Review 2/2565
เรื่อง : งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล (4 เล่มจบ) #นิยายแปลจีนแนวโบราณ
#ตายแล้วกลับมาในร่างคนอื่น #องค์หญิงใหญ่ตันหยาง #ท่านเจ้าเมืองจื่อหยาง #อันธพาลใหญ่หลี่แห่งฉางอัน #องค์หญิงน้อยเจียง
ผู้แต่ง : ไป๋ลู่เฉิงซวง
ผู้แปลเล่ม 1,2 : ม้าลาย
ผู้แปลเล่ม 3,4 : Huang LiYuan
ภาพปก :
Qiuhan
สำนักพิมพ์ :
อรุณ
จำนวนหน้า :
412 + 382 + 392 + 398 หน้า
เล่ม 1,2 พิมพ์ครั้งที่ 1 : สิงหาคม 2564
โปรยปกหลังเล่ม 1 :
เรื่องราวพิลึกพิลั่นเกิดขึ้นในรัชศกต้าชิงปีที่แปด
หญิงสาวตื่นขึ้นในวันแห่พระศพขององค์หญิงตันหยาง
การสิ้นพระชนม์ขององค์หญิงกลับทำให้ราษฎรโห่ร้องยินดี
"บุญบาปล้วนตามสนอง องค์หญิงใหญ่ก่อกรรมทำเข็ญอย่างกำเริบเสิบสานมาหลายปี"
เมื่อสวรรค์มีเมตตาให้นางได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหลับใหลไปนานหลายปี
ทำให้นางได้พบกับบุรุษผู้มอบความตายให้แก่องค์หญิงตันหยาง
นางกลับคิดแผนการบางอย่างอันนำมาซึ่งความอลหม่าน
ในชีวิตที่ควรจะเรียบง่ายของตนและผู้คนรอบข้าง
เล่ม 1 :
องค์หญิงใหญ่ตันหยาง หลี่ไหวอวี้ ฟื้นขึ้นมาในร่างของคุณหนูสี่สกุลไป๋
ที่สติไม่สมประกอบมานานสามปี พอฟื้นขึ้นมาก็เป็นวันพิธีแห่พระศพ หลี่ไหวอวี้ที่ไม่คิดอะไร
รีบออกไปดูด้านนอก และด้วยความที่ตัวเองเคยเป็นวรยุทธ์ ก็กระโดดข้ามกำแพง
แต่ร่างนี้มันไม่ใช่ เป็นคุณหนูที่อ่อนแอ จะไปมีแรงได้ไง เลยตกลงมา
แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เพราะตกมาทับเจียงเสวียนจิ่น ศัตรูที่มอบความตายให้ตัวเอง
เลยลืมตัวจะบีบคออีกฝ่าย จะเป็นไปได้ยังไง แค่เปิดเรื่องคือ นี่นางเอกฮาได้ขนาดนี้
บุคลิกประมาณนี้เลยนะ
แล้วพอเห็นว่าสู้ไม่ได้ก็หนีไป ไปดูพิธีแห่ศพ
ฟังเสียงสาปแช่งของชาวบ้าน แล้วยังเกิดเหตุคนร้ายก่อความวุ่นวาย
หลี่ไหวอวี้ก็ทนไม่ไหวต้องออกโรงช่วยเหลือตัวเอง ที่เจียงเสวียนจิ่นออกมาปกป้องก่อนหน้า
เรื่องราวอลหม่าน วุ่นวาย
เจียงเสวียนจิ่นบาดเจ็บ หลี่ไหวอวี้ที่ตอนนี้คือไป๋จูจีเกาะติด
เพราะอยากจะจัดการเจียงเสวียนจิ่น เลยกลายเป็นคอยดูแล ไปโรงหมอด้วย ต้มยาให้
และเพราะเจียงเสวียนจิ่นระมัดระวังตัว ตอนแรกว่าจะใส่ยาพิษ
แต่เพราะคิดได้เลยต้มยาอย่างเดียวทำให้รอดตัว และเจียงเสวียนจิ่นคลายความระวังลง
อ่านแล้วฮามาก
เจียงเสวียนจิ่นส่งหลี่ไหวอวี้กลับจวน คือที่ที่ปีนกำแพงออกมา
สรุปคือจวนสกุลไป๋
ไปๆมาๆคุณหนูสี่คือคนที่หมั้นหมายตั้งแต่เด็กกับหลายชายของเจียงเสวียนจิ่น
ข้างบ้านคือบ้านของลู่จิ่งสิงสหายสนิทของหลี่ไหวอวี้
วันเกิดของเจียงเยี่ยน พี่รองของไป๋จูจี ไป๋เสวียนจีคอยกลั่นแกล้ง
อยากแย่งการหมั้นหมายครั้งนี้ไป ตอนนี้ก็คิดจะแย่งทุกอย่างของไป๋จูจี
เจียงเสวียนจิ่นให้เจียงเยี่ยนส่งบัตรเชิญแยกต่างหากให้คุณหนูสี่
หลี่ไหวอวี้ที่โดนกลั้นแกล้ง ได้สหายสนิทที่เป็นพ่อค้าอันดับหนึ่งช่วยเหลือทั้งเรื่องเสื้อผ้าเครื่องประดับ
และในที่สุดก็สามารถเข้าไปในงานเลี้ยงได้ ที่สำคัญคือจะตามหาคนสนิทของตัวเอง
ชิงซือที่โดนเจียงเสวียนจิ่นจับตัวมา และไม่มีใครหาตัวเจอ เข้าไปก็สามารถทำให้เจียงเสวียนจิ่นพาไป
และเดาได้ว่าชิงซืออยู่ที่ไหน แต่ก็ไม่สามารถช่วยออกมาได้
หลี่ไหวอวี้บอกว่าต้องการการแต่งงานนี้
เจียงเสวียนจิ่นบอกว่าจะช่วยแย่งมาให้ แต่เพราะเรื่องราววุ่นวาย ที่เกิดขึ้น
ถ้าได้มาอยู่ข้างกายเจียงเสวียนจิ่นได้ยิ่งดี
ตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรกก็คอยเต๊าะตลอดๆ และเพราะมีคนเห็นหลี่ไหวอวี้ที่เรือนนิลกาฬทำให้ต้องเปิดเผยหม้อแตก
อ่านเล่ม 1 คือฮา เรื่องราวความวุ่นวายมาก
สุดท้ายคนที่เจียงเสวียนจิ่นจะไปสู่ขอก็คือไป๋จูจี
สร้างความยินดียิ่งกว่าการแต่งงานของเจียงเยี่ยนซะอีก
หลี่ไหวอวี้โดนคนลอบวางยา
ดีที่ได้เจียงเสวียนจิ่นคอยดูแลเลยช่วยชีวิตกลับมาได้ แล้วก็ได้จัดงานแต่งงานกับเจียงเสวียนจิ่น
โดนแกล้งก็ยังมีลู่จิ่งสิงคอยช่วย ทั้งเรื่องสินสอด ทั้งญาติฝ่ายหญิง
ก็คือคนสนิทขององค์หญิงตันหยางทั้งสิ้น
แล้วเจียงเยี่ยนที่หนีออกจากบ้านก็กลับมาพร้อมกับเจอว่าอาสะใภ้เล็กก็คือไป๋จูจี
หลังอ่านเล่ม 1 :
เรื่องราวสนุกน่าติดตามมาก นางเอกเรื่องนี้นิสัยห้าวหาญเปิดเผย เป็นฝ่ายเกี้ยวพระเอกค่ะ สลับบทบาทกันซะได้ ฝ่ายพระเอกกลายเป็นนิสัยขี้งอน ชอบให้นางเอกง้อ นิสัยแตกต่างจากปกติ ทั้งสองคนนิสัยไม่เหมือนกัน แต่เข้ากันได้ดี แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป กับคนที่ซื่อตรงมาเจอกับคนเจ้าเล่ห์ อ่านไปขำไปจริงๆค่ะ
โปรยปกหลังเล่ม 2 :
เมื่อหลี่ไหวอวี้ หรือองค์หญิงตันหยาง
ต้องกลายมาเป็นคุณหนูสี่แห่งจวนสกุลไป๋
และต้องเข้าพิธีสมรสกับบุรุษผู้มอบความตายให้แก่องค์หญิงตันหยาง
ทั้งหมดก็เพื่อทวงความยุติธรรมคืนจากเขาให้จงได้
หากแต่เขาก็ทำดีต่อนาง ไม่ใช่สิ
ทำดีต่อคุณหนูสี่แห่งจวนสกุลไป๋
ที่กระทำพลั้งพลาด เพราะไม่ได้รู้ความจริงทั้งหมดมาก่อน
หลี่ไหวอวี้จะยอมรามือ ทิ้งความแค้นเสีย
หรือจะยึดมั่นจนบรรลุความตั้งใจเดิมให้จงได้
เล่ม 2 :
พอได้แต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน เจียงเสวียนจิ่นยอมเชื่อใจหลี่ไหวอวี้
หลี่ไหวอวี้ก็พบว่าเจียงเสวียนจิ่นไม่เหมือนกับภายนอก ต้องคอยงอนง้อ
คนสนิทก็มองเห็นความแตกต่าง เจียงเสวียนจิ่นทำอะไรก็ไม่ปิดบังหลี่ไหวอวี้
หลี่ไหวอวี้ก็คอยบอก เจียงเสวียนจิ่นเห็นพิรุธของคนที่ตัวเองคิดว่าดี
โดยการชักนำของหลี่ไหวอวี้ก็สามารถกระชากหน้ากากของตัวร้ายที่องค์หญิงใหญ่ตันหยางต้องการกำจัดเพื่อปูทางให้หลี่ไหวหลินได้
แต่พอเรื่องราวลงลึกไปเรื่อยๆ
เข้าใกล้ตัวการใหญ่ที่ชักนำให้เจียงเสวียนจิ่นพุ่งเป้ามาที่องค์หญิงตันหยาง
จนสุดท้ายหลี่ไหวอวี้ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตต่อไปกับเจียงเสวียนจิ่น แต่ยังมีคนที่ไม่สมควรรู้ตัวตนที่แท้จริงของหลี่ไหวอวี้
กลับรู้ตัว ทำให้ต้องหาทางกำจัดทิ้ง เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ความรักกับการหลอกใช้จะจบลงยังไงกันนี่
หลังอ่านเล่ม 2 :
เล่มนี้คือลุ้นมาก ที่การวางแผนไปมา และการหยอกล้อ ง้องอนของพระเอกนางเอก หลี่ไหวอวี้ตัดสินใจจะอยู่ในร่างไป๋จูจีกับเจียงเสวียนจิ่นแล้ว แล้วมันจะเป็นไปได้ไหม ยังไง มาลุ้นไปด้วยกันเลยค่ะ
หลังอ่านจบเล่ม 1, 2 :
เรื่องนี้คาแรกเตอร์พระเอกนางเอก เจียงเสวียนจิ่น
กับหลี่ไหวอวี้เหมือนจะสลับบทบาทกัน กลายเป็นนางเอกที่คอยเต๊าะพระเอก
พระเอกที่เคร่งขรึมเย็นชา โดนนางเอกทำเอาเสียคน โดนตามใจจนเป็นแบบนี้ไปแล้ว
แต่คือน่ารักมาก
เส้นเรื่องหลักที่เน้นว่าเกิดอะไรขึ้นกับองค์หญิงใหญ่ตันหยาง และเข้าใจเจียงเสวียนจิ่นผิดมาตลอด จะแก้แค้นผิดคน ตอนนี้สืบจนใกล้จะรู้ผู้อยู่เบื้องหลังแล้วนะ แต่จะทำใจให้เชื่อได้ไหมยังไง บอกได้คำเดียวว่าสนุกมาก อ่านเถอะค่ะ ไม่ผิดหวังแน่นอน
เล่ม 3, 4 พิมพ์ครั้ง 1 : กันยายน 2564
โปรยปกหลังเล่ม 3 :
เมื่อความจริงปรากฏชัด
องค์หญิงตันหยางกำลังจะจัดการผู้ที่ชักใยอยู่เบื้องหลัง
เป็นไปตามแผนการที่วางไว้
หากเรื่องราวกลับตาลปัตร นางถูกตลบหลัง
จนต้องแบกรับโทษทัณฑ์อันใหญ่หลวง
ซ้ำร้ายยังถูกคนที่นางรักทำร้ายจิตใจ
นางจะผ่านพ้นเคราะห์กรรมครั้งนี้ไปได้อย่างไร
เล่ม 3 :
หลี่ไหวอวี้รู้ว่าหลิ่วอวิ๋นเลี่ยรู้ความลับที่จักรพรรดิเซี่ยวทิ้งไว้ให้
กว่าจะหนีออกมาได้ และต้องกำจัดทิ้ง เพื่อปกปิดความลับที่ไม่ควรมีใครรู้
เมื่อตัดสินใจ ก็ลงมือทำ โดยไม่รู้ว่ามีคนซ้อนแผน
แล้วหลี่ไหวอวี้ก็พบว่าตัวเองตั้งครรภ์
แล้วเจียงเสวียนจิ่นเข้าวังไปห้าวันแล้วก็ยังไม่กลับมา เลยเริ่มกังวล
คิดว่าถูกกักตัวเอาไว้แล้ว หาทางช่วยเหลือ
คนสกุลเจียงไม่ให้ความช่วยเหลือก็ไปหาไป๋เต๋อจ้ง และสังเกต
จากนั้นก็บุกไปช่วยเหลือเจียงเสวียนจิ่น
แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นเจียงเสวียนจิ่นที่อยู่ปลอดภัย
รอเวลาอยู่ที่ห้องทรงพระอักษรเอากระบี่มาพาดคอตัวเอง แทนที่จะได้บอกข่าวดี
ครั้งนี้เสียใจจนไม่รู้จะเสียใจยังไง
หลี่ไหวอวี้และพวกถูกจับเข้าคุกประหาร เจียงเสวียนจิ่นรู้ความจริง
และเสียใจ จากการที่โดนหลอกใช้ หลี่ไหวอวี้ก็เสียใจที่เจียงเสวียนจิ่นไม่เชื่อใจ
เลยไม่บอกเรื่องที่อยากบอก แต่เรื่องราวที่เหลือก็บอกทั้งหมด
ได้รู้ว่าคนบงการเบื้องหลังคือคนที่ตัวเองเชื่อใจ ก็คือหลี่ไหวหลิน
ที่รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ทายาทตั้งแต่ต้น และแก้แค้นแทนพ่อแท้ๆ
ทั้งๆที่ๆไม่รู้เลยว่าความจริงแล้วหลี่ซั่นเลวร้ายแค่ไหน
เจียงเสวียนจิ่นรู้ความจริงการกระทำของหลี่ไหวอวี้จากชิงซือ
ก็ตัดสินใจช่วยเหลือ แต่ไม่ยอมหลงกลจักรพรรดิ สามารถซ้อนแผนเล่นงาน
ช่วยเหลือหลี่ไหวอวี้ออกมาได้ ตัวเองน้อยใจ ไม่คิดว่าคนอื่นก็คิดว่าโดนโกรธเกลียดแล้ว
เลยต้องตัดใจ ต่อหน้าพูดจากร้ายกาจทำร้ายจิตใจ แต่เบื้องหลังไปกินเหล้าเมามาย
ส่วนหลี่ไหวอวี้ก็แสร้งที่เข้มแข็ง ไม่ง้องอนอีก เพราะคิดว่าครั้งนี้เจียงเสวียนจิ่นคงไม่ยกโทษให้อีกแล้ว
อ่านตอนนี้คือทั้งเศร้าทั้งสงสาร ทั้งหน่วง แต่สนุกมาก
เจียงเสวียนจิ่นวางแผนช่วยเหลือหลี่ไหวอวี้ออกจากคุกได้ และเจียงเสวียนจิ่นก็รู้ว่าจากองค์หญิงใหญ่
คนต่อไปที่จะโดนกำจัดก็คือตัวเอง
ก็เลยถือโอกาสที่สกุลเจียงต้องออกไปดูธรรมชาติพาคนทั้งตระกูลรอดได้
หลี่ไหวอวี้หนีได้เพราะเจียงเสวียนจิ่น มีเจ้าเมืองจื่อหยางอยู่ก็ทางสะดวก
ตอนนี้เป็นคนที่โดนประกาศจับทางการไปแล้ว จักรพรรดิส่งราชโอการสมรสพระราชทานให้
เจียงเสวียนจิ่นไม่รับ ผู้เฒ่าเจียงที่ซื่อตรงถึงกับโกรธ เจียงเซินกับสวีชูเหนียงก็มีเรื่องกันเพราะ
เจียงเซินไม่รู้ค่าของคนที่อยู่ในมือ เอาแต่ทำร้ายจิตใจ
ทั้งหมดหนีมาเมืองชายแดนได้ ลู่จิ่งสิงบาดเจ็บ
หลี่ไหวอวี้แยกตัวเพื่อไปดูแล
แต่ก็ต้องกลับมาอยู่กับเจียงเสวียนจิ่นเพราะแผนการของเจียงเสวียนจิ่น
ที่กินไหน้ำส้ม ไม่ยอมอธิบาย ต่อหน้าเย็นชา แต่พอหลับก็กอดเอาไว้
อยู่กับหลี่ไหวอวี้เรียนรู้การโกหกหน้าตายมาเก่งที่สุด
แล้วครั้งนี้จักรพรรดิส่งไป๋เต๋อจ้ง และไป๋เสวียนจีมา
ไป๋เสวียนจีก็หน้าด้าน นึกว่าเจียงเสวียนจิ่นเปลี่ยนไปแล้ว
เป็นคนบอกนายผู้เฒ่าเรื่องไป๋จูจี ทำเอาเรื่องราวแตกหัก ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ในคุก
หลี่ไหวอวี้เขียนหนังสือหย่าสามีให้เจียงเสวียนจิ่นแล้วเพราะกลัวอีกฝ่ายจะติดร่างแหไปด้วย
ตอนนี้คนพูดถึงชายบำเรอทั้งสิบ และลู่จิ่งสิง สหายสนิทตัวเองอย่างเสียหาย
ยังไงก็ต้องจากไป เจียงเสวียนจิ่นทำอะไรไม่ได้
แล้วสวีชูเหนียงก็ตัดใจจากเจียงเซินตามหลี่ไหวอวี้ไปด้วย
หลี่ไหวอวี้ทำให้เมืองอีเซี่ยนดีขึ้นตามสัญญาที่ให้ไว้กับเจียงเสวียนจิ่น
เจียงเสวียนจิ่นให้เจียงเซินเขียนหนังสือหยาให้สวีชูเหนียง
หลี่ไหวอวี้ทำให้คนสนิทข้างกายทั้งหลาย
มีชื่อเสียงที่ดีเพราะไม่ต้องอยู่เบื้องหลังคอยช่วยเหลือหลี่ไหวหลินอีกแล้ว
ตอนนี้เจียงเสวียนจิ่นไม่มีเหตุผลในการไปหาหลี่ไหวอวี้ แต่เจียงเซินมี
พอมาก็ได้เห็นว่าหลี่ไหวอวี้ตั้งท้อง
แต่ข่าวสารดันผิดพลาดเป็นเด็กเป็นลูกของเฒ่าแก่ลู่
เจียงเสวียนจิ่นที่หาเหตุตามมาทีหลัง เลยเข้าใจผิดไปแบบนั้นเอง วุ่นวายน่าดู
หลังอ่านเล่ม 3 :
เล่มนี้ความจริงเปิดเผย ทั้งเศร้าทั้งหน่วง
แต่เรื่องราวก็เริ่มคลี่คลายแล้ว ความเข้าใจผิดของทั้งสองจะหมดไปเมื่อไหร่
แล้วความปากแข็ง โกหกหน้าตายจะได้รับคำตอบยังไง มาอ่านเล่มจบไปด้วยกันเลยค่ะ
แล้วตอนนี้ยังมีเรื่องของคุณชายรองเจียง – สวีชูเหนียง – ชื่อจิน อีก
ดูสิว่าเรื่องราวจะลงเอยยังไง กลายเป็นคู่ที่มาแรงไปอีกคู่
อ่านแล้วสมน้ำหน้าคุณชายรองเจ้าชู้ เจ้าสำราญมาก ไม่รู้จักรักษาสิ่งที่มีอยู่
มาลุ้นเล่มจบกันค่ะ เรื่องนี้สนุก น่าอ่านมากจริงๆ ผิดคาดไปเลยค่ะ
โปรยปกหลังเล่ม 4 :
เมื่อเรื่องราวทั้งหมดดำเนินจนถึงจุดสิ้นสุด
องค์หญิงตันหยางจะได้รับในสิ่งที่เคยและควรจะเป็นของนางอยู่แล้วกลับมาหรือไม่
เจียงเสวียนจวิ่น เจ้าเมืองจื่อหยางเองก็เริ่มเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด
เขาจะทำเช่นไรเพื่อคลี่คลายปัญหา
จัดการกับต้นตอของปัญหา
และที่สำคัญ เขาต้องหาทางคืนใจกับนางผู้เป็นดั่งเจ้าของชีวิต
เล่ม 4 :
เจียงเสวียนจิ่นเห็นท้องของหลี่ไหวอวี้
แต่จากข่าวลือทำให้ตัวเองไม่คิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกตัวเอง แต่ก็ยังมา
แล้วก็ดื้อดึงจะอยู่ด้วยให้ได้ หลี่ไหวอวี้ค่อยเข้าใจว่าเจ้าตัว
เข้าใจผิดเรื่องเด็กในท้องไปแล้ว ทั้งอยากสัมผัส และก็กลัวด้วย
ตอนแรกหลี่ไหวอวี้ยังไม่รู้ว่าเจียงเสวียนจิ่นกลัวอะไร เลยวางแผน
ขอให้เขียนหนังสือหย่า แล้วระบุข้อมความว่าจะยกสิ่งที่มีร่วมกันให้หากหลี่ไหวอวี้ต้องการ
เจียงเสวียนจิ่นช่วยให้ชื่อเสียงขององค์หญิงใหญ่ตันหยางได้รับการสะสาง
ล้างมลทินให้ ในขณะที่เจ้าตัวไม่สนใจชื่อเสียงของตัวเอง
สนแต่คนรอบข้างที่ติดตามช่วยเหลือ
ถึงแม้หลี่ไหวอวี้จะน้อยใจ แต่ก็ทนได้ พอได้รับการยอมรับก็ดีใจมาก
ทำเอาเจียงเสวียนจิ่นปวดใจ ถึงงานเทศกาล หลี่ไหวอวี้ออกไปเดินเล่น เห็นโคม
พอกลับมาก็พบว่ามีโคมอยู่ที่ห้อง เลยคิดจะลองใจ เดิมพันครั้งสุดท้าย
เจียงเสวียนจิ่นยอมรับว่าชอบหลี่ไหวอวี้ ในที่สุดก็ยอมบอกความในใจ
หลี่ไหวอวี้เลยถามถึงหมอหญิงที่อยู่ที่จวน เจียงเสวียนจิ่นเขียนจดหมายเรียกตัวมา
หลี่ไหวอวี้บอกว่าให้รอก่อน แล้วค่อยไป
ครั้งนี้หมอหญิงคิดว่าต้องมารับโทษ เตรียมตัวรับผิด
ทำให้เจียงเสวียนจิ่นรู้ความจริง และยังรู้ด้วยว่าเหล่าชายบำเรอไม่ใช่ชายบำเรอ
แต่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา
หมอหญิงตรวจดู เจียงเสวียนจิ่นถึงกลับบอกว่าไม่เอาเด็กแล้วได้หรือไม่
เพราะกลัวว่าหลี่ไหวอวี้จะคลอดบุตรแล้วตายเหมือนพี่สะใภ้
ทำเอาหลี่ไหวอวี้ให้เขียนหนังสือหย่าเหนื่อยเปล่า
เพราะหลี่ไหวอวี้สำคัญกว่าเด็กมากนัก
หลี่ไหวหลินจะเรียกตัวหลี่ไหวอวี้กลับไปจัดการ
แต่เรื่องราวเหล่านี้หลี่ไหวอวี้ไม่รู้เลย เพราะมีเจียงเสวียนจิ่นคอยปกป้อง
รับเรื่องไว้คนเดียว คอยดูแลความเป็นอยู่ ชดเชยหลายๆสิ่งที่หลี่ไหวอวี้เผชิญมา
หลี่ไหวหลินยังเชื่อขุนนางถ่อย เปิดประตูรับศัตรูเข้ามา
แต่หาทางไล่ออกไปไม่ได้ ถึงกับรู้ภายหลัวว่าหลิ่วอวิ๋นเลี่ยเป็นไส้ศึกมาตลอดเวลา
ก็รู้เมื่อสายไปแล้ว
เจียงเสวียนจิ่นสั่งการเจ้าเมือง วางแผนจนมีเจ้าเมืองเข้าร่วม
รอจนหลี่ไหวอวี้คลอดลูกด้วยความยากลำบาก และผ่านการอยู่เดือน
ถึงคราวต้องนำทัพปราบกบฏ หลี่ไหวอวี้ก็ยอมรับด้วยดี
เมื่อเจียงเสวียนจิ่นไม่อยู่ หลี่ไหวอวี้ยังคาดการณ์ได้ว่า
ตระกูลเจียงต้องโดนเล่นงาน ก็ส่งคนไปช่วยเหลือ
เจียงเสวียนจิ่นรีบบุก
รีบเสร็จศึกเพียงเพื่อจะได้กลับมาพบหน้าอีกครั้ง
ทั้งยังพาตัวหลี่ไหวหลินกลับมาได้ด้วย
และได้บอกกับหลี่ไหวหลินถึงความผิดพลาดที่ตัวเองช่วยทรราช เล่นงานขุนนางที่ดี หลี่ไหวหลินถึงเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองทำผิดมาตลอด
เดินผิดก้าวเดียว ก็ก้าวผิดตลอดไป
หลี่ไหวหลินประกาศราชโองการคืนบัลลังก์ ให้ลูกของหลี่ไหวอวี้
แล้วตัวเองก็ตามสนมหลินที่ตัวเองเอาแต่ปากแข็ง ไม่พูดความจริงไป
ทางจวนสกุลเจียงก็ได้รับการให้อภัยจากหลี่ไหวอวี้ และนายผู้เฒ่าก็ดีใจที่ได้หลานทั้งสอง
โดยเฉพาะหลานสาว ที่สกุลเจียงไม่เคยมี
บทสรุปทุกอย่างลงตัว ทุกคน ทุกตัวละครมีข้อสรุปในท้ายที่สุด
หลังอ่านเล่ม 4 :
ในที่สุดก็เปิดใจกัน มีฉากหวานให้ได้เห็นอีกแล้ว
เป็นเรื่องที่มีครบอารมณ์จริงๆค่ะ เล่ม 3 เป็นเล่มที่เศร้าบีบหัวใจมาก แต่พอผลสรุปสุดท้ายออกมาคือ
ใช่เลย
ตัวละครมีมิติ มีสีสันมากๆ
ขนาดองค์รักษ์ข้างกายสองคนของท่านเจ้าเมืองยังฮา ต้องรองรับอารมณ์หนาวเหน็บสุดขั้ว
และอารมณ์รักหวานของเจ้านาย เห็นการเปลี่ยนแปลงของเจ้านายจากคุณชายเจ้าระเบียบ
ซื่อตรงเป็นไม้บรรทัด จนกลายเป็นพูดโกหกได้เหน้าตาเฉย
แนะนำให้อ่านเรื่องนี้เลยค่ะ สนุกมากๆๆๆ
เนื้อเรื่อง :
องค์หญิงตันหยาง หลี่ไหวอวี้ฟื้นจากความตาย
มาในร่างของคุณหนูสี่ไป๋จูจี ที่สติเลอะเลือนไปหลายปี ก็เจอกับเจ้าเมืองจื่อหยาง
เจียงเสวียนจิ่นที่เป็นคนมองสุราพิษให้นาง และก็เป็นวันที่ทำพิธีแห่ศพพอดี
เรื่องราวจึงเริ่มต้น ด้วยการที่หลี่ไหวอวี้คิดแก้แค้นให้กับตัวเองในอดีต
เรื่องราวดำเนินไป ได้แต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน
เจียงเสวียนจิ่นยอมรับหลี่ไหวอวี้ และอยู่ด้วยอย่างมีความสุข
และหลี่ไหวอวี้ก็คอยชี้นำให้เจียงเสวียนจิ่นกำจัดขุนนางชั่ว ที่ภายนอกเป็นคนดี แต่ไม่มีหลักฐาน
จนกระทั่งถูกคนจับได้ และเจียงเสวียนจิ่นก็รู้ความจริง
เรื่องเศร้าที่ต้องเกิดเลยเกิดขึ้น กว่าจะเข้าใจกัน เพราะทั้งสองต่างก็รักกันจริง
องค์หญิงตันหยางที่ผู้คนก่นด่า ความจริงแล้วเป็นคนจิตใจดี
ส่วนคนที่อยู่เบื้องหลังที่ทำให้หลี่ไหวอวี้ใจสลายนั้น
ที่แท้แล้วก็เป็นคนที่นางคิดถึงเสมอ
เรื่องราวกว่าจะคลี่คลาย เรียกเสียงหัวเราะและน้ำตา
แต่สุดท้ายก็มีแต่ความสุขสมหวัง ใครทำอะไรไว้ก็ได้รับสิ่งนั้น บทสรุปดี มีความสุข
หลังอ่าน :
ตัวละครมีมิติ มีสีสันมากๆ
ขนาดองค์รักษ์ข้างกายสองคนของท่านเจ้าเมืองยังฮา ต้องรองรับอารมณ์โกรธที่หนาวเหน็บสุดขั้ว
และอารมณ์รักหวานของเจ้านาย เห็นการเปลี่ยนแปลงของเจ้านายจากคุณชายเจ้าระเบียบ
ซื่อตรงเป็นไม้บรรทัด จนกลายเป็นพูดโกหกได้เหน้าตาเฉย
แนะนำให้อ่านเรื่องนี้เลยค่ะ สนุกมากๆๆๆ
เส้นเรื่องชัดเจน คาแรกเตอร์ตัวละครก็ชัดเจน
เห็นพัฒนาการด้านต่างๆได้จากการเดินเรื่อง มีหลายอารมณ์ เป็นเรื่องที่แนะนำอีกเรื่องเลยค่ะ เป็นเล่มที่มีทุกอารมณ์ มาลุ้นไปกับเรื่องราวในเรื่องกันได้เลยค่ะ
เจียงเสวียนจิ่น – เจ้าเมืองจื่อหยาง ภายนอกเย็นชา เคร่งครัดกฎระเบียบ
มีเพียงถูกและผิดเท่านั้น จนมาเจอกับหลี่ไหวอวี้ถึงจะรู้ว่าคนเราไม่ได้เป็นเหมือนที่เห็นภายนอก
แล้วก็มีเพียงอยู่กับหลี่ไหวอวี้เท่านั้นที่ไม่เหมือนกับอยู่กับคนทั่วไป
หลี่ไหวอวี้ – องค์หญิงใหญ่ตันหยาง – องค์หญิงใหญ่ที่ทำการตามอำเภอใจ
แต่ทุกอย่างล้วนมีที่มาที่ไป ที่ชาวบ้านก่นด่า สาปแช่งล้วนไม่เป็นความจริง
จนตอนหลังเพราะเจียงเสวียนจิ่นรู้ความจริง เลยอยากจะชดเชยทุกอย่าง
ทุกเรื่องราวให้หลี่ไหวอวี้เลยทีเดียว
หลี่ไหวหลิน – ช่วยคนผิด ทำร้ายคนดี ทำให้บ้านเมืองวุ่นวาย
กว่าจะรู้ตัวว่าสูญเสียสิ่งที่สำคัญไป ก็เมื่อสายไปแล้ว
25/1/65
