Review 22/2562
เรื่อง : ใต้เงาอสูร (4 เล่มจบ)
ผู้แต่ง : โหยวซื่อเจี่ย
( You Si Jie)
ผู้แปล : ทีมห้องสมุด
พิมพ์ครั้งที่ 1 : มีนาคม 2562
สำนักพิมพ์ ห้องสมุดดอตคอม
โปรยปก :
เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี
ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ
ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต
กินเด็กทารกเป็นอาหาร
เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ
อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา
อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้!
เหยี่ยนหวู่ฟาง...
เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู
นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง
คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร
พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้!
ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู
ที่น่าสงสัยคือ... พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?！
คำนำสำนักพิมพ์ :
"ใต้เงาอสูร"
เป็นเรื่องของมารเฒ่าหมื่นปีที่มีกิตติศัพท์ว่าโหดเหี้ยมน่าเกรงขามกับหมอสาวสะคราญโฉมที่ดั้นด้นเดินทางมาสืบหาสาเหตุการตายอันน่าประหลาดของคนไข้
แต่สุดท้ายกลับตกอยู่ในอุ้งมือมารเสียได้!
จอมมารเจ้าเล่ห์ใช้ทั้งสิ่งของและผู้คนมาคอยหลอกล่อนางเอกเป็นระยะให้ก้าวเดินเข้าไปติดกับดักของตน
พอติดแล้วก็หนีออกมาไม่ได้ต้องกระเตงกันไปจนจบเรื่อง!
สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในเรื่องก็ลีลาจีบสาวของหนุ่มโสดที่ขึ้นคานมายาวนานอย่างมารเฒ่า
และเหล่าปีศาจน้อยใหญ่ที่ขยันออกมาตบมุกเรียกเสียงหัวเราะกันอย่างไม่ขาดสายเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ควรค่าแก่การสะสมค่ะ
ทีมงานห้องสมุด
เล่ม 1 :
เหยี่ยนหวู่ฟาง ท่านหมอที่มีกำเนิดจากไอมารรักษาคนไข้ปีศาจทั้งหลายมาแล้วมากมาย
เพิ่งเคยเจอ คนไข้ประหลาดที่มีแค่ร่างกลวงเปล่ามาจากเขาหยินซาน
ที่อยู่ในดินแดนฟั่นสิงซ่าถู ทำให้ข้องใจนัก
ท่านหมอเป็นผู้ดูแลเจดีย์มาตลอดห้าสิบปี
ตอนนี้วิหคชวี่หรูลูกศิษย์นางขอให้ช่วยเหลือทาสที่ได้รับบาดเจ็บ
ผู้มีจิตใจเป็นหมอจะไม่ช่วยก็ไม่ได้ จึงยื่นมือช่วยเหลือ พอรักษาแล้วถึงรู้ว่าขาดตัวยาสำคัญนั่นคือแมงป่องโลหิตที่หาได้ยาก
นางจึงไปหาเจ้าเมืองเซินหลัวที่ยังติดค้างบุญคุณ
แล้วก็ได้แมงป่องโลหิตมาหนึ่งคู่จริงๆ แต่นางไม่รู้ว่าที่แท้แล้ว
แมงป่องโลหิตนี้เป็นของหมั้นหมายที่เจ้าเมืองเหยียนตูทิ้งเอาไว้ว่าใครจะมารับไป
ตอนนี้เหยี่ยนหวู่ฟางนางไม่รู้เลยว่าได้กลายเป็นคู่หมั้นของเจ้าเมืองเหยียนตู
จอมมารไป๋จุ่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ทาสที่นางใช้แมงป่องโลหิตเป็นยาในการรักษาชื่อเย่เจิ้นอี
บอกว่าเป็นนักพรตที่โดนชิงตบะไประหว่างต่อสู้กับแมวเมาพี
ตอนนี้ปีศาจแมวเมาพีหนีไปอยู่แถวเขาหลินซาน
และระหว่างนี้เหยี่ยนหวู่ฟางก็ได้รักษาคนไข้ที่มาจากเขาหลินซานอีกหลายราย
ทุกรายล้วนเป็นบุรุษและเป็นร่างกลวงเปล่า
เรื่องนี้ทำให้เหยี่ยนหวู่ฟางข้องใจสาเหตุของโรคยิ่งนัก
จึงคิดเดินทางไปที่เขาหลินซานดูซักครั้ง
ทั้งสามอาจารย์และศิษย์ออกเดินทางไปยังดินแดนฟั่นสิงซ่าถู
ไปเขาหลินซานเพื่อหาเบาะแส ระหว่างทางต้องผ่านทะเลทราย
ได้ช่วยแมงป่องตัวหนึ่งไว้ต่อมาจึงรู้ว่าแมงป่องตัวนั้นชื่อหลี่ควานฉาเป็นลูกน้องคนสนิทของท่านประมุข
เจ้าเมืองเหยียนตูไป๋จุ่น และตลอดทาง
ท่านหมอเหยี่ยนหวู่ฟางก็ได้รับการคุ้มครองดูแลจากไป๋จุ่น
นางแค่รู้สึกว่ามีคนสะกดรอยตามแต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ไม่คิดว่าจะได้รับการคุ้มครองมาตลอด
จนถึงเขาหยินซานก็พบกับปีศาจเถาวัลย์ลู่จีที่เคยพาคนรักมารักษา
ทำให้รู้ว่าที่แท้เป็นหุ่นปั้นดินเหนียวที่ไป๋จุ่นปั้นเล่นแก้เบื่อเพราะเงียบเหงาเกินไป
และถูกปีศาจสาวที่เขาหยินซานล่อลวงออกจากเมืองเหยียนตู
และรู้ด้วยว่าตลอดมาไป๋จุ่นปั้นเป็นแต่บุรุษ ปั้นสตรีไม่เป็น
เรื่องนี้ทำให้ปีศาจลู่จีตกใจมากเมื่อรู้ว่าท่านประมุขจะแต่งงานเพราะต้องการจะปั้นสตรีให้เป็น
ประมุขปั้นสตรีไม่เป็นทำให้พวกปีศาจล่อลวงหุ่นปั้นออกจากเมืองมาได้
ถ้าเกิดท่านประมุขแต่งงานก็จะรู้สรีระ รูปร่างของสตรี เช่นนี้ปีศาจทั้งเขาหยินซานก็ไม่มีบุรุษให้ล่อลวงแล้ว
หลังจากรู้ว่างานแต่งงานนี้ท่านหมอเหยี่ยนหวู่ฟางนั่นเองที่เป็นเจ้าสาว
เย่เจิ้นอีวางแผนให้เหยี่ยนหวู่ฟางสลับตัวตอนแต่งงาน
ตนเองจะปลอมตัวเป็นเจ้าสาวแล้วให้อาจารย์กับศิษย์พี่หนีไป
ส่วนตนจะหาทางหนีไปสมทบภายหลัง พร้อมทั้งเหล่าปีศาจจะคอยช่วยเหลือ
พอถึงเวลาเมื่อไป๋จุ่นรู้ความจริงก็จับตัวเย่เจิ้นอีเอาไว้
แล้วไปตามหาเหยี่ยนหวู่ฟางต่อรองให้กลับมาเพื่อจะได้แลกตัวกับเย่เจิ้นอี
พอตกลงกลับเข้าเมืองเหยียนตูถึงรู้ว่าเย่เจิ้นอีหนีไปแล้วคนทั้งคนหนีไปโดยที่ตามตัวไม่ได้ทั้งฟั่นสิงซ่าถู
ช่างประหลาดโดยแท้
ตอนนี้เหยี่ยนหวู่ฟางเริ่มเข้าใจแล้วว่ามารเฒ่าที่ผู้คนเล่าลือกัน
แท้จริงช่างคิดเองเออเองเก่ง มั่นใจในตัวเอง หน้าหนาเป็นที่สุด
และนิสัยยังใสซื่อบริสุทธิ์ผิดกับข่าวลือมากมาย นางก็เริ่มใจอ่อน
แต่ตนนี้บอกว่าอยากไปเมืองเฟิงตูเพื่อดูว่าเย่เจิ้นอีอยู่หรือตายไปแล้ว
ไป๋จุ่นก็อาสาไปเป็นเพื่อนแต่ต้องไปหากิ่งต้นเหลอมู่มาให้เหยี่ยนหวู่ฟางป้องกันตัว
หลังอ่านเล่ม1 :
เปิดตัวท่านหมอที่สวยที่สุด เก่งที่สุด และก็ค่อยๆเดินเข้าสู่การเป็นฮูหยินของจอมมารไป๋จุ่นที่วางแผนมานาน
ครองตัวมาเป็นหมื่นปี จนได้ชื่อเสียงเสียๆว่าจอมมารเฒ่าไป๋จุ่นที่โหดเหี้ยมต่างๆนานา
การเดินทางไปดินแดนเหยียนตูเริ่มต้นขึ้น เหยี่ยนหวู่ฟางจะพบเจออะไรบ้าง
ไป๋จุ่นจะเป็นจอมมารแบบไหนต้องตามอ่าน เพราะว่าท่านจอมมารมโนเก่งที่หนึ่งแถมยังมีเหล่าปีศาจมาคอยปล่อยมุกอยู่เรื่อยๆ
แค่เล่มแรกก็ฮามากแล้วกับท่านจอมมารและว่าที่ฮูหยินสุดสวย จะฮาแค่ไหน
ปล่อยมุกกันขนาดไหนตามอ่านได้เลยค่ะสนุกแน่นอน
แค่เล่มแรกท่านจอมมารไป๋จุ่นก็ตามจีบฮูหยินแบบสุดๆแล้ว
เล่ม2 :
การเดินทางไปหากิ่งต้นเหลอมู่เริ่มต้นขึ้น
ท่านประมุขไป๋จุ่นไม่ลืมที่จะจีบฮูหยินตลอดทาง จนเหยี่ยนหวู่ฟางเริ่มชินกับนิสัยพูดเองเออเอง
เข้าข้างตัวเอง บางทีนางก็จะใจอ่อนสงสารไป๋จุ่นนะเพราะไป๋จุ่นนางซื่อสุดๆจริงๆ
บางครั้งนางก็จะเป็นเฒ่าลามก
แล้วนี่ตอนนี้นางเห็นหน้าของไป๋จุ่นแว็บๆด้วยเห็นแล้วตกใจเลย เพราะหล่อมาก
หรือว่าจะตาฝาดนะ แต่ไป๋จุ่นน่ะ เห็นท่าทางนางแล้วคิดว่าต้องเห็นหน้าแล้วเอาไปฝันแน่ๆ
ดีใจจริงๆจะได้ไปหลงไปชอบคนอื่น มโนเก่งอีกแล้วท่าน ฮาๆ แต่นางหน้าตาดีจริงๆ
ภายใต้ผ้าคลุมดำหมื่นปีไม่มีซักนี่ ฮามากๆ ไป๋จุ่นนี่เก่งมากรู้จักปีศาจ มารมากมาย
ปีศาจที่เฝ้าต้นเหลอมู่ไป๋จุ่นก็รู้จัก ทำเป็นเก่งอวดสาวเข้าไปอีก อย่างฮา
สุดท้ายได้กิ่งมาอย่างง่ายดาย
ตอนที่รอจะไปเมืองเฟิงตูไป๋จุ่นก็จะคอยมาก่อกวนป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ
แล้วก็เกิดเหตธนูฉางเฉินเจี้ยนที่อยู่คู่ตัวเองตลอดหมื่นปีหายไป ทำให้ต้องออกตามหา
และก็เลยจะไปเมืองเฟิงตูด้วยซะเลย
การเดินทางนี่ไม่ลำบากเลยซักนิด ไป๋จุ่นจีบสาวตลอดทาง
จนท่านหมอเริ่มชินกับนิสัยแล้วล่ะที่คิดเองเออเอง มโนเก่ง ขี้ใจน้อย เดี๋ยวก็คอตก
แล้วก็ขี้อวด นางน่ารักไม่ใช่มารร้ายแน่นอน
เหยี่ยนหวู่ฟางก็คอยสังเกตนิสัยจนเริ่มชิน เริ่มรับได้ ในที่สุดก็รู้ว่าธนูอยู่กับปีศาจเถาวัลย์ลู่จีไม่รู้ว่ามีความสามารถอะไรถึงเอาออกมาได้
แต่นางก็ไม่บอกความจริง ตอนนั้นเองก็มาสายฟ้าผ่าลงมาเผานางตายไป
ทำให้ขาดเบาะแสสำคัญไปทีเดียว
จากนั้นก็เดินทางเข้าเมืองเฟิงตู
ท่านประมุขนี่เหมือนไปเที่ยวเล่นกับคู่หมั้นเลย ไปไหนจะทำตัวประจบตลอด
พอถึงประตูเมืองตาเจ้าเมืองหมิงจวินมานี่ก็อยากจะดูหน้าท่านหมอเทวดา
เหยี่ยนหวู่ฟาง ส่วนท่านประมุขไป๋จุ่นนี่ขี้อวดมาก
เสกขบวนมาอย่างอลังการกลัวคนไม่รู้ทีเดียว
หน้าข้าต้องรักษาแถมฮูหยินงามที่สุดในสามโลกอีกนะ ข้าอยากอวด
พอเข้าเมืองเจอหมิงฮูหยินที่เมื่อก่อนเคยอยากได้ไป๋จุ่นเป็นสามีนี่แบบ
เหยี่ยนหวู่ฟางมองที่ก็รู้ว่าฝ่ายหญิงนี่คิดยังไงๆอยู่ขนาดมองไม่เห็นหน้านี่นะ
พอตอนพักต้องนอนห้องเดียวกันครั้งแรกไป๋จุ่นกะว่าคราวนี้จะได้เข้าหอกับฮูหยินซะที
ที่ไหนได้เหยี่ยนหวู่ฟางจะยอมที่ไหนพาเข้าไปในวงแหวนจินกังเฉวียน
ไปทะเลาะกันในนั้น แล้วยังเสียรู้ไป๋จุ่นกะจะแกล้งปล่อยแมลงเข้าไปไต่ที่ไหนได้เจ้าตัวกลับต้องหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกเพราะความหน้าหนาของไป๋จุ่นที่ข้างในไม่ใส่เสื้อผ้า
แล้วก็หลุดออกมาเป็นบางครั้งว่าใส่แล้วเดี๋ยวไหม้ ข้าถือกำเนิดจากการย่ำเปลวไฟ
แถมมีรอยสักอีกนะ จะชอบให้นางเอกเห็นหน้าตาตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อยตลอดๆ นางเอกก็เริ่มหลอกถามว่าร่างจริงเป็นอะไร
ใช่มังกรหรือไม่ ที่ไหนได้ไป๋จุ่นกลับดูถูกมังกรนะ
แล้วที่มีรองเท้ามากชอบรองเท้าเพราะบอกว่าเท้ามีเกล็ดอีกล่ะ อย่างฮา
ค่อยๆรู้จักกันไปเรื่อยๆ ข้างนอกก็แอบฟังกันว่าทั้งสองจะเข้าหอกันได้หรือไม่
สุดท้ายรู้จักกันมากขึ้นสนิทกันมากขึ้น นางเอกชินกับความหน้าด้านของอีกฝ่าย
กับนิสัยซื่อๆของอีกฝ่ายแล้ว
พอได้ออกไปแยกกันค้นหาโดยไป๋จุ่นไปค้นที่นรกกับหมิงฮูหยิน
ส่วนเหยี่ยนหวู่ฟางไปสอบถามบัญชีเกิดตายกับท่านยม
เหยี่ยนหวู่ฟางไม่ได้เรื่องอะไรกลับมาไม่มีคนชื่อเย่เจิ้นอี
ที่เป็นศิษย์ของนักพรตก็ไม่มีชื่อนี้มีแต่ชื่อหมิงเสวียนที่ไม่มีประวัติชัดเจน เหยี่ยนหวู่ฟางก็ตัดใจได้
เพราะว่าไป๋จุ่นก็ไม่เจอวิญญาณเย่เจิ้นอีเช่นกัน
กลับออกมาทั้งสองก็ยิ่งสนิทกัน
เหยี่ยนหวู่ฟางรู้ใจตัวเองแล้วว่าชอบไป๋จุ่น
ถึงแม้ชื่อเสียงภายนอกถูกลือออกไปผิดๆแต่ความจริงไม่ได้เป็นมารเลยซักนิดแถมยังแอบขโมยวงแหวนจินกังเฉวียนไปได้อีกแสดงว่าไม่ใช่มารแน่นอน
ทั้งยังรู้เรื่องในสวรรค์มากมาย
แต่แค่อยากอยู่อย่างสงบในเมืองที่ตัวเองสร้างเท่านั้น เหยี่ยนหวู่ฟางฝันเห็นพระโพธิสัตว์เหลียนชือ
และได้บอกว่านางไม่สามารถบำเพ็ญเป็นศิษย์ได้แล้วพร้อมกับจะคืนวงแหวนจินกังเฉวียน
พระโพธิสัตว์ไม่รับคืน ทั้งยังบอกว่าอย่างนั้นก็ได้แต่เล่นปั้นดินไปกับไป๋จุ่น
เหยี่ยนหวู่ฟางถามถึงเย่เจิ้นอี พระโพธิสัตว์บอกว่ายังไม่ตาย
และอบรมว่าบัญชีเกิดตายไม่สามารถไปดูได้ง่ายๆ
แล้วยังมีเรื่องอีกเพราะของหมั้นจากสิบห้าเมืองไม่ได้เก็บกลับคืนทำให้มีสองเมืองส่งสองหญิงที่รับของหมั้นไปมาให้
ตอนนั้นเหยี่ยนหวู่ฟางก็รักษาปีศาจจินเหล่ยที่ถูกสาบชายหญิงอยู่ในร่างเดียวกัน
วิญญาณสามารถแยกได้
แต่ร่างนั้นช่วยหนึ่งแต่จะทำลายหนึ่งก็ยังไงอยู่เลยรับปากว่าจะลองหาทางดู
นางนั้นไม่มีทางคิดว่านี่เป็นแผนการเจ้าเล่ห์ของไป๋จุ่นอย่างแน่นอน
เพราะเห็นมาตลอดว่าไป๋จุ่นเรื่องอะไรก็ออกจะซื่อไปหมด พอเข้าเมืองมา
ไป๋จุ่นก็รู้สึกเหมือนถูกจับชู้ได้ เหยี่ยนหวู่ฟางก็เกิดอาการหึงจริงๆ
เพราะว่านางมีใจให้แล้ว แต่เรื่องสำคัญรออยู่จึงบอกเหตุผลที่มา
และไป๋จุ่นก็รีบไล่คนไปให้หมดเพราะกลัวฮูหยินจะเสียใจ
และก็เป็นความผิดของตนด้วยที่ลืมเก็บของหมั้นกลับคืนมา
พอจัดการเรื่องราวต่างๆเรียบร้อย ก็พูดเรื่องปั้นหุ่นสตรี
ไป๋จุ่นก็คิดว่าแผนการสำเร็จอย่างง่ายดาย
รอถึงวันพรุ่งนี้บัวแดงในทะเลจิ้งไห่บานก็มาปั้นหุ่นกันได้เลย
ข้าต้องไปเตรียมตัวให้พร้อมก่อนแล้ว
หลังอ่านเล่มสอง :
เล่มสองความสัมพันธ์ของไป๋จุ่นกับเหยี่ยนหวู่ฟางเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
ไป๋จุ่นนั้นจีบเหยี่ยนหวู่ฟางทุกที่ทุกเวลา แล้วก็แสดงนิสัยขี้อวด ซื่อๆ
แต่ยังเจ้าเล่ห์ที่ไม่เหมือนใครออกมาให้นางเห็นตลอดเวลา
ลบล้างคำเล่าลือที่ได้ยินไปไกลในดินแดนอู่จินซ่าถูที่สุด แล้วยังพยายามอวดหน้าตา
ร่างกายเป็นระยะให้นางสนใจด้วย เหยี่ยนหวู่ฟางก็เริ่มยอมรับไป๋จุ่นมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อนางอยู่กับไป๋จุ่นนางก็ได้แสดงอารมณ์ต่างๆมากมายที่ไม่เคยมีมาก่อน มาคอยลุ้นกันว่าทั้งสองจะได้เข้าหอกันเพื่อศึกษาร่างกายตอนปั้นหุ่นหรือไม่ในเล่มสาม
กับมุกคิดเองเออเองของไป๋จุ่นที่เหมือนฉลาด แต่นางซื่อจริงๆหรือแกล้งหลอกกันแน่
เล่ม3 :
เมื่อเดินทางมาทะเลจิ้งไห่
ความสวยงามของทะเลนั้นไม่ต้องพูดถึง แต่ที่ทำให้เหยี่ยนหวู่ฟางตะลึงสุดๆคือ
หน้าตาของไป๋จุ่นต่างหาก แหมก็พี่แกยอมเปิดเผยหน้าตาให้คู่หมั้นดูแล้วน่ะสิ
ว่าตัวเองหล่อขนาดไหน เหยี่ยนหวู่ฟางเห็นยังตะลึงอึ้งไปเลย
แต่แกล้วทำเป็นมองไม่เห็นซะงั้น เลยบอกกับนางว่าข้าไม่เห็นท่านเลย
ตานี่ก็ตกใจสิจะเป็นไปได้ยังไง ข้าปลดเวทกำบังออกแล้วนะยังไม่เห็นได้ยังไง
ทีนี้เหยี่ยนหวู่ฟางก็รู้สิว่านางโดนหลอกมาตลอด
แหมต้องมีความจริงใจถึงมองเห็นอะไรกัน หลอกกันนี่ แต่นางหน้าตาดีจริงๆ
ที่นี้ก็ถึงตอนที่ต้องบอกถึงรูปร่างสตรี ก็อุตส่าห์ตัดใจให้คลำไปทีละอย่าง
พี่แกก็นะข้ามองไม่เห็นใช้ความรู้สึกเอา นางโดนปิดตาอยู่น่ะ แต่ยิ่งโดนปิดตายิ่งความรู้สึกไว
ฮ่าๆๆๆ พอถึงส่วนสำคัญเหยี่ยนหวู่ฟางใช่ดอกบัวเป็นแบบ ตาไป๋จุ่นนางก็ไม่เข้าใจ
อยากจะบ้า ฮานางไปอีก อ่านไปขำไปมากกว่าจะผ่านไปได้
สุดท้ายก็สำเร็จปั้นหุ่นดินเหนียวตัวแรกได้
และนางก็ได้รู้ว่าเหยี่ยนหวู่ฟางยอมแต่งงานอยู่กับนางแล้วนางดีใจมากๆๆ
อยากจะเข้าหอเลย แต่ท่านหมอบอกรอผ่านงานแต่งไปก่อน อดจ้าแต่นางได้จูบนะ
ตอนแรกท่านหมอขัดใจมาก นางบอกจูบเป็นมันไม่ใช่ เลยต้องเริ่มก่อนอีก
แต่นางเป็นเร็วพอเป็นนี่ใม่ปล่อยเลยทีเดียว นางน่ารักมากๆๆ ท่านจอมมารไป๋จุ่นนี่
อย่างฮา
กลับมาถึงเหยียนตูหลี่ควานฉากลับมาจากไปเก็บสินสอดกลับคืนมาพอดี
และยังมีเรื่องมารายงานว่าดินแดนจงถู่มีฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ทำให้ไม่เจอกับเจ้าเมืองทั้งสิบสามเมือง
เรื่องนี้ทำให้ไป๋จุ่นแปลกไป แต่เหยี่ยนหวู่ฟางก็ยังจับไม่ได้ว่าแปลกไปตรงไหน
บอกว่าให้รอสองวันเตรียมงานแต่ง ตอนนี้จะไปส่งกลับไปก่อน
จริงๆแล้วไป๋จุ่นมีเรื่องในใจ
เพราะเรื่องฮ่องเต้องค์ใหม่เป็นร่างอวตารของเทพชั้นสูงและการตอบรับของธนูฉางเฉินเจี้ยน
ทำให้รู้ตัวว่าต้องไปทำหน้าที่
จึงต้องกลับบ้านเกิดไปหาเหล่าผู้อาวุโสขอให้ส่งคนอื่นมา ที่แท้ไป๋จุ่นเป็นกิเลนเทพสีดำหนึ่งเดียวเพราะมีสีดำเลยโดนเนรเทศออกจากที่อยู่ของตัวเอง
ให้มาใช้ชีวิตคนเดียวในดินแดนฟั่นสิงซ่าถู
แต่เพราะกิเลนเทพเป็นสัตว์แห่งความเมตตาถึงจะทำตัวดุร้ายยังไงพื้นนิสัยก็ยังคงดีงาม
ทำตัวเป็นมารร้ายแต่ข้างในสุดแสนจะใสซื่อบริสุทธิ์ ไป๋จุ่นมาขอร้องเหล่าผู้อาวุโสให้ส่งคนอื่นไป
แต่เมื่อเป็นมติสวรรค์
ธนูฉางเฉินเจี้ยนตอบสนองก็ต้องมีหน้าที่ค้ำจุนบัลลังก์ฮ่องเต้ให้มั่นคง
เมื่อกลับมาก็ได้ข่าวว่าเหยี่ยนหวู่ฟางหายไป
ที่แท้คืนนั้นเหยี่ยนหวู่ฟางเก็บของเตรียมสินสอดอยู่แล้วเผลอหลับไป จากนั้นก็ถูกขโมยตัวไป
ไป๋จุ่นแน่ใจว่าต้องเป็นฝีมือของร่างอวตารแต่ไม่มีหลักฐาน ส่วนเหยี่ยนหวู่ฟางถูกขโมยตัวมาในพิภพเมี่ยวฟ่อโจวของราชาปีศาจหลัวซา
เพื่อราชาปีศาจหลัวซาจะได้ใช้เป็นตัวประกันให้ไป๋จุ่นแสดงตัวยอมรับฮ่องเต้ปลอมอย่างตน
ไป๋จุ่นมีหรือจะยอม แค่มองก็เห็นความจริง และโดนข่มขู่
จากนั้นก็เห็นเหยี่ยนหวู่ฟางกับเย่เจิ้นอีซึ่งก็คือหมิงเสวียนฮ่องเต้เร่างอวตารตัวจริงอยู่ด้วยกันและใช้เสื้อคลุมดำเหมือนตน
คนอื่นกังวลใจว่าไป๋จุ่นจะคิดมาก ที่ไหนได้
สิ่งที่หลุดจากปากคือทำไมต้องมาใส่เสื้อเลียนแบบตัวเองด้วย
ความคิดช่างไม่เหมือนชาวบ้านจริงๆ
พอไปช่วยเหยี่ยนหวู่ฟางได้คู่รักเจอกันกอดกัน
ดีใจกันไม่สนใจคนรอบข้าง
และแปลงร่างจริงให้เหยี่ยนหวู่ฟางดูซ้ำยังโอ้อวดตัวเองมากมาย
ขี้อวดสุดๆล่ะไป๋จุ่นนี่ หน้าตาสำคัญสุด
สิ่งแรกที่ไป๋จุ่นทักก็คือทำไมต้องใส่เสื้อเหมือนตนด้วย ยังติดใจเรื่องนี้อีก พอกลับมาดินแดนจงถู่หมิงเสวียนก็ขึ้นนั่งบัลลังก์โดยมีเงื่อนไขว่าให้ไป๋จุ่นที่เป็นกิเลนเทพไปแสดงตัว
ไป๋จุ่นตกลงแต่มีข้อแม้ว่าจะไม่คุกเข่าและไม่ให้ขึ้นขี่หลังเด็ดขาด
คืนนั้นไป๋จุ่นกับเหยี่ยนหวู่ฟางแต่งงานกัน
ในที่สุดก็ได้เข้าหอ ที่ศึกษามาหมื่นปีได้ใช้ซักทีแต่ก็ยังมีเรื่องฮาในห้องหอกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย
ท่านหมองี้ทั้งเศร้าทั้งขำแต่ก็ต้องทำใจ เอาวะแสดงเองก็ได้ ฮาสุดๆอะ
ตาฮ่องเต้โดนวิหคสามขาชวี่หรูจับกินนะทำให้มาขัดขวางไม่ทัน
นี่ก็เลยต้องเลยตามเลย เป็นฮ่องเต้ที่มีแผนการมากมาย
ที่แท้ราชาปีศาจหลัวซาที่หายไปก็เป็นการร่วมมือกับหมิงเสวียน
ตอนนี้อยู่ในกำไลวงแหวนจินกังเฉวียน ที่แอบขโมยมาจากเหยี่ยนหวู่ฟาง
หมิงเสวียนเป็นร่างอวตารที่มีใจคิดอยากกลับไปชิงร่างเทพคืนเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น
มีจิตมารในใจอย่างชัดเจน
เวลาที่ทำพิธีไป๋จุ่นก็ไปร่วมด้วย
พอได้เวลาต้องแสดงร่างจริง พอโดนหมิงเสวียนเปิดผนึกทำให้ไป๋จุ่นคืนร่างเป็นคนไม่ได้
แย่แล้วติดกับเสียแล้ว คราวนี้ทำยังไงต่ออ่านต่อเล่มจบได้เลย
หลังอ่านเล่มสาม :
ในเล่มนี้ความรู้สึกของเหยี่ยนหวู่ฟางชัดเจนขึ้นว่าจะตัดสินใจละทิ้งทางธรรมมุ่งทางโลกกับไป๋จุ่นล่ะไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม
ขนาดตอนแรกยังเห็นหน้าไม่ชัดก็หลงรักนิสัยซื่อๆ บริสุทธิ์ไร้เดียงสา
ที่คิดว่าตัวเองต้องร้ายสุดๆ ที่แสดงออกมาภายนอก ที่จริงทั้งขี้แย
ทั้งนิสัยออดอ้อนขี้อวดสารพัด ตอนนี้ก็บอกมาว่าข้าตัดสินใจจะแต่งงานกับท่านแล้วนะ
ทำให้ไป๋จุ่นดีใจที่สุด ในที่สุดก็สละโสดหมื่นปีจะได้เข้าหอซะที
ที่ไหนได้ยังเกิดเรื่องร่างอวตารอีก
ซึ่งในที่สุดก็ได้รู้ว่าที่แท้ไป๋จุ่นเป็นร่างแปลงของอะไรกันแน่
ทำไมถึงเกี่ยวข้องกับร่างอวตารได้ แล้วทั้งสองจะได้เข้าหอกันหรือไม่
ยังมีความฮาที่มาจากการแสดงความรัก และความเจ้าเล่ห์ของไป๋จุ่นและเหล่าลูกน้องให้ร่วมหัวเราะกับความคิดแปลกพิสดารไม่เหมือนใครของท่านประมุขในเล่มนี้กัน
เล่มนี้ความฮาและความขี้อวดเกินพิกัดจริงๆ
ต้องตามอ่านต่ออย่างแรงเลยค่ะ
เล่ม4 :
ไป๋จุ่นที่ติดกับหมิงเสวียนหายไป
เพื่อนวัยเด็กของไป๋จุ่นมาถามหาก็ไม่พบ กลับพบไป๋จุ่นที่ทำตัวแปลกไป เหยี่ยนหวู่ฟางก็สงสัยเหมือนกัน
ในที่สุดก็จับได้ว่าเป็นตัวปลอม จากนั้นจึงบุกไปที่วังต้าหมิงกงเพื่อถามหาไป๋จุ่น
ก็ได้รับคำตอบที่ไม่น่าพอใจ ที่แน่ๆคือ ร่างปลอมน่ะหมิงเวสวียนปลอมมา
เหยี่ยนหวู่ฟางนางจับสังเกตได้จากคำพูดแล้ว
ตอนนี้ต้องตามหาไป๋จุ่นก่อนเป็นอย่างแรกว่าเป็นยังไงบ้าง
เลยไปหาพระโพธิสัตว์เหยียนชือ พระโพธิสัตว์เหยียนชือบอกว่าไม่เป็นไร
ยังไงกิเลนเทพกับร่างอวตารก็ต้องค้ำจุนกันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ส่วนหมิงเสวียนเป็นร่างอวตารของใครบอกไม่ได้ แต่ทั้งสองมีความเกี่ยวข้องกัน
ถ้าไม่มีเหยี่ยนหวู่ฟางเป็นเหตุก็ต้องช่วยเหลือเกื้อหุนกันไป
ทั้งยังบอกกับเหยียนชือว่าทำวงแหวนจินกังเฉวียนหายไป
ท่านเหยียนชือตกใจแต่ก็มอบวงใหม่ให้
กลับมาถึงรออยู่ก็พบว่าไป๋จุ่นกลับมามีบาดแผลเต็มตัวและไม่สามารถแปลงร่างมนุษย์ทั้งยังพูดไม่ได้
ท่าทางน่าสงสารของสามีทำเอาท่านหมอปวดใจ แต่พอทำแผลให้เสร็จ ไป๋จุ่นก็เกิดอาการอยากเข้าหออีก
ไม่พ้นเรื่องนี้จริงๆ แถมยังมีแมงป่องโลหิตแอบดูด้วยนะ ยังมีความฮาแฝงอยู่
แปลงร่างไม่ได้นี่ทำให้ไป๋จุ่นออดอ้อนภรรยาสุดตัว
เพื่อนวัยเด็กยังมาถูกใจพ่อบ้านจ้าวซื่ออีก เอาตัวไปโดยสินสอดก็ไม่ให้
ช่วงนี้มุกกระจาย แต่ละคนสุดแสนจะยากจนข้นแค้นจริงๆ ปล่อยมุกกันสุดๆ
สุดท้ายไป๋จุ่นก็พูดได้แต่ยังต้องไปพบหมิงเสวียนเพื่อทำทีให้อีกฝ่ายคลายผนึกพลังเวทให้
พอคลายแล้วหมิงเสวียนแทบกระอักเพราะยังเห็นเขาที่แสดงถึงความรักของสามีภรรยา
ที่ไป๋จุ่นชอบโอ้อวดอยู่อีก เท่ากับที่กลั่นแกล้งมาเสียแรงเปล่า
หมิงเสวียนแค้นใจจนไปจัดการกับชวี่หรูเจ้านกน้อย
เจ้านกสามขา ที่กักอยู่ในวัง ชวี่หรูขอร้องให้ปล่อยนางไป
หมิงเสวียนตกลงที่แท้เป็นการหลอกลวง
เพราะว่าจับหนึ่งวิญญาณหนึ่งจิตของนางเอาไว้แล้วเอาร่างให้ราชาปีศาจหลัวซาสิงแทน
ชวี่หรูที่ข้างในคือราชาปีศาจหลัวซากลับมาหาเหยี่ยนหวู่ฟางและไป๋จุ่น
ไป๋จุ่นดูออก แต่ไม่รู้ว่าวิญญาณแท้จริงของเจ้านกน้อยอยู่ที่ไหน
ระหว่างนั้นไป๋จุ่นต้องไปทำภารกิจ
ราชาปีศาจหลัวซาทนความเย้ายวนของปีศาจไอมารเหยี่ยนหวู่ฟางไม่ไหวคิดจะจับกิน
ตอนนั้นเองพระโพธิสัตว์เหยียนชือก็มาเยี่ยม ที่แท้คือไป๋จุ่นที่วางแผนการปลอมตัวมา
ทำให้ปีศาจอมารคิดว่าตนตั้งครรภ์
ตอนนี้ก็กลับไปหาหมิงเสวียนเพื่อปรึกษาเรื่องลูกในท้อง
กลายเป็นราชาปีศาจหลัวซาอยากคลอดลูก เลี้ยงลูก หมิงเสวียนจะบ้าตายมาร่วมมือกับคนโง่แบบนี้
ตอนนี้เลยต้องคิดแผนการใหม่ออกมา คราวนี้เอาตะปูวิญญาณตอกเข้าไปในร่างเพื่อกักวิญญาณราชาปีศาจหลัวซาไว้
แล้วยังรอการมาของไป๋จุ่นและเหยี่ยนหวู่ฟาง
ทั้งยังบอกเองว่าเห็นว่าชวี่หรูถูกราชาปีศาจหลัวซาสิงจึงใช้ตะปูวิญญาณตอกเอาไว้
คราวนี้ใช้ให้ป๋จุ่นไปเอาคทาวัชระมาให้
ทำให้ไป๋จุ่นรู้จนได้ว่าตนคิดถูกว่าคิดเทพวัชระชูมี่จินกังที่ไม่ผ่านด่านเคราะห์รักเมื่อห้าพันปีก่อน
ได้หวนกลับมาในร่างของหมิงเสวียน
และบอกให้ไป๋จุ่นช่วยไปเอาคทาวัชระมาให้เพื่อจะได้กำจัดมารในใจให้พ้นไป
ไป๋จุ่นกลับไปบอกเหยี่ยนหวู่ฟาง
เมื่อรู้ว่าร่างจริงของหมิงเสวียนคือใครทำให้ไป๋จุ่นตกใจมากที่ต้นแบบของตนกลายเป็นคนที่คิดจะแย่งเมียตัวเองไป
จิตใจดีงามของกิเลนเศร้าไปเลย ฮาๆๆ พอไป๋จุ่นไป
หมิงเสวียนก็มาหาเหยี่ยนหวู่ฟางในรูปลักษณ์ของเทพชูมี่จินกังเมื่อก่อน
แต่เหยี่ยนหวู่ฟางก็คิดได้ว่าเป็นใคร
เทพชูมี่บอกว่าที่ไม่ผ่านด่านเคราะห์เพราะปีศาจไอมาร ทำให้ยอมสละตบะเพื่อให้นางมาเกิดใหม่สามครั้ง
แต่ไม่ได้ขอให้มีวาสนาต่อกัน
เรื่องราวทั้งหมดเริ่มกระจ่างชัดขึ้นเป็นเพราะด่านเคราะห์ในอดีตนั่นเอง
เมื่อเหยี่ยนหวู่ฟางปฏิเสธ
เทพชูมี่ก็กลับไปคิดแผนการใช้วิญญาณเจ้านกน้อยเป็นเหยี่อ
เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ทั้งหมดนี้ได้รวมความปริศนาธรรม และคำสอนต่างๆเอาไว้กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ให้ได้ดีความ ว่าทั้งหมดจะดำเนินไปในทิศทางไหน
ไป๋จุ่นเองจะผ่านด่านเคราะห์ที่สวรรค์กำหนดไว้ได้หรือไม่
หรือจะต้องกลายเป็นมารไปเพราะความรัก เหยี่ยนหวู่ฟางจะตัดสินใจอย่างไร
จะเฮฮาขำมาตลอดเรื่องช่วงนี้จะเป็นช่วงที่ซาบซึ้งถึงความรักของสามี
ภรรยาที่รักกันมาก ทั้งสองจะผ่านด่านยากนี้ไปอย่างไรต้องอ่านในเล่มจบ
หลังอ่านเล่มสี่ :
พอไป๋จุ่นมีหน้าที่ต้องค้ำจุนบัลลังก์
ทำให้ยุคสมัยรุ่งเรือง แต่กลับเจอกับฮ่องเต้ที่ไม่ชอบหน้า กลั่นแกล้งกันตลอดเวลา
ทั้งยังแอบชอบเมียชาวบ้านอีก ท่านจอมมารที่ขี้อวดก็นิสัยโอ้อวดที่สุด จะทำยังไง
ฝ่ายหนึ่งก็คอยกลั่นแกล้ง อีกฝ่ายก็คอยโอ้อวดความรัก
แต่เรื่องราวทั้งหมดเพราะด่านเคราะห์ของสวรรค์ทั้งนั้น
เป็นเรื่องที่แฝงคำสอนทางธรรม และมีปริศนาธรรมอยู่ในตัว
ในขณะที่มุกตลกก็ไม่น้อยลงเลย ทำเอาตอนฮาก็ขำมาก ตอนซึ้งกับความรักของสามี
ภรรยาน้ำตาก็ต้องไหลทีเดียว แต่จะยังไงสุดท้ายยังไม่แพ้ความฮาของไป๋จุ่นไปได้
จบดีมากๆ แนะนำเลยค่ะ
เนื้อเรื่อง
:
เหยี่ยนหวู่ฟาง ปีศาจที่ถือกำเนิดจากไอมารความแค้นของเมืองตงถู่
เมื่อหนึ่งพันปีก่อน เพราะความช่วยเหลือของพระโพธิสัตว์เหยียนชือ
ทำให้มุ่งสู่ทางธรรม บำเพ็ญเพียร เป็นหมอเทวดาคอยช่วยปีศาจต่างๆ
ไป๋จุ่น มารเฒ่าหมื่นปีเจ้าเมืองเหยียนตู
ดินแดนฟั่นสิงซ่าถู
ชอบสวมเสื้อคลุมสีดำปิดบังซ่อนเร้นใบหน้าไม่มีใครเคยเห็นหน้าตาที่แท้จริงมาก่อน
มีแต่ข่าวลือความชั่วร้ายต่างๆ นานาออกมาจากดินแดนฟั่นสิงซ่าถู
จากการที่เหยี่ยนหวู่ฟางเป็นหมอเทวดา
มีชื่อเสียงเลื่องลือ
ทำให้มีปีศาจสาวจากดินแดนฟั่นสิงซ่าถูเดินทางมาขอรับการรักษามากมาย
ระยะนี้มีแต่พาบุรุษหนุ่มคนรักมารักษาบอกว่าอยู่ด้วยกันมาสามเดือนก็เจ็บหนัก
พอมาถึงมือท่านหมอก็ป่วยตาย ตรวจดูก็พบว่าเป็นร่างกลวงเปล่าที่ไร้วิญญาณ
ท่านหมอหาสาเหตุไม่ได้ก็คิดจะไปเยียนเขาหลินซาน ในดินแดนฟั่นสิงซ่าถูดูซักครั้ง
นางมีสองสถานะหนึ่งเป็นท่านหมอเทวดาที่รูปร่างหน้าตางดงาม
ส่วนอีกหนึ่งมีหน้าที่เฝ้าเจดีย์พระสารีริกธาตุ ตอนที่เฝ้าเจดีย์เพราะศิษย์ของนาง
วิหคสามขาชวี่หรูขอร้อง และเพราะความเป็นหมอได้ช่วยเหลือทาสที่ถูกโบยจนเกือบตายเอาไว้
เพราะตัวยาไม่พอจึงต้องไปหาจากเจ้าเมืองเซินหลัวที่นางเคยช่วยชีวิต
ซึ่งก็มีพอดีสิ่งนั้นคือแมงป่องโลหิตที่หายากยิ่ง
และเพราะนางรับเอาแมงป่องโลหิตมา
ทำให้เรื่องราวต่างๆตามมาอีกมากมาย ตอนนี้ก็ไปช่วยทาสชายคนนั้นก่อน
พอฟื้นขึ้นมาถึงรู้ว่าชื่อเย่เจิ้นอี เป็นศิษย์นักพรตแต่เพราะโดนปีศาจแมวเมาพีชิงตบะไปทำให้ร่อนเร่มาเรื่อยๆ
ตอนนี้อยากไปจัดการปีศาจแมวเมาพีซึ่งได้ข่าวว่าอยู่ที่เขาหลินซาน
จากการที่เหยี่ยนหวู่ฟางต้องการจะไปหาสาเหตุของโรคที่เกิดแต่ผู้ชายตอนแรกคิดจะใช้เย่เจอ้นอีจึงรับเป็นศิษย์
แต่เมื่อมีความมุ่งหมายจะไปที่เดียวกันจึงง่ายกว่าเดิม
ทั้งสามออกเดินทางไปเขาหลินซาน ดินแดนฟั่นสิงซ่าถู เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเพราะทั้งหมดกำลังจะเดินทางไปหามารเฒ่าหมื่นปีที่มีข่าวว่าจะแต่งงานที่ดินแดนฟั่นสิงซ่าถู
เหยี่ยนหวู่ฟางที่ไม่รู้อะไรเลย
ได้รับการดูแลคุ้มครองตลอดทาง ที่แท้แล้วคนที่มารเฒ่าจะแต่งงานด้วยก็คือนางนั่นเอง
เพราะนางรับของหมั้นไปแล้วซึ่งก็คือแมงป่องโลหิตคู่นั่น
จากเรื่องราวมากมายที่แต่ละเรื่องที่ท่านประมุขไป๋จุ่นทำ
วางแผนจะเข้าห้องหอตลอดเวลา ช่างทำให้คนเห็นความมุ่งมั่นที่จะสละโสดหมื่นปีของตนเสียจริง
ทั้งยังมีลูกน้องแมงป่องหลี่ควานฉาร่วมวางแผน และพ่อบ้านจ้าวซื่อที่เป็นหุ่นปั้น
ทำหน้าที่ดูแลค่าใช่จ่ายมาตลอดร่วมด้วยช่วยกันปล่อยมุกเฮฮา
เรื่องราวทั้งหมดกลับไม่เหมือนที่ดินแดนภายนอกว่าไว้เลย ท่านประมุขที่น่าหวาดกลัว
มารเฒ่าหมื่นปี ที่จริงแล้วนิสัยใสซื่อ ซื่อบื้อมาก
จะเจ้าเล่ห์เรื่องเดียวคือเรื่องเข้าหอเท่านั้น มุกฮานี่มาตลอดเรื่อง
จนถึงตอนหลังถึงรู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นเรื่องราวก็เพราะเหยี่ยนหวู่ฟาง
ปีศาจไอมาร ที่จะเป็นด่านเคราะห์ให้ผ่านไปได้หรือไม่ เรื่องราวความรักของสองสามีภรรยา
ที่ซาบซึ้งชวนเศร้า ทั้งยังมีคำสอนและปริศนาธรรมสอดแทรกให้ขบคิด
ไม่น่าเชื่อว่าเส้นเรื่องที่มาตลก โปกฮา
สุดท้ายก็ยังสอดแทรกสาระคำสอนเข้าไปในเรื่องได้ อย่างดี
มาร่วมลุ้นกันว่าทั้งเหยี่ยนหวู่ฟางและไป๋จุ่นจะผ่าด่านเคราะห์ทั้งหมดที่สวรรค์กำหนดไปได้หรือไม่
หลังอ่าน :
เรื่องราวสนุกมาก
ความฮาของเรื่องอยู่ที่ท่านประมุขจะแต่งงานเข้าห้องหอ คิดการใหญ่ต่างๆนานา
ปิดบังหน้าตาเอาไว้ซะขนาดนั้น ที่ไหนได้ ความจริงแสนจะซื่อบื้อ ขี้อวด
ชอบอวดเป็นที่สุด แต่รักเมียมาก รักเมียที่สุด
อุตส่าห์อยู่มาหมื่นปีกว่าจะได้แต่งงานอะนะ
ทั้งเรื่องตัวไป๋จุ่นเองยังขยันปล่อยมุกที่ไม่มีใครคิดออก
เพราะความคิดไม่เหมือนชาวบ้าน ทำให้ทุกคนอึ้งไปตามๆกันในหลายๆเรื่อง
กับยังมีลูกสมุนช่วยกันปล่อยมุกเรียกเสียงฮาเข้าไปอีก
มันเป็นหนังสือตลกใช่ไหมเนี่ย ไม่นะ เพราะตอนเล่มจบยังมีสอดแทรกปริศนาธรรม
คำสอนทางธรรมให้ได้รู้ แถมยังมีความซาบซึ้งของสามี ภรรยาให้ได้น้ำตาร่วงอีก
เพราะจริงๆแล้วตั้งแต่ต้นเรื่องมีความเกี่ยวโยงกันทั้งหมด
ไม่ควรพลาดส่วนไหนไปเลยเด็ดขาด ตัวละครทุกตัวมีความเชื่อมโยงกัน นข.
เขียนโยงเรื่องได้ดีมากๆ สามารถทำให้เรามองข้ามเรื่องต่างๆ แล้วมารู้ในตอนจบว่าทุกอย่างล้วนมีที่มาที่ไปของมันอย่างแน่นอน
กรรม และการกระทำแต่ละอย่างเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น ตอนจบของเรื่องจริงๆก็ยังทำเอาฮาเพราะ
ไป๋จุ่นอีกนั่นแหละนางคงความฮาไว้ได้เสมอต้นเสมอปลายจนจบทีเดียว
อ่านแล้วจะรักมารเฒ่าหมื่นปีที่สุด
