Review 13/2564
เรื่อง : ค่ำคืนนั้น ลมวสันต์มาเยือน (3 เล่มจบ) #นิยายแปลจีนแนวปัจจุบันเริ่มเรื่อง
#นิยายแปลจีนแนวโบราณ #ตายแล้วทะลุมิติย้อนอดีตกลับไปยังนิยายที่อ่านก่อนตาย
#นางเอกขาพิการปากร้ายพูดตรง #พระเอกรักและดูแลแต่นางเอกกับท่านย่าเท่านั้น #ยมบาลหน้าหยก
ผู้แต่ง : เฟิงหลิวซูไต (Feng Liu Shu Dai)
ผู้แปล : หนิงอัน
ปก :
Silverialey
สำนักพิมพ์ :
อรุณ
จำนวนหน้า : 356 + 349 + 340 หน้า
เล่ม 1 พิมพ์ครั้งที่ 1 : มีนาคม 2564
โปรยปกหลังเล่ม 1 :
หนังสือเล่มนี้เป็นนิยายรักน้ำเน่า
นางร้ายของเรื่องบังเอิญมีชื่อแซ่เดียวกันกับ
"อวี๋เซียง"
ที่บังเอิญยิ่งกว่านั้น
ยังขาพิการตั้งแต่ยังเด็กเหมือนอวี๋เซียงไม่ผิดเพี้ยน
ไม่ต้องเสียเวลาคิดก็รู้
ไม่ว่าจะเป็นด้านจิตวิญญาณหรือสุขภาพร่างกาย
คนทั้งคู่มีโอกาสหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว!
"นี่มันวันซวยของเธอ
อวี๋เซียงหรืออย่างไร!
ภพก่อนประสบเคราะห์กรรมตั้งมากมาย
ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เกิดชาติใหม่ภพใหม่
สุดท้ายกลับต้องเกิดใหม่ในร่างที่ไม่สมบูรณ์
นั่นยังพอทำใจได้
แต่ทีทำให้เธอโมโหที่สุดก็คือ...เธอหลงเข้ามาอยู่ในนิยาย
ทั้งยังได้รับบทเป็นตัวละครสมทบหญิงที่ซวยที่สุดในโลก!"
เล่ม 1 :
ณ วัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง บริเวณชายแดนประเทศฮวา
แปดหลวงจีนเฒ่าสละผลบุญบารมีเพื่อช่วยให้น้องสาวของประธานอวี๋มีดวงดาวแห่งโชคลาภคอยคุ้มครอง
เพื่อแลกกับพระบรมสารีริกธาตุที่หายสาบสูญไป
หลวงจีนหนุ่มแม้อายุยังน้อยแต่ก็เป็นเจ้าอาวาส ทั้งยังมีทักษะการดูโหงวเฮ้ง
ทำให้รู้ว่าชายหนุ่มทำการแลกเปลี่ยนดวงชะตากับผู้อื่น
และคนคนนั้นก็คือน้องสาวฝาแฝดนั่นเอง
ฝาแฝดชายหญิง เด็กผู้ชายหัวใจอ่อนแอ เด็กหญิงขาพิการ ทั้งสองผูกพันกัน
เมื่อพี่ชายเจ็บปวด น้องสาวก็รู้สึกได้ ครั้งนี้พี่ชายไม่ไหวแล้ว คนเป็นแม่ห่วงแต่ตระกูล
ขอร้องให้น้องสาวสละหัวใจให้พี่ชาย แม้จะแค้น แต่ไม่เคยแค้นพี่ชาย เมื่อพี่ชายฟื้น
น้องสาวก็เหลือเพียงเถ้ากระดูก
สิ่งที่พี่ชายทำได้คือขอให้น้องสาวมีชีวิตที่ดีต่อไป
เพราะเป็นสิ่งเดียวที่รักมากที่สุด ตัดใจไม่ได้มากที่สุดในโลกนี้
หนังสือที่ประธานอวี๋นำมาด้วยเพราะคิดว่าเป็นเล่มที่น้องสาวชอบอ่าน
เจ้าอาวาสเปิดดูถึงรู้ว่านางร้ายของเรื่องชื่ออวี๋เซียง ขาพิการเหมือนกัน เรื่องราวไม่ได้ง่ายแบบนี้
อย่างนี้ต้องยิ่งรักษาดอกบัวให้ดี นำหินจิตวิญญาณมาใส่ลงในสระเดี๋ยวนี้
ดอกบัวนี้ยังไงก็ต้องรอดและบานให้ได้
อวี๋เซียงฟื้นขึ้นมา กลับมาอยู่ในร่างเด็ก
แถมตัวเองยังย้อนเวลามาได้ช้าเกินไปสามวัน ทำให้ขาพิการไปแล้ว
หลังจากรับความทรงจำมาก็รู้ว่าเป็นนิยายที่ตัวเองอ่าน แต่อ่านได้แค่สามหน้า
เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไง ต้องกำหนดเอง
ให้นางเอกของเรื่องปรากฏตัวแล้วแย่งชิงทุกสิ่งไปไม่ได้
หลินซื่อเกลียดอวี๋เซียงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ยิ่งรู้ว่าไม่ใช่บุตรสาวตัวเองยิ่งกล่าวหาว่าเป็นดาวหายนะ
ตอนนี้ยังมีอวี๋ซืออวี้ที่เป็นพี่สาวสายรอง ชอบรังแก อิจฉาอวี๋เซียงคนนั้น
ตอนนี้อวี๋เซียงต้องกำจัดอวี๋ซืออวี้ออกไป เพราะไม่ใช่อวี๋เซียงคนนั้นแล้ว
อวี๋เซียงรู้ว่าที่นี่คนที่จะพึ่งพาได้มีเพียงอวี๋ผิ่นเหยียน
พี่ชายที่ตอนนี้ได้ตำแหน่งหย่งเล่อโหวมาแล้ว อวี๋เซียงแสดงให้อวี๋ผิ่นเหยียนเห็นว่าตัวเองยอมให้ขาพิการ
แต่ไม่ยอมให้พี่ใหญ่เป็นอะไร ทำเอาพี่ใหญ่ซึ้งใจ และสัญญาว่าจะดูแล
และรักษาอวี๋เซียงให้ได้ เพราะที่นี่ไม่มีใครมีความสำคัญต่อเขาอีกแล้ว
นอกจากท่านย่า ก็มีอวี๋เซียงอีกแค่คนเดียว
อวี๋ผิ่นเหยียนทวงคืนของที่อวี๋ซืออวี้เอาไปจากอวี๋เซียงทั้งหมด ดูแล
ตามใจทุกอย่าง
อวี๋เซียงยังมีฝันบอกเหตุที่ทำให้เห็นเหตุการณ์ที่อวี๋ผิ่นเหยียนจะได้รับอันตราย
จากภารกิจที่จะไปกับรัชทายาทที่เป็นสหายสนิท ยังไงอวี๋เซียงก็ไม่ยอมให้ไป
สุดท้ายบอกว่าถ้าเจอฝนให้หยุด อย่าเดินทางต่อ ทำให้รอดพ้นความตายมาได้
ท่านย่า ฮูหยินผู้เฒ่ารู้เรื่องนี้ หม่าหมัวมัว
ที่เป็นคนสนิทของฮูหยินผู้เฒ่าเริ่มเอ๊ะใจ ดาวหายนะที่หลินซื่อบอก
หรือว่าบุตรสาวตระกูลอวี๋ตัวจริงคือดาวหายนะ ส่วนอวี๋เซียงคือดาวนำโชค
หลายๆครั้งยิ่งพิสูจน์ว่าอวี๋เซียงโชคดีจริงๆ ปลูกต้นไม้อะไรก็งอกงาม
อวี๋ผิ่นเหยียนตามหาหมอเทวดา แต่รัชทายาทก็ติดเชื้อจากโรคระบาดสุดท้าย
อวี๋ผินเหยียนขอให้ช่วยรัชทายาท เมื่อกลับมาถึงท่านหมอได้ตามมาด้วย และเห็นต้นไม้ที่อวี๋เซียงปลูก
เป็นต้นที่มีเงินก็ซื้อไม่ได้ สุดท้ายให้ท่านหมอไปทำยาและแบ่งมาสามเม็ด
เอาไว้ให้ตัวเอง พี่ใหญ่ และท่านย่า
งานเลี้ยงในวัง อวี๋เซียงไปเจอกับองค์หญิงเก้า และได้เป็นเพื่อนกัน
องค์หญิงเก้าที่ไม่ชอบพูดกับคนแปลกหน้ากลับยอมพูดกับอวี๋เซียง ทำให้ฮองเฮาพอพระทัยอยากได้เป็นเพื่อนศึกษาองค์หญิงเก้า
แต่ท่านย่าต้องบอกความจริง ทำให้ได้เพียงมาเป็นเพื่อนเล่นบ่อยๆ
อวี๋ผิ่นเหยียนต้องการไปทำศึก เพื่อความก้าวหน้าที่เร็วที่สุด
อวี๋เซียงและท่านย่าไม่อยากให้ไป แต่ก็ต้องยอม
อวี๋เซียงฝันเห็นในสงครามทั้งยังส่งเสียงเตือนอวี๋ผิ่นเหยียน
ทำให้อวี๋ผิ่นเหยียนรอดพ้นธนู และที่รับไปแทนคือเหรียญเงินที่อวี๋เซียงมอบให้
อวี๋เซียงช่วยท่านย่าจัดการดูแลบ้าน
ก่อนอวี๋ผิ่นเหยียนไปได้จัดการกับสาวใช้ที่ไม่เชื่อฟังของอวี๋เซียงให้
ด้วยแผนการของอวี๋เซียง ทั้งมอบแส้ม้าให้ ทำให้ชื่อเสียงในเมืองของอวี๋เซียงคือทั้งโหด
ทั้งดุร้าย แต่ความจริงคืออวี๋เซียงปากร้ายแต่ใจดี
ท่านย่าได้เอาชะตาของบุตรสาวตัวจริงให้ปรมาจารย์ขูไห่ดู
และรู้ว่าเป็นดาวหายนะ
ไม่อาจอยู่ร่วมกับอวี๋ผิ่นเหยียนแต่เพราะมีอวี๋เซียงที่เป็นผู้มากบารมีจะต้องปลอดภัย
ปรมาจารย์ขูไห่รู้ว่าอวี๋เซียงมาจากที่แสนไกล
แต่อวี๋เซียงก็บอกเองว่าไม่เคยคิดร้าย ขออยู่อย่างสงบ
ขอเพียงคนอื่นไม่มารังแกก็จะไม่ตอบโต้
อวี๋เซียงกลัวเพียงนางเอกของเรื่องปรากฏตัวแล้วตัวเองจะไม่ได้อยู่กับพี่ใหญ่เท่านั้น
สองปีถัดมา หย่งเล่อโหวยิ่งมีอำนาจมาก มีแต่คนอยากเกาะขา เสิ่นหยวนฉีจ้วนหยวนคนใหม่คือพี่ชายจริงๆของอวี๋เซียงตอนนี้ปรากฏตัวที่เมืองหลวงแล้ว
แล้วเสิ่นเมี่ยวฉีก็ต้องตามมา
อารามไป๋อวิ๋นชายารัชทายาทตั้งครรภ์หลังจากรอมาหกปี
ได้อวี๋เซียงช่วยเสี่ยงเซียมซีรู้ว่าเป็นหงส์มังกร
และยังมีเรื่องราวที่ทำให้ต้องคลอดก่อนกำหนด คนที่ทำคือเสิ่นเมี่ยวฉีที่ใส่ถ่านในเตาอุ่นมือ
แต่ถ่านที่ใช้เป็นพิษต่อหญิงมีครรภ์ อวี๋ผิ่นเหยียนตรวจสอบฐานะ
หาอยู่ห้าปีสุดท้ายก็พบเอาง่ายๆ นี่คือน้องสาวร่วมสายเลือด
มีเค้าหน้าหลินซื่อถึงเจ็ดส่วนแต่ตัวเองไม่มีความรู้สึกคุ้นเคยแม้แต่น้อย
หลังให้ทหารหลงหลินตรวจสอบก็พบว่าสกุลเสิ่นเลี้ยงดูอย่างดี
แต่นางไม่ทำดีตอบกลับเลย เป็นพวกจดจำแค้นลืมเลือนบุญคุณ
เป็นข้อสรุปที่ตรงตัวที่สุด
หลินซื่อยังหาเรื่องเดือดร้อนมาให้
พอรู้ว่าตามคนผู้นั้นได้แล้วถึงหายดีทันที
ท่านย่าอ่านบันทึกที่สืบมาได้และได้ความเห็นเดียวกับหม่าหมัวมัวคือเป็นดาวหายนะจริงๆ
ตอนนี้ส่งไปอารามเต๋ารอเวลารับกลับตระกูล
ต้องไปบอกเล่าให้อวี๋เซียงฟังก่อน
แต่ก่อนหน้านั้นอวี๋ผิ่นเหยียนจัดการกับอดีตของเสิ่นเมี่ยวฉี
ทั้งทางเสิ่นหยวนฉีที่อยากได้น้องสาวตัวเองคืน
อวี๋ผิ่นเหยียนก็ไม่ยอมให้บอกว่าไม่ถึงเวลา จริงๆคืออวี๋เซียงต้องอยู่กับตัวเองตลอดไป
ตอนนี้เริ่มไม่คิดว่าเป็นน้องสาวแล้วนะ อวี๋เซียงก็ยังสนิทเกินพี่ชาย
น้องสาวเพราะเป็นคนสมัยใหม่ไม่มีความคิดโบราณในหัวเลย ฮามาก
อวี๋เซียงให้อวี๋ผิ่นเหยียนสัญญา
อวี๋ผิ่นเหยียนบอกว่าเจ้าไม่ใช่แก้วตาดวงใจของข้า แต่เป็นลมหายใจของข้า ยังไงจวนหย่งเล่อโหวก็เป็นบ้านของเจ้าตลอดไป
หลังอ่านเล่ม 1 :
ขนาดนางเอกในนิยายที่เพิ่งออกมาตอนใกล้จบ
แต่ความจริงคือดาวหายนะปรากฏตัว แต่เป็นนางร้ายตัวจริง ฮ่าๆ
ยังไงก็แพ้นางเอกตัวจริงของเรื่อง อวี๋เซียง
เรื่องนี้ไม่หนักอ่านสบายๆ นางเอกนิสัยปากตรงกับใจ เหมือนคนยุคใหม่ ไม่ใช่ปากหวานก้นเปรี้ยว แต่คนอื่นๆหาว่าดุร้าย ทั้งยังบอกว่าเป็นก้อนเต้าหู้ แต่นางโชคดีไม่มีสิ้นสุดจริงๆ เพราะได้การบำเพ็ญของแปดหลวงจีนสินะ ไม่มีใครรู้ทั้งตัวเองด้วย อ่านต่อเล่ม 2 ค่ะ ดาวหายนะมาแล้ว แนะนำให้อ่านสนุกมากเลยค่ะ
เล่ม 2 พิมพ์ครั้งที่ 1 : เมษายน 2564
โปรยปกหลังเล่ม 2 :
"ในที่สุดเซียงเอ๋อร์ก็โตเสียที
พี่รอวันนี้มานาน...
จนแทบทนรอต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว"
น้ำเสียงแหบพร่าของอวี๋ผิ่นเหยียนแฝงไว้ด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน
ดวงตาคมกริบที่จ้องผ่านคันฉ่องทำหัวใจดวงน้อยของอวี๋เซียงเต้นระส่ำ
อวี๋เซียงมิกล้าเดาว่าเขาหมายความว่าอย่างไร
นั่นเพราะรู้ดีว่า
หากเผลอจ้องตาเขานานกว่านี้อีกสักหน่อย
นางต้องลืมตัวเดินตามการชักนำของเขาแน่
และชีวิตของนางจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป
เล่ม 2 :
วันมงคลปลายเดือนมาถึงอย่างรวดเร็ว เสิ่นเมี่ยวฉีจะเข้าจวนก็ยังพาดวงหายนะมาอีก
ก้าวข้ามกองไฟยังไม่พ้น ท่านย่านี่ยิ่งคิดยิ่งไม่อยาก
เอะอะสองแม่ลูกก็บีบน้ำตาร้องไห้ ทำเป็นอยู่แบบเดียว เล่นงิ้วเก่งที่สุด
กินอาหารมื้อแรกด้วยกัน หลิวซื่อก็ไม่รู้ว่าบุตรชายชอบกินอะไร
ทำเอาท่านย่าขัดใจเป็นที่สุด สองคนนี้ทำเอาเสียบรรยากาศตลอดเวลา
ของรับขวัญที่ท่านย่าให้คือกระดาษยันต์แคล้วคลาดที่ปรมาจารย์ขูไห่เขียนให้
ฮูหยินผู้เฒ่าบริจาคเงินไปกว่าหมื่นตำลึง
ยังให้อวี๋เซียงไปสวดขอที่วัดเจิ้นกั๋วสี่ปีกว่าจะได้มา
แต่คนไม่รู้คุณค่าเห็นเป็นเพียงยันต์แคล้วคลาดก็เผาทิ้ง โง่งมทั้งแม่ทั้งลูก
และยังอิจฉาที่อวี๋เซียงมีแต่ของดีที่ควรเป็นของตัวเอง ยุยงให้หลินซื่อยึดอำนาจดูแลจวนคืนมา
ท่านย่ารอเวลาที่จะเขียนใบหย่าให้ออกจากสกุลอวี๋อยู่แล้ว จึงมอบอำนาจให้
สิ่งแรกที่ทำคือตรวจดูสินเดิมของตัวเอง และก็เป็นไปตามคาด
เพราะอยากกำจัดอวี๋เซียงที่เป็นคนดูแลบัญชี และจวนโหวมาตลอด เลยจับผิด
สินเดิมของหลินซื่อเดิมก็ไม่เรียบร้อยอยู่แล้ว
พอพบก็รีบเรียกคนทั้งหมดมาเพื่อคิดกำจัดอวี๋เซียง
สุดท้ายเป็นตัวเองที่ไม่รู้เรื่องราวตลอดสิบห้าปี ฮูหยินผู้เฒ่าจัดการจวนคนเดียว
บ้านสายรอง สายสาม สายสี่ต่างรุมทึ้งแย่งชิงตำแหน่งโหว ขอแบ่งเงิน
อวี๋ผิ่นเหยียนโดนวางยาพิษ หลินซื่อไม่เคยสนใจมาโดยตลอด
เมื่อแจกแจงออกมาถึงกับพูดไม่ออก และยังไม่ยอมแพ้
ยังมีน้องชายตัวเองที่ต้องมาขอเงินทุกเดือน
อวี๋เซียงก็ดึงเงินจากสินเดิมของหลินซื่อให้ไป
สุดท้ายจะไล่อวี๋เซียงไปกลับกลายเป็นสองแม่ลูกที่ไม่มีหน้าจะอยู่
และท่านย่าที่รู้ว่าอวี๋เมี่ยวฉีเสแสร้งแกล้งทำบอกว่าไหนๆก็พูดกันขนาดนี้ก็เอาถุงผ้าทิ้งไว้
เปิดออกมาคือกระดาษเปล่า หลินซื่อโดนหนังสือหย่าก็ล้มป่วย
อวี๋เมี่ยวฉีที่เกลียดที่อวี๋ซืออวี้ได้ส่วนแบ่งสินเดิมของหลินซื่อ
ทั้งยังรู้เรื่องที่ตัวเองเคยโดนครอบครัวพ่อค้าเลี้ยงดูเกลียด อาฆาต หาทางทำลาย
โดยใช้ฟางจื้อเฉินที่ครอบครัวล้มสลาย เพราะค้าเกลือโดนยักยอกมากมายไปแล้ว
อวี๋ซืออวี้ก็ยังไม่รู้ ยังฝันลมแล้งอยู่ แต่อวี๋เมี่ยวฉีกลับมาสืบถามรอบด้าน
โดยเฉพาะกับจินหมัวมัวที่มาจากบ้านเดิมหลินซื่อและช่วยกันวางแผน
ใส่ร้ายซึ่งสุดท้ายคนที่จะโดนจัดการคืออวี๋เซียง
อวี๋ซืออวี้ไม่อยากได้คนที่ท่านย่าเลือก อยากแต่งให้ฟางจื้อเฉิน
พอรู้ว่าครอบครัวต้องโทษ บิดาโดนประหาร
ตัวเองและมารดาโดนเนรเทศก็เปลี่ยนใจขอร้องท่านย่า แล้วก็มาโวยวายอวี๋เซียง
อวี๋เซียงเลยบอกว่าเรื่องทั้งหมดไม่ใช่เพราะตัวเอง โง่แล้วยังโดนหลอกใช้
หลังจากบอกความจริง อวี๋ซืออวี้ถึงรู้ว่าโดนอวี๋เมี่ยวฉีหลอกใช้ กลั่นแกล้ง
เพราะตอนนี้ฟางจื้อเฉินมาโวยวายหน้าจวนพร้อมทั้งของแทนใจ
สาวใช้ที่ทำงานก็ใส่ร้ายอวี๋เซียง ว่าเป็นผู้สั่ง
เรื่องนี้อวี๋ผิ่นเหยียนไม่ยอมแน่เพราะเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงอวี๋เซียง
ฟางจื้อเฉินและมารดาสารภาพ ทั้งยังสืบไปถึงคนที่จ้างวาน
เมื่อความจริงเปิดเผยจินหมัวมัวยอมรับผิดแทนอวี๋เมี่ยวฉี
แต่สุดท้ายก็ยังได้เห็นความโหดเหี้ยมของนางที่กลัวความลับเปิดเผยสั่งให้จัดการคนทั้งบ้านจินหมัวมัวทั้งหมด
หลินซื่อป่วยหนักไม่รับรู้ อวี๋เมี่ยวฉียังยึดอำนาจดูแลจวน
แต่เพราะไม่มีปัญญา การเงินที่อวี๋เซียงดูแล
พอมาอยู่ในมืออวี๋เมี่ยวฉีกลับยุ่งเหยิงวุ่นวาย ที่ไหนก็ขาดทุน
เอาตรงนั้นมาโป๊ะตรงนี้ ดึงเงินของสกุลอวี๋ออกมาไปที่ร้านค้าสินเดิม
จนไม่อาจกู้คืน
ชายารัชทายาทป่วย ตอนเด็กทั้งสองครบเดือนก็จัดงานเล็กๆ
อวี๋เซียงได้มอบต้นกลืนแมลงให้ชายารัชทายาท
อวี๋เมี่ยวฉียังหวังสูงอยากได้ตำแหน่งชายารัชทายาทด้วยเพราะเป็นคนเดียวที่สูงกว่าอวี๋ผิ่นเหยียน
ชายารัชทายาทป่วยหนัก ตามตัวอวี๋ผิ่นเหยี่ยนและอวี๋เซียงกลางดึก
ที่บ้านร้อนใจว่าทำไมต้องตามตัวอวี๋เซียง
แต่เพราะชายารัชทายาทเรียกร้องแต่อวี๋เซียงเลยต้องตามตัวไปด้วย
และได้ข่าวว่าถูกพิษ น้องสาวของชายารัชทายาทกล่าวโทษอวี๋เซียง
อวี๋เซียงไม่ยอมเสียเปรียบแน่นอน และสุดท้ายผลคือมีคนใช้ปลิงเข้าไปดูดเลือด
เกือบจะถึงสมอง แต่เพราะต้นกลืนแมลงมาทันเวลาทำให้ชายารัชทายาทรอดและหาดี องค์ชาย
องค์หญิงน้อยฝาแฝดร้องไห้ อวี๋เซียงและองค์หญิงเก้าอุ้ม
อวี๋เซียงเห็นเส้นขนในจมูกองค์ชายน้อยสุดท้ายคือปลิงออกมาจากจมูก
อวี๋เซียงที่เกลียดกลัวสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดที่ไม่มีขา เป็นคนช่วยทั้งสามเอาไว้
ตอนนี้คันจนจะแย่ได้พี่ใหญ่ที่ไม่คิดว่านี่คือน้องสาวปลอบเอาไว้
รอเมื่อไหร่จะปักปิ่นซะที
จักรพรรดิให้จัดการหาคนร้ายให้ได้ และให้เอาต้นกลืนแมลงมาให้ด้วย
อวี๋เซียงได้พระราชทานเป็นท่านหญิงสือหนง
วันปลดทุกข์ของสกุลฉาง สกุลอวี๋ไปร่วมด้วย
เพราะอวี๋ผิ่นเหยียนต้องการถอนหมั้นกับฉางหย่าฝู แต่ก็ยังเจอแผนการเปลื้องผ้าจับเป็นสามี
อวี๋เซียงมีหรือจะยอม
ใช้แส้ฟาดและด่าจนพี่ชายหลุดรอดกำมือของฉางหย่าฝูที่อยากจับพี่ชายได้
มีสินค้าใหม่เป็นกระจกที่สะท้อนเห็นภาพชัด ทุกคนพากันไปที่ร้านค้า
อวี๋เซียงเจอรัชทายาทและรัชทายาทซื้อของให้อวี๋เซียง ออกมายังเจอคนปาไข่เน่าใส่ อวี๋เซียงไม่ยอม
ถามเหตุผล ไม่เหมือนอวี๋เมี่ยวฉีที่รีบขอโทษทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นยังไง
สุดท้ายยังที่ฮ่องเต้ที่แต่งสามัญชนออกมาพร้อมพี่ชาย และเสิ่นจ้วงหยวน
ทุกเรื่องที่ทำเพราะทำตามคำสั่ง และเพื่อคนมากมาย ฮ่องเต้ชื่นชมอวี๋เซียง
อวี่เมี่ยวฉีรีบแอบอ้างตัวด้วยแต่ฮ่องเต้และรัชทายาทเห็นแล้วคิดว่าควรอยู่ให้ห่าง
เพราะการแอบอ้างของนางทำให้ไม่พอใจ
ฉางหย่าฝูสาดโคลนใส่อวี๋เซียง อวี๋เซียงมีหรือจะยอม
ไปประกาศหน้าจวนของฉางหย่างฝูทันที
วันพิธีปักปิ่นชายารัชทายาทมาร่วมด้วย อวี๋เมี่ยวฉีอขอร่วมกับอวี๋เซียง
เพราะตัวเองไม่รู้จักใครในเมืองหลวง แต่การจัดการดูแลจวนกับเละเทะ
อิจฉาความมีหน้าตาของอวี๋เซียง แล้ววันนี้อวี๋เซียงก็มีระดูครั้งแรก
หลังอ่านเล่ม 2 :
อวี๋เซียงโตแล้ว อวี๋เมี่ยวฉีเทียบความสามารถไม่ได้ซักอย่าง แต่ความอิจฉาริษยา ความโกรธแค้นที่มีต่อคนรอบข้างนี่มากมายจริงๆ แต่ละแผนการสามารถทำคนอื่นย่อยยับได้ แต่ไม่ใช่กับอวี๋เซียงที่สู้ซึ่งหน้า ปากตรงกับใจ ใครดีมาดีตอบ ใครร้ายมาก็ต้องร้ายตอบเช่นกัน อ่านแบบไม่มีเบื่อจริงๆค่ะ
เล่ม 3 พิมพ์ครั้งที่ 1 : เมษายน 2564
โปรยปกหลังเล่ม 3 :
โชคชะตาช่างเล่นตลกกับอวี๋เซียง
น้องสาวที่ถูกอุ้มผิดตัวและขาพิการ
และอวี๋ผิ่นเหยียน
พี่ชายในนามและแม่ทัพใหญ่แห่งแผ่นดิน
"เห็นได้ชัดว่ายามนี้คือช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต
แต่เมื่อมีเซียงเอ๋อร์อยู่เคียงข้าง
ต่อให้ลำบากหรือทรมานกว่านี้ร้อยส่วน
เข้าก็ทนรับไหว
ใครกันที่บอกว่ามีจุดอ่อนจะทำให้อ่อนแอ
เขากลับเห็นต่าง
เพราะมีจุดอ่อน
เขาจึงยิ่งต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องหัวใจตนเอง"
เล่ม 3 :
ระดูครั้งแรกมาในวันพิธีปักปิ่น
พี่ใหญ่ยิ่งกว่าดีใจ เซียงเอ๋อร์โตแล้ว
พี่ใหญ่แทบจะเก็บความคิดของตัวเองไม่อยู่สงสารแต่หลิ่วหลี่ที่เห็นท่านโหวทำแบบนี้กับน้องสาวก็ได้เหรอมาตลอด
ทางด้านงานพิธี
อวี๋เมี่ยวฉีไม่มีคนสนใจเท่าอวี๋เซียง ชายารัชทายาทก็ไม่ได้ชอบนาง
ปิ่นที่ใช้ก็เป็นหลิวซื่อเตรียมทั้งรูปแบบ
ทั้งมูลค่ายิ่งแตกต่างทำเอาฮูหยินที่มารู้ถึงความสำคัญของทั้งสองคน
อวี๋เมี่ยวฉีแม้เคยผ่านงานเลี้ยงแต่ก็เพียงพ่อค้า
ที่ไหนจะรู้ว่าการจัดงานเลี้ยงชนชั้นสูงเป็นยังไง อาหารต้องมีตลอดห้ามขาด
นี่เพียงไม่นานก็ไม่มีอาหารขึ้นโต๊ะ ฮูหยินผู้เฒ่าตัดใจเอาพุทราเชื่อมที่ชอบกิน
ที่ให้กว้านซื้อออกมา แต่พอคนกินเข้าไปก็ล้มป่วยลง
สาเหตุเป็นเพราะพุทราที่ซื้อเป็นของเก่าที่พ่อค้าผสมกำมะถันให้ดูสดใหม่
ที่โดนพิษมีชนชั้นสูงมากมายทั้งชายารัชทายาท ทั้งองค์หญิงหก
อวี๋เซียงที่รู้จะนิ่งนอนใจได้อย่างไร
เอาขี้ผึ้งของหมอเทวดาเผียวออกมาและขอโทษทุกคน
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยถึงเวลาสะสางในบ้าน
รู้ต้นสายปลายเหตุว่าเพราะการจัดการของอวี๋เมี่ยวฉี ทำให้เกิดเรื่อง
เงินของสกุลอวี๋หายไปกว่าหกหมื่นตำลึง หลินซื่อออกหน้ารับแทน
เวลานี้ยังไงก็ต้องจากไป
เรื่องยังไม่จบ
ครอบครัวผู้ที่เคยช่วยเหลือท่านปู่ที่อยู่นอกเมืองอวี๋เมี่ยวฉีก็ไล่ให้ออกไปทำงาน
ทำให้ต้องถูกเสือกิน อวี๋ซืออวี้ที่ออกไปอยู่นอกเมืองก่อนหน้านี้เป็นคนพากลับมาจวนสกุลอวี๋
เรื่องราวมากมาย ยังไงหลินซื่อก็ต้องได้ใบหย่า ขับออกจากตระกูล
และชดใช้เงินที่เหลือ แต่ยังขอร้องให้อวี๋เมี่ยวฉีอยู่ในจวนหย่งเล่อโหว
อวี๋ผิ่นเหยียนหลังจากที่อวี๋เซียงปักปิ่นก็เริ่มเปลี่ยนท่าทีที่มีกับน้องสาว
เพราะตัวเองไม่อยากเป็นแค่พี่ชาย
แต่อวี๋เซียงกลัวว่าถ้าเปลี่ยนความสัมพันธ์จากพี่ชาย น้องสาวเป็นสามี ภรรยา
เมื่อความรักจืดจาง ตัวเองจะไม่มีที่พึ่ง แต่สุดท้ายก็คิดได้
อวี๋เมี่ยวฉีที่อาละวาด
มาหาว่าอวี๋เซียงแย่งทุกสิ่งไปจากตัวเอง
ตอนนี้ก็มาที่เรือนของอวี๋เซียงเพื่อจะยึดเรือนของนาง
อวี๋ผิ่นเหยียนเตรียมการไว้ก่อนแล้ว
ให้อวี๋เซียงย้ายไปอยู่ที่เรือนที่ติดกับห้องหนังสือ ทุกอย่างขนย้ายไปหมด
รวมทั้งต้นไม้ที่ย้ายไปได้
พอวันรุ่งขึ้นต้นไม้ที่ไม่ได้ไปด้วยพากับแห้งตายคาต้นกันหมด
ขนาดต้นไม้ยังทนดาวหายนะไม่ไหว ท่านย่าก็ยังคิดได้
เมื่อไปขอขมาทุกจวนแล้ว หลินซื่อต้องจากไป
ไปอยู่กับน้าชายที่ไม่เอาไหน
แต่เป็นเหตุให้อวี๋เมี่ยวฉีได้พบกับองค์ชายสี่ที่ทำตัวมีคุณธรรมช่วยเหลือ
และหลงกลที่จะแทรกซึมเข้ามาในจวนหย่งเล่อโหว
ในที่สุดก็ตามปรมาจารย์ขู่ฮุ่ยพบ
แต่เพราะชื่อเสียงของอวี๋ผิ่นเหยียนทำให้ขู่ฮุ่ยมีอคติ ไม่ยอมรักษาอวี๋เซียงและยังทรมานอวี๋ผิ่นเหยียน
อวี๋เซียงรู้ข่าวก็มาห้ามและต่อว่าขู่ฮุ่ยจนทำให้คิดได้ กลายเป็นต้องขอร้องให้รับการรักษา
อวี๋เมี่ยวฉีอิจฉาริษยาอวี๋เซียง
ปรมาจารย์ขูไห่ต้องอบรมสั่งสอน
อวี๋เซียงยังไงก็มีวาสนากับวัดเจิ้นกั๋วและปรมาจารย์ขูไห่ จับได้เซียมซีเดิมที่ไม่เคยมีคนจับได้
ขู่ฮุ่ยรักษาขาให้อวี๋เซียงต้องหักกระดูกออกและต่อเข้าใหม่
ถึงจะเดินไม่ได้เหมือนปกติ แต่ก็จะเดินได้ ยืนได้ อวี๋เซียงเดินได้ยืนได้
แต่ยังชอบนั่งรถเข็นให้พี่ชายอุ้ม ตอนนี้สองคนใจตรงกัน เวลาอยู่ด้วยกัน
แสดงความรักกัน คืนนี้เป็นคืนปีใหม่ ฮูหยินผู้เฒ่าให้อวี๋เซียงกลับไปพักผ่อนก่อน
แล้วหลังภูเขาจำลองที่คิดว่าไม่มีคนเห็นทั้งสองก็จูบกันอีก
แต่แท้จริงแล้วมีสาวใช้ของอวี๋เมี่ยวฉีเห็นแล้วเอาไปบอก
คราวนี้อวี๋เมี่ยวฉีก็สามารถหาทางเอาจดหมายเข้าไปซ่อนในห้องหนังสือที่เป็นเขตหวงห้ามได้แล้ว
อวี๋เมี่ยวฉีแอบบอกฮูหยินผู้เฒ่า
จากที่จะให้อว่ซืออวี้และอวี๋เมี่ยวฉีแต่งออกไปก่อนเลยกลายเป็นอยากให้อวี๋เซียงแต่งออกไปก่อน
และในวันปีใหม่มีข่าวด่วนมาจากชายแดนว่ากองกำลังเผ่าซีอี๋รุกมาถึงเมืองอูหลันฉาปู้
ทำให้อวี๋ผิ่นเหยียนต้องออกรบ อวี๋ผิ่นเหยียนไปเตรียมการที่ค่ายพยัคฆ์นอกเมืองครึ่งเดือน
ครึ่งเดือนต่อมาทางบ้านจัดงานเลี้ยงส่ง
อวี๋เซียงอยากจะมอบตัวให้อวี๋ผิ่นเหยียนแต่เพราะรู้ตัวก่อน ทำให้จับไม่ได้
แต่ท่านย่าก็ไม่ยอมรับแล้วหาทางส่งตัวอวี๋เซียงแต่งออกไปก่อน
เรื่องนี้ไม่พ้นคนสนิทและสายที่อวี๋ผิ่นเหยียนวางไว้ในจวน
ทำให้รู้ข่าวสารนำมาแจ้งเสิ่นหยวนฉีให้รีบไปรับอวี๋เซียงออกมา
และบอกว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะให้อวี๋เซียงแต่งกับซุนหมิงเจี๋ย ที่ฉากหน้าดูดี
อนาคตไกลแต่ความจริงแล้วเป็นพวกโรคจิตชอบทำร้ายคนตอนอยู่บนเตียง
ถ้าเป็นในนิยายจริงอวี๋เซียงต้องถูกส่งกลับมาในสภาพเถ้ากระดูก แต่นี่มีเสิ่นจ้วงหยวนอยู่เรื่องราวจึงไม่เกิดขึ้น
เสิ่นหยวนฉีมารับอวี๋เซียง
เพราะอวี๋เซียงคือสกุลเสิ่น ฮูหยินผู้เฒ่าตอนแรกไม่ยอม
แต่พอได้อ่านจดหมายเลือดของสาวใช้ก่อนตายก็ตกใจ และยอมให้อวี๋เซียงไป
เรื่องราววุ่นวาย คนในจวนตื่นตระหนกที่อวี๋เซียงจะออกจากจวน อวี๋เมี่ยวฉีถือโอกาสเอาจดหมายใส่ร้ายลอบเข้าห้องหนังสือทางเรือนของอวี๋เซียงไม่มีใครสังเกตเห็น
อวี๋เซียงมาสกุลเซว์ที่รับเสิ่นหยวนฉีเป็นลูกบุญธรรม
อวี๋เซียงมองออกถึงฮูหยินสกุลเซว์และบุตรสาวทั้งสอง
บอกพี่ชายให้ออกจากสกุลเซว์อย่าหวังทรัพย์สินเล็กน้อย เป็นที่ถูกในเสิ่นหยวนฉียิ่งไม่เหมือนอวี๋เมี่ยวฉีที่ละโมบ
เห็นแก่ตัว ยิ่งรักน้องสาวเข้าไปใหญ่
วันคืนของอวี๋เซียงผ่านไปด้วยดี
เพราะฮ่องเต้ไม่ได้ริบบรรดาศักดิ์ท่านหญิงสือหนง ทั้งยังพระราชทานสิ่งของ
องค์หญิงเก้ายังสนิทสนม รัชทายาทให้ความสำคัญกับเสิ่นจ้วงหยวน จนสามเดือนผ่านไป
อวี๋เซียงฝันเห็นอวี๋ผิ่นเหยียนต้องเกาทัณฑ์ตกในแม่น้ำคลั่ง
แอบหนีไปหาปรมาจารย์ขูไห่ให้ช่วยหาหลวงจีนในวัดเจิ้นกั๋วพาไปส่ง
แต่ปรมาจารย์ขูไห่ที่เชื่ออวี๋เซียงมาก
ทั้งยังให้ลองจับเซียมซีครั้งนี้ก็ได้ไม้เดิม ยังไงก็จะไปด้วยตัวเอง
ยังมีขู่ฮุ่ยที่ชอบการเดินทางร่วมด้วย และหลวงจีนวรยุทธ์สูง
การเดินทางของอวี๋เซียงเป็นไปอย่างรวดเร็ว เสิ่นหยวนฉีรู้ภายหลังก็ตามไม่ทันแล้ว
อวี๋เซียงยังฝันอีกครั้ง
ครั้งนี้เห็นเหตุการณ์ในห้องหนังสือจวนหย่งเล่อโหว และเห็นห้องหนังสือของรัชทายาท
อวี๋เซียงจึงใช้ชื่อของปรมาจารย์ขูไห่เขียนว่าฝันเห็นส่งจดมายกลับมาให้เสิ่นหยวนฉี
ทำให้รัชทายาทแก้ไขสถานการณ์ได้ทัน
และใช้เหตุการณ์ของจวนหย่งเล่อโหวเพื่อแก้กลับคนร้ายเบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด
อวี๋เมี่ยวฉีที่ทำทุกอย่างพูดเป็นนัยบอกว่าให้ดูนก
ดูไม้ก่อนที่จะไม่ได้ดู อวี๋ซืออวี้ที่คิดได้เลยจับกดน้ำและนำความไปบอกท่านย่า
ท่านย่าที่ป่วยเพราะรู้ข่าวของอวี๋ผิ่นเหยียนโทษตัวเองที่ขับไล่อวี๋เซียงออกไป
ทำให้ไม่มีผู้อุปถัมภ์ ลืมเลือนเรื่องที่ปรมาจารย์ขูไห่เคยบอก
ตอนนี้ตามหาอวี๋เซียงไม่พบ กระอักเลือดหลายครั้ง รอคอยการกลับมาของอวี๋เซียง
อวี๋เซียงตามหาอวี๋ผิ่นเหยียนพบ
มีปรมาจารย์ขู่ฮุ่ยอยู่บาดแผลก็ได้รับการรักษา
หลิ่วลวี่บอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง
ทำให้อวี๋ผิ่นเหยียนรู้เหตุการณ์ทั้งหมด ที่หมายหัวไว้คืออวี๋เมี่ยวฉี
และซุนหมิงเจี๋ย
ฮ่องเต้และรัชทายาทวางแผนร่วมร้องงิ้วกัน
ทำตามแผนของคนร้าย สังเกตคนในราชสำนัก ทำให้ได้ข้อสรุปว่าต้องเป็นองค์ชายสี่แน่ที่ก่อการ
ตอนนี้ยังก่อน แต่ยังไงก็ต้องชำระแค้น
จวนหย่งเล่อโหวถูกค้น เจอจดหมายลับ
เป็นไปตามคาด คนทั้งจวนถูกจับ เสิ่นหยวนฉีถูกพักงานและพาฮูหยินผู้เฒ่าออกไป
องค์ชายห้าองค์ชายหก พาบ้านสายสามกลับมา
หลิวซื่อออกมาใส่ร้ายอวี๋ผิ่นเหยียนด้วยตนเอง ทำเอาฮ่องเต้และรัชทายาทสงสารอวี๋ผิ่นเหยียนไปเลยทีเดียว
ด้านอวี๋ผิ่นเหยียนหลังรู้เรื่อง
ก็รู้แล้วว่าในกองทัพมีคนทรยศ และรู้แล้วว่าเป็นใคร
ก่อนหน้านี้หลงป่าหาทางออกไม่ได้ ตอนนี้มีปรมาจารย์ขูไห่ ขู่ฮุ่ยก็ง่ายมาก
วางแผนโต้กลับเผ่าซีอี๋ และนำตราพยัคฆ์ออกมาบัญชาทัพ จับคนทรยศได้
ชนะศึกเอาเมืองคือ และเผ่าซีอี๋ล่มสลาย
ฮ่องเต้ให้รีบเดินทางกลับเมืองหลวงเป็นการลับ จะได้จัดการขั้นเด็ดขาด
อวี๋เซียงมอบตัวเองเป็นของขวัญให้อวี๋ผิ่นเหยียน
จนถึงเวลาเดินทางกลับ ก็ส่งอวี๋เซียงเข้าเมืองมาก่อน มาถึงเสิ่นหยวนฉีบอกว่ามีองค์หญิงเก้าช่วยไว้ทำให้คนไม่สงสัย
และเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง สกุลซุนยังไม่ละความพยายาม จากที่อยากแต่งภรรยา
คราวนี้เปลี่ยนเป็นจะรับเป็นอนุ อวี๋เซียงต้องไม่ยอม
พร้อมทั้งบอกให้ไปเข้าเฝ้าฮองเฮาด้วยกัน
อวี๋เซียงไปหาท่านย่า
และบอกบ้านสามถึงเรื่องเลวร้ายที่อวี๋เมี่ยวฉีทำ
ทำเอาบ้านสามคิดเปลี่ยนตัวส่งคนอื่นเข้าวัง
แต่เป็นใครก็ไม่สำคัญเพราะแผนปราบปรามกำลังจะเริ่มแล้ว
อวี๋เซียงเข้าวัง
ฮูหยินซุนกลับไปหาสนมซุนที่นึกว่าเป็นที่โปรดปราน
แต่ความจริงฮ่องเต้าและฮองเฮากำลังจะจัดการสนมซุนอยู่แล้ว เพราะสืบได้แล้วว่าเป็นสายในวังหลวง
และที่ท้องเพราะใส่ยาฮ่องเต้ ทารกในครรภ์แลกมาด้วยอายุขัยตัวเอง
ฮ่องเต้จะยอมได้ยังไง
ครั้งนี้อวี๋เซียงมาได้เวลา ฮองเฮาจัดการสนมซุน
โดยมีความเห็นชอบของฮ่องเต้ สกุลซุนหมดสิ้นแน่นอนแล้ว อวี๋เซียงที่ไม่ยอมเสียเปรียบรอหน้าวังหลวงประกาศให้คนรู้เรื่องโดนโบยของฮูหยินซุน
และยังตามไปที่บ้านเพื่อบอกว่าคางคกคิดอยากกินหงส์ฟ้า
การกระทำของซุนหมิงเจี๋ยทำเอาชาวบ้านเล่าลือกันไป
ในที่สุดทัพของอวี๋ผิ่นเหยียนก็เดินทางมาถึง
ฮ่องเต้ได้เวลาสะสางเพื่อปูทางให้รัชทายาท เส้นสายต่างๆคนที่ควรกำจัดล้วนต้องกำจัด
บ้านสายสามสกุลอวี๋ยังนึกว่าตัวเองจะได้ตำแหน่งคือและได้เป็นหย่งเล่อโหว
รวมทั้งฉางหย่าฝูที่อยากจะเป็นฮูหยินโหวในอนาคต
หลี่ซื่อภรรยาของอวี๋ผิ่นหงจะยอมได้ยังไงต้องพูดถึงเรื่องที่ตัวเองเคยคิดจับอวี๋ผิ่นเหยียน
เวลานั้นถึงได้ข่าวว่าฮูหยินผู้เฒ่ากลับจวนหย่งเล่อโหว ก็รีบตามไป
และได้รู้ว่าอวี๋ผิ่นเหยียนกลับมาพร้อมกับเผ่าซีอี๋ที่ล่มสลาย
ก็รู้ได้ว่าตัวเองหนีความผิดไม่พ้น
ฮูหยินผู้เฒ่าตัดสัมพันธ์กับหลินซื่อ
อวี๋เมี่ยวฉี และบ้านสามสกุลอวี๋ไม่ให้ใช้สกุลอวี๋อีกต่อไป คนที่ควรกำจัดล้วนถูกกำจัด
เพื่อปูทางให้รัชทายาท อวี๋ผิ่นเหยียนขอราชโองการสมรสพระราชทานกับอวี๋เซียง
เพื่อกันข้อครหา เรื่องราวทั้งหมดดำเนินไปด้วยดี
จนเฉิงคังฮ่องเต้สละราชย์เพื่อส่งมอบอำนาจทั้งหมดให้รัชทายาท
หลินซื่อกับ
อวี๋เมี่ยวฉีถูกส่งไปเป็นทาสชั้นต่ำ ถูกคนย่ำยี
หลินซื่อคิดถึงความผิดที่ผ่านมาของตัวเอง ยอมรับผิดชดใช้กรรม แต่อวี๋เมี่ยวฉีกลับยังไม่ยอมแพ้
ไม่ปล่อยวาง ยังพยายามอยู่สุดท้ายก็รู้ว่าตัวเองเป็นเพียงทาสเท่านั้น
องค์หญิงเก้าในที่สุดได้แต่งงานกับเสิ่นหยวนฉีสมความตั้งใจ
หลังอ่านเล่ม 3 :
เนื้อเรื่องดำเนินตามที่นิยายควรเป็นเพราะนางเอกทะลุไปอยู่ในนิยายเรื่องหนึ่ง
ทุกตัวละครมีบทสรุปของตัวเอง ตัวร้ายได้รับผลกรรมที่ทำไว้ ทำสิ่งใดได้สิ่งนั้น
ตัวเอกของเรื่องก็ได้อยู่ด้วยกันมีความสุข
ตามที่พี่ชายฝาแฝดของอวี๋เซียงตั้งใจทำเพื่อน้องสาวฝาแฝดจริงๆ
นางเอกของเรื่องเก่งไม่ยอมใคร พระเอกไม่สนคนทั้งโลก โหดกับทุกคนแต่รักและตามใจนางเอกคนเดียว ถ้าชอบนิยายสไตล์นี้ก็อ่านได้เลยค่ะ ตอนนางเอกจัดการคนนี่สะใจมากจริงๆ
เนื้อเรื่อง :
ณ วัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง บริเวณชายแดนประเทศฮวา
แปดหลวงจีนเฒ่าสละผลบุญบารมีเพื่อช่วยให้น้องสาวของประธานอวี๋มีดวงดาวแห่งโชคลาภคอยคุ้มครอง
เพื่อแลกกับพระบรมสารีริกธาตุที่หายสาบสูญไป
หลวงจีนหนุ่มแม้อายุยังน้อยแต่ก็เป็นเจ้าอาวาส
ทั้งยังมีทักษะการดูโหงวเฮ้ง ทำให้รู้ว่าชายหนุ่มทำการแลกเปลี่ยนดวงชะตากับผู้อื่น
และคนคนนั้นก็คือน้องสาวฝาแฝดนั่นเอง
ฝาแฝดชายหญิง เด็กผู้ชายหัวใจอ่อนแอ
เด็กหญิงขาพิการ ทั้งสองผูกพันกัน เมื่อพี่ชายเจ็บปวด น้องสาวก็รู้สึกได้
ครั้งนี้พี่ชายไม่ไหวแล้ว คนเป็นแม่ห่วงแต่ตระกูล
ขอร้องให้น้องสาวสละหัวใจให้พี่ชาย แม้จะแค้น แต่ไม่เคยแค้นพี่ชาย เมื่อพี่ชายฟื้น
น้องสาวก็เหลือเพียงเถ้ากระดูก
สิ่งที่พี่ชายทำได้คือขอให้น้องสาวมีชีวิตที่ดีต่อไป
เพราะเป็นสิ่งเดียวที่รักมากที่สุด ตัดใจไม่ได้มากที่สุดในโลกนี้
หนังสือที่ประธานอวี๋นำมาด้วยเพราะคิดว่าเป็นเล่มที่น้องสาวชอบอ่าน
เจ้าอาวาสเปิดดูถึงรู้ว่านางร้ายของเรื่องชื่ออวี๋เซียง ขาพิการเหมือนกัน
เรื่องราวไม่ได้ง่ายแบบนี้ อย่างนี้ต้องยิ่งรักษาดอกบัวให้ดี
นำหินจิตวิญญาณมาใส่ลงในสระเดี๋ยวนี้ ดอกบัวนี้ยังไงก็ต้องรอดและบานให้ได้
อวี๋เซียงฟื้นขึ้นมา กลับมาอยู่ในร่างเด็ก
แถมตัวเองยังย้อนเวลามาได้ช้าเกินไปสามวัน ทำให้ขาพิการไปแล้ว
หลังจากรับความทรงจำมาก็รู้ว่าเป็นนิยายที่ตัวเองอ่าน แต่อ่านได้แค่สามหน้า
เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไง ต้องกำหนดเอง
ให้นางเอกของเรื่องปรากฏตัวแล้วแย่งชิงทุกสิ่งไปไม่ได้
อวี๋เซียงเริ่มด้วยการหาที่พึ่งพิงไม้ใหญ่เพียงหนึ่งเดียว
นั้นคืออวี๋ผิ่นเหยียน พี่ใหญ่ หย่งเล่อโหวคนปัจจุบัน
อวี๋เซียงทำทุกอย่างเพื่อพี่ใหญ่ เพราะถ้าพี่ใหญ่เป็นอะไรไปนางก็ไม่รอดไปด้วย
ด้วยเหตุนี้พี่ใหญ่ยิ่งรักและตามใจ และอวี๋เซียงก็ปากกับใจตรงกัน ปากร้าย
ใครร้ายมาร้ายตอบ ใครดีมาดีด้วย เพราะนิสัยประหลาดไม่เหมือนใคร เลยได้เป็นเพื่อนสนิทกับองค์หญิงเก้า
แต่เพราะการอุ้มเด็กสลับตัวทำให้ไม่ได้เป็นเพื่อนเรียนขององค์หญิงเก้า แต่ฮองเฮา
และฮ่องเต้ก็รักและเอ็นดู อวี๋เซียงอย่างมาก
อวี๋เซียงช่วยท่านย่าดูแลจวนโหว
ด้วยความสามารถจากยุคปัจจุบันทำให้จัดการคนได้อย่างมีระเบียบและประสิทธิภาพ
จนกระทั่งนางเอกตัวจริงของเรื่องปรากฏตัว แต่เป็นดาวหายนะในเรื่อง
เพราะความเห็นแก่ตัว ละโมบ เป็นพวกจดจำแค้นลืมเลือนบุญคุณ
ทำทุกอย่างให้ตัวเองได้ดีไม่สนวิธีการ จนครอบครัวล้มจม ถ้าไม่ได้อวี๋เซียงคงไม่มีจวนโหว
อวี๋เซียงมาเพื่อเปลี่ยนเรื่องราวทั้งหมด
เพราะเป็นผู้มากบารมี ไปที่ไหนแคล้วคลาดปลอดภัย ฝันบอกเหตุเป็นเรื่องจริง
จวนโหวและรัชทายาทรอดตายหลายครั้ง
สุดท้ายยังมีบทสรุปที่อวี๋เมี่ยวฉีได้เห็นเนื้อเรื่องที่ตัวเองได้ดี
แต่นั่นเป็นเพียงเรื่องราวที่ไม่มีวันเกิดขึ้นจริง เพราะอวี๋เซียงคนนั้น
ไม่ใช่อวี๋เซียงคนนี้
คนร้ายต้องพบจุดจบอย่างที่ควรเป็น
ทำสิ่งใดได้รับสิ่งนั้น
หลังอ่าน :
เนื้อเรื่องดำเนินตามที่นิยายควรเป็นเพราะนางเอกทะลุไปอยู่ในนิยายเรื่องหนึ่ง
ทุกตัวละครมีบทสรุปของตัวเอง ตัวร้ายได้รับผลกรรมที่ทำไว้ ทำสิ่งใดได้สิ่งนั้น
ถึงจะเห็นว่ามันเบาไป แต่ก็เป็นข้อสรุปที่ดี
ตัวเอกของเรื่องก็ได้อยู่ด้วยกันมีความสุข
ตามที่พี่ชายฝาแฝดของอวี๋เซียงในยุคปัจจุบันตั้งใจทำเพื่อน้องสาวฝาแฝดจริงๆ
นางเอกของเรื่องเก่งไม่ยอมใคร พระเอกเป็นประเภทไม่สนคนทั้งโลก
โหดกับทุกคนแต่รักและตามใจนางเอกคนเดียว ถ้าชอบนิยายสไตล์นี้ก็อ่านได้เลยค่ะ
ตอนนางเอกจัดการคนนี่สะใจมากจริงๆ ก็นางมาจากยุคปัจจุบันนี่นะ ทำอะไรไม่สนใจใครอยู่แล้ว
1/5/64
