไท่จวินแก่แล้ว
จะตายตาไม่หลับเอา
ตอนนี้ก็ถึงเรื่องสุดท้ายคือเรื่องระหว่างหลี่เมิ่งซีกับเซียวจวิ้น
ทุกคนร้อนใจขอร้องให้กลับสกุลเซียวแต่หลี่เมิ่งซียังยืนยันคำเดิมว่าคำสอนบรรพบุรุษไม่อาจฝ่าฝืน
มีทางเดียวคือต้องแก้คำสอนไม่งั้นก็ไม่กลับมา
จนเวลาผ่านไปสี่ปีคุณชายสามเซียวอวิ้นมีลูกชายแล้ว
คุณชายรองกับหลี่เมิ่งซีก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าทั้งสองรู้ใจกันข้ารอเจ้าได้
แต่คนอื่นรอไม่ไหวแล้ว จนมีข่าวว่ารัชทายาทจะขอสมรสพระราชทาน
เรื่องนี้หลี่เมิ่งซีบอกกับฮ่องเต้แล้วว่าเคยสาบานไว้ ฮ่องเต้จึงไม่บังคับ
แต่คนอื่นไม่รู้ร้อนใจกันไปจนสุดท้ายเหล่าไท่จวินไปขอคำชี้แนะจากจิ้งอวิ๋นต้าซือ
จึงได้บอกว่าสกุลเซียวนี้ไม่ใช่สกุลเซียวในอดีตอีกแล้ว เหล่าไท่จวินจึงคิดได้ว่าเมื่อสี่ปีก่อนสกุลเซียวล่มสลายไปแล้วที่ก่อตั้งขึ้นใหม่เป็นเพราะเซียวจวิ้นใช้กิจการทางใต้กับร้านยาอี๋ชุน
ทำให้เปลี่ยนคำสอนบรรพบุรุษเพื่อหลี่เมิ่งซี
แต่นางยังคงโกรธที่เซียวจวิ้นไม่มาบอกเอง ภายหลังรู้ว่าเพิ่งกลับมาความโกรธก็หายไป
เรื่องราวมากมายของสกุลเซียวในที่สุดก็ได้ข้อสรุปเสียที
หลังอ่านเล่ม5 :
ในเล่มนี้ได้บทสรุปของทุกเรื่อง
จุดสำคัญคือการตามหาเซียวปรุงยาเพื่อหยุดยั้งโรคระบาดทางตอนใต้ทางที่ฝ่ายรัชทายาทกับฝ่ายเยียนอ๋องกำลังแย่งชิงความเป็นใหญ่ในราชสำนักกัน
ใครจะเป็นฝ่ายแพ้ ชนะ ขึ้นอยู่กับเซียนปรุงยา ว่าจะสามารถรักษาโรคระบาดทางใต้ได้หรือไม่
สกุลเซียวที่พบเจอมรสุมมามากมายจะเป็นอย่างไรต่อไป
สกุลจะล่มสลายเพราะเยียนอ๋องมีอำนาจหรือไม่
และยังเห็นความรักที่ไม่จบสิ้นของคนสองคนที่ต่างความคิดกันว่าจะลงเอยกันอย่างไร
เล่มสุดท้ายนี้มีบทสรุปทุกอย่างที่ลุ้นอ่านกันมาแน่นอน
สรุปเรื่อง :
หลี่เมิ่งซี ดอกเตอร์ทางการแพทย์ที่วิญญาณหลุดมาอยู่ในยุคโบราณ
ต้าฉีที่ไม่มีในประวัติศาสาตร์ปัจจุบัน เป็นบุตรสาวลูกอนุที่แต่งงานเสริมมงคลแทนบุตรสาวภรรยาเอกสายตรง
เซียวจวิ้น คุณชายรองสกุลเซียว หนึ่งในสี่คุณชายของผิงหยาง
มีฉายาว่าพญายมหน้าเย็น คนโบราณโดยแท้ ยึดมั่นคำสอนประจำตระกูล กตัญญู มีความคิดบุรุษคือท้องฟ้าของภรรยา
เหล่าไท่จวิน ยึดมั่นในคำสอนของสกุล เห็นผลประโยชน์ของสกุลเป็นสำคัญ
คอยช่วยเหลือหลี่เมิ่งซี แต่ก็พร้อมที่จะหย่านางเพราะฐานะลูกอนุ
ไม่สอดคล้องกับคำสอนบรรพบุรุษ
เนื้อเรื่อง :
เซียวจวิ้นป่วยหนักจนไม่มีทางรักษาได้แล้ว
แต่เพราะยังมีความเชื่อสุดท้ายจึงใช้วิธีแต่งงานเสริมมงคลเข้ามา
ส่วนหลี่เมิ่งซีนางเป็นลูกอนุคนถูกบีบบังคับให้ต้องแต่งงานแทนพี่สาวของนางที่ไม่อยากแต่งเพราะข่าวลือว่า
คุณชายรองเซียวป่วยหนักไม่มีทางรักษา แต่งมาก็ต้องเป็นม่าย ตอนนั้นเองที่หลี่เมิ่งซีแขวนคอฆ่าตัวตาย
พอช่วยชีวิตมาได้ก็คือหลี่เมิ่งซีที่มีวิญญาณของดอกเตอร์ทางการแพทย์ยุคปัจจุบันแล้วจะการเกิดการทดลองผิดพลาดทำให้ห้องทดลองระเบิด
ช่วงก่อนการแต่งงานนางไม่เคยพบใคร ถูกขังในเรือน รอออกเรือน
วันแต่งงานนางกังวลมากเพราะเป็นการแต่งงานผิดตัว แต่พอเข้าห้องหอ
ถึงได้รู้ว่าเซียวจวิ้นถูกพิษและนางก็รู้ว่าเป็นพิษอะไร จึงทำการรักษา
จากนั้นก็ใช้หยดเลือดจากนิ้วมือของเซียวจวิ้นมาหยดที่ผ้าพรหมจารีเอาไว้เป็นหลักฐาน
กรณีที่ความลับเรื่องชาติกำเนิดของนางเรื่องเป็นลูกอนุแตกจะได้มีที่พึ่งพิง
แต่เซียวจวิ้นกลับนึกถึงข่าวลือต่างๆขึ้นมานึกว่านางเป็นคนที่ไม่รักนวลสงวนตัว
จึงนึกรังเกียจ วันที่สองก็ก่อเรื่องกับสาวใช้คนสนิททำการหยามหน้า
หลี่เมิ่งซีหาวิธีรักษาอาการของเซียวจวิ้นจึงต้องบอกกับเหล่าไท่จวินว่าดูดวงมาต้องใช้เวลาครึ่งเดือนซึ่งนั้นเป็นเวลาที่นางคิดว่าพิษจะถูกกำจัดไปได้หมด
คนอื่นไม่ร็ก็นึกว่านางเป็นคนเจ้าวางแผน อยากเก็บสามีไว้กับตัว
ให้นึกรังเกียจยิ่งขึ้น นางที่เป็นคนในยุคปัจจุบันมีความคิดเรื่องบุรุษและสตรีมีความเท่าเทียมกัน
มีอิสรเสรี ส่วนเซียวจวิ้นเป็นคนโบราณโดยแท้ ทุกอย่างบุรุษเป็นแผ่นฟ้า
สตรีมีหน้าที่ดูแลเรือนหลังไม่มีปากเสียง ความคิดนี้ฝังรากลึก
ทุกอย่างความกตัญญูมาเป็นอันดับแรก
ตอนแรกที่เซียวจวิ้นใช้แผนสาวใช้เพื่อยั่วให้หลี่เมิ่งซีแสดงอารมณ์ออกมาให้รู้ว่าใครที่เป็นใหญ่
แต่นางไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องแรกที่ทำให้หลี่เมิ่งซีเห็นว่าสามีไม่ชอบตน
แม่สามีไม่ชอบตน คนที่สามารถพึ่งพาได้ในคฤหาสน์หลังนี้คือเหล่าไท่จวิน
ที่มีความเชื่อหลังจากไปไหว้พระว่าหลี่เมิ่งซีคือผู้อุปถัมภ์สกุลเซียว
ถึงแม้หลังจากรู้ความจริงแล้วก็ยังพยายามใช้ความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ผลประโยชน์ของสกุลเก็บหลี่เมิ่งซีไว้ในสกุลเซียว
ภายหลังหลี่เมิ่งซีได้รู้ว่าสกุลเซียวมีคำสอนบรรพบุรุษที่ว่า ภรรยาเอกของประมุขสกุลเซียวต้องเป็นสตรีที่ถือกำเนิดจากภรรยาเอกเท่านั้น นางจึงรู้ว่าไม่มีทางที่จะอยู่ในสกุลเซียวได้
ต้องหาทางเตรียมตัวก่อนจะถูกหย่าโดยการนำสินเดิมไปจำนำเพื่อเปิดร้านยาอี๋ชุน เอาไว้ยามออกจากสกุลเซียวจะได้มีที่พักพิง
เมื่อรู้เรื่องนี้นางก็ไม่คิดที่จะอยู่สกุลเซียวรอวันหย่าอีก
อยากได้หนังสือหย่าออกไปใช้ชีวิตอิสรเสรีข้างนอก
เพราะเบื่อหน่ายกับการต้องคอยสู้รบในเรือนหลังที่มีแต่แผนการและการแก่งแย่งกันทั้งทางตรง
ทางอ้อม
หลี่เมิ่งซีมุ่งความสนใจไปที่ร้านยาอี๋ชุน
ส่วนเซียวจวิ้นก็เริ่มเห็นความดีที่อยู่ใต้ความเย็นชาของนาง
หลังจากตอนแรกที่แสดงอำนาจกดข่ม นึกว่าจะทำให้นางยอมจำนน หลี่เมิ่งซีก็ใช้ชีวิตต่อมาอย่างไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร
แต่ในเรือนหลังก็เกิดเรื่องมากมาย และก็ได้หลี่เมิ่งซีช่วยไว้ได้หลายครั้ง
ทำให้เซียวจวิ้นเริ่มมองซีเอ๋อร์ต่างออกไป แต่จะทำอย่างไรก็ไม่มีทางได้ความจริงใจเหมือนเมื่อตอนเริ่มแต่งงานใหม่
เซียวจวิ้นเริ่มทำดีแก้ต่างแทนหลี่เมิ่งซี แต่ก็จะทำเป็นการบังเอิญผ่านมา
ตอนแรกนางยังไม่คิดเข้าข้างตนเองจนในที่สุดก็สังเกตได้
แต่ในเรือนหลังยังมีทั้งแม่สามีและอนุ อีกทั้งยังมีจางซิ่วที่หวังในเซียวจวิ้นอีก
กว่าเซียวจวิ้นจะรู้ว่าสตรีในเรือนหลังไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นก็ต้องผ่านเรื่องราวมากมาย
จนทำให้คิดได้ และผิดหวังกับสกุลใหญ่เป็นที่สุด สุดท้ายเรื่องราวต่างๆจะจบอย่างไร
ความรักเกิดจากคนสองคนที่มีความคิดความเชื่อไม่เหมือนกันจะเกิดขึ้นได้
และอยู่กันได้หรือไม่ต้องตามอ่านในเนื้อเรื่องอย่างละเอียด
หลังอ่าน :
เรื่องนี้ นข อวี่จิ่วฮวา
ได้เขียนถึงเรื่องราวในเรือนหลังของสตรีที่แต่งงานไปอยู่ในบ้านสามีอย่างชัดเจน
มีตัวดำเนินเรื่องคือนางเอก หลี่เมิ่งซีที่มาจากยุคปัจจุบัน การกระทำและความเชื่อจะแตกต่างจากสตรีโบราณอย่างแท้จริง
ตอนแรกนางพยายามที่จะหาที่พึ่งพิงจากสามี แต่เมื่อเห็นว่าไม่ได้
นางก็ยืนได้ด้วยตนเอง ไปหาคนที่มีอำนาจที่สุดในเรือนหลัง
และในสกุลนั่นคือเหล่าไท่จวิน การดูแลสามี และเหล่าไท่จวิน
ถือเป็นการทำตามหน้าที่เจ้านายผู้บังคับบัญชากับลูกน้อง ไม่มีความคิดอย่างอื่น แต่เนื่องจากนางเป็นดอกเตอร์ทางการแพทย์
เรื่องพิษ เรื่องการรักษาโรคเป็นความถนัดของนาง จะไม่ช่วยก็ไม่ได้
เป็นจรรยาบรรณอย่างหนึ่ง
แต่หลักๆคือเรือนหลังสตรีก็มีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น
มีเล่ห์ร้ายที่เกิดขึ้นได้โดนที่บุรุษที่เป็นลูกชาย สามี ไม่เคยรู้เลย อย่างเซียวจวิ้นที่คิดว่ามารดาใจดีมีเมตตา
ที่ไหนได้ลับหลังกลับกลั่นแกล้งสะใภ้ที่ไม่ชอบหน้าสารพัดอย่าง
ถึงขั้นอยากให้ตายที่เดียว ส่วนอนุอยู่ต่อหน้าก็เรียบร้อยอ่อนหวาน
นกตายซักตัวก็แสดงความเศร้าเสียใจ ร้องไห้สามวันวันคืน กินไม่ได้นอนไม่หลับ
เพราะต้องการการเอาใจ จากบุรุษ พอลับหลังสามารถวางแผนร้ายต่างๆ
ฆ่าได้แม้กระทั่งบุตรสาว บุตรชายที่ยังเล็กของเซียวจวิ้น แล้วจะไม่ถอดใจได้อย่างไร
เหมือนทั้งบ้านเป็นคนเดียวที่โง่ รู้เป็นคนสุดท้าย นึกว่าตนฉลาดที่สุดในบ้าน
ไม่เพียงในเรือนสกุลสูงศักดิ์อย่างสกุลเซียว ขนาดจวนอ๋อง
เรือนหลังก็ยังแย่งชิงกันที่เจ้าของจวนยังไม่รู้เรื่องรู้ราว
หรือในเรือนหลังที่จางซิ่วถูกซื้อตัวไป
ทุกเรื่องเกิดขึ้นเพราะสตรีในเรือนหลังทั้งสิ้น ทำให้สรุปได้ว่าการใช้ชีวิตในยุคโบราณสตรีช่างอยู่อย่างยากลำบากถ้าไม่เป็นที่รักและเอ็นดูของสามี
และแม่สามีไม่ถูกใจ
หลี่เมิ่งซีสามารถก้าวผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ด้วยความสามารถของนางเอง
และความคิดที่ปลูกฝังมาในยุคปัจจุบัน สามารถปลอมตัวเป็นบุรุษออกไปท่องไปทั่วหล้า
ทำอะไรได้อย่างอิสรเสรี เซียวจวิ้นที่มีความคิดโบราณสามารถปล่อยวางได้และทำตามความฝันของนางได้
นางจึงได้เปิดใจในที่สุด แล้วสามารถอยู่ในยุคเดียวกันได้อย่างมีความสุข
แนะนำให้มองในมุมของสตรีในเรือนหลังจะเห็นความแตกต่างของยุคสมัยที่ นข
ต้องการจะสื่ออ่านแล้วจะสนุกมาเลยค่ะ
