Wednesday, July 21, 2021

#หนิงอันคอมมิวนิตี้ ละแวกนี้ผีชุม #เล่มเดียวจบ #EverY #นิยายแปลวายแนวปัจจุบัน #BL #สืบสวน #ผี #แฟนตาซี #ฆาตกรต่อเนื่อง

 Review 19/2564

เรื่อง : หนิงอันคอมมิวนิตี้ ละแวกนี้ผีชุม (เล่มเดียวจบ) #นิยายแปลวายแนวปัจจุบัน #BL #สืบสวน #ผี #แฟนตาซี #ฆาตกรต่อเนื่อง

ผู้แต่ง : สืออู่ (Shi Wu)

ผู้แปล : ลูกหว้า

ภาพปก : Ooi Choon Liang

สำนักพิมพ์ : เอเวอร์วาย (แจ่มใส)

จำนวนหน้า 293 หน้า

พิมพ์ครั้งที่ 1 : มีนาคม 2563



โปรยปกหลัง :

บนชั้นหกอาคารบีของคอมมิวนิตี้หนิงอัน มีคนหนุ่มสองคนอาศัยอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่ไม่ใช่พี่น้อง ไม่ใช่ญาติ และไม่ใช่เพื่อน ก็ไม่แปลกที่ชาวหนิงอันจะซุบซิบว่า ‘เยี่ยหลัว’ ที่เป็นเจ้าของห้องจะเลี้ยง ‘เมิ่งอวี่’ เด็กหนุ่มนั่นไว้ในฐานะ ‘พิเศษ’

ในความเป็นจริงเยี่ยหลัวก็เลี้ยงดูอีกฝ่ายนั่นล่ะ ทั้งหาข้าวหาน้ำ ซื้อเสื้อผ้า จ่ายค่าเทอม ให้ค่าขนม ฯลฯ แถมเป็นการเลี้ยงดูตลอดชีวิตอย่างเต็มใจเสียด้วย เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ก็เขาเป็นเจ้าของทั้งคอมมิวนิตี้เลยนี่นา

งานธุรการในหนิงอันเป็นแค่ฉากหน้า ปกติเยี่ยหลัวไม่ทำงานให้คน เพียงทำงานให้ผีเท่านั้น ส่วนเมิ่งอวี่ก็ธรรมดาน้อยกว่าเสียที่ไหน เพราะเขาเป็นหลานชายเพียงคนเดียวของ ‘ยายเมิ่ง’ ผู้ทำหน้าที่แจกจ่ายน้ำแกงแก่เหล่าดวงวิญญาณในปรโลกก่อนไปเกิดใหม่

เมื่อชีวิตประจำวันแสนเรียบง่ายถูกรบกวน เหล่าดวงวิญญาณหญิงสาวมากมายต้องตายอย่างไม่เป็นธรรมโดยฝีมือฆาตกรคนเดียวกัน!ภูตผีที่น่ากลัวก็ยังไม่สู้มนุษย์เลวทราม เรื่องราวพัวพันมาถึงตัวทั้งคู่มากกว่าที่คิด อดีตที่ปรารถนาจะลืมถูกรื้อฟื้น ทว่าท่ามกลางความเจ็บปวด ความรู้สึกคลุมเครือระหว่างเยี่ยหลัวกับเมิ่งอวี่ก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เนื้อเรื่อง :

วิญญาณสาวที่ตายอย่างไม่เป็นธรรมมากมาย อยากจะหาคนช่วยเหลือ วิญญาณดวงล่าสุดที่เพิ่งรู้ตัวว่าตายแล้ว ก็อยากจะแก้แค้นชายที่ทำให้ตัวเองตาย เพราะความแค้นทำให้ชายคนนั้นรู้สึกตัว และมีพลังศักดิ์สิทธิ์ห่อหุ้มจนวิญญาณไม่อาจทำอะไรได้ จนวิญญาณไหม้ในลักษณะต่างๆ เมื่อกลุ่มวิญญาณเห็นวิญญาณดวงล่างสุดอ่อนแอ ก็บอกให้รอที่นี่เดี๋ยวก็มีคนมารับไป และตามไปเพื่อคอยล้างแค้นต่อไป

หนิงอันคอมมิวนิตี้ ที่มีเยี่ยหลัวเป็นผู้ดูแล เยี่ยหลัวรับงานเกี่ยวกับผี วิญญาณที่ได้รายได้ดีมาก และยังคอยเลี้ยงดูเมิ่งอวี่ หลานชายของยายเมิ่งที่ดูแลตอนวิญญาณข้ามสะพานอีกด้วย เพราะทำข้อตกลงกัน แต่เยี่ยหลัวก็ดูแลด้วยความรัก และมีความสุขกับการดูแล

เมิ่งอวี่เด็กวัยรุ่นอายุสิบเก้า ที่ไม่สนใจคนรอบข้างเพราะคิดว่าตัวเองไม่ใช่ส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ สักวันก็ต้องจากไป ไม่ทำความรู้จักกับใคร เพราะเมื่อคบกันไปสุดท้ายก็ต้องแยกจาก เพราะตัวเองดึงดูดวิญญาณต่างๆมา ทำให้คนนั้นจะดวงซวย

เพราะเยี่ยหลัวดูแลหนิงอัน และอยากให้เมิ่งอวี่คบเพื่อนบ้าง เลยให้ทำให้ทำหน้าที่เก็บดูแล ห้องห้าศูนย์ห้า มีนักศึกษาที่เป็นเพื่อนในคลาสเดียวกับเมิ่งอวี่อยู่ แต่รูมเมทของห้องกับเป็นคนที่ชอบสร้างปัญหา

เยี่ยหลัวมองเห็นวิญญาณ และสามารถเดินทางระหว่างสองที่ได้ ส่วนเมิ่งอวี่ก็ไปมาได้ทั้งสองที่ สองคนเลยเข้ากันได้ดี เมิ่งอวี่ไม่ค่อยสนใจอะไร ใช้ชีวิตเรียบง่าย มีเพียงเยี่ยหลัวที่ใส่ใจ และตอนนี้เมิ่งอวี่ก็สังเกตได้จากตัวของเพื่อนร่วมห้อง ว่าน่าจะติดอะไรมาจากที่เก่งที่เคยพักอาศัย เลยไปเยี่ยม

เรื่องราวดำเนินไป เมิ่งอวี่ได้พบวิญญาณไหม้ และพาไปส่ง ที่จริงเรื่องพวกนี้ไม่ใช่หน้าที่แต่ก็ทำ วันต่อมาเยี่ยหลัวไปทำงานที่ได้จากวิญญาณ และเมิ่งอวี่ก็ไปด้วย ได้เจอวิญญาณไหม้อีกดวง นี่ไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญแล้ว แต่จุดประสงค์อยู่ที่เมิ่งอวี่หรือเยี่ยหลัวกันแน่

ในตู้จดหมายมีเอกสารที่ไม่ระบุที่มา ในนั้นมีหญิงสาวที่หายไป และมีชื่อที่สืบเอาไว้คือลู่ไป่หรง เมิ่งอวี่ไปถามกับเจ๊ติงที่เคยรู้จักกันตั้งแต่เด็ก และก็รู้ว่าเป็นเด็กในสังกัดหลายคน พี่หลี่ว์ที่เมิ่งอวี่อยู่ด้วยสิบปีทั้งยังคอยแบบผีน้อยให้อีกฝ่ายแทนก็พอมีเส้นสาย ทั้งสองคนไม่ให้เมิ่งอวี่ยุ่งเกี่ยว แต่เพราะเรื่องราวเกี่ยวพันกับเยี่ยหลัวในตอนนั้น ตัวเองก็ไม่อยากบอกเยี่ยหลัวเพราะเกี่ยวกับคนที่เยี่ยหลัวอยากลืมในอดีตสองคน เพราะใส่ใจ เป็นห่วง

จนเกิดเรื่องราว สุดท้ายก็เป็นเยี่ยหลัวที่ออกหน้าช่วยเหลือเพราะลู่ไป่หรงทำเกินเหตุมาทำร้ายเมิ่งอวี่ คุณยายก็ถึงคราวที่ต้องออกเดินทางเพราะอายุสองพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าปีแล้ว รออีกไม่ได้ คุณยายฝากเยี่ยหลัวดูแลเมิ่งอวี่ เยี่ยหลัวรับปากจะดูแลตลอดไป

สิ่งที่ทำให้ลู่ไป่หรงไม่เป็นไร เพราะสร้อยประคำที่มาจากเยี่ยหลัว ที่ตัวเองจำไม่ได้แล้ว และยังมีลายสลักของอาเล็ก สือหนิงอีก ด้วยความช่วยเหลือของสือหนิง และความช่วยเหลือจากเจียงเฉิงฟาง ที่ให้ไอโม่ซินคอยประสานงาน ลู่ไป่หรงที่มีความสุขมากจากการถูกจับ เพราะได้รับความสนใจ ถูกเมิ่งอวี่ที่เอาน้ำแกงให้กินจนลืมว่าตัวเองมีความสุขเพราะอะไร กลายเป็นบ้าไปทีเดียว ผีไม่น่ากลัว แต่เป็นคนมีชีวิตที่น่ากลัวกว่า

หลังอ่าน :

ดำเนินเรื่องได้ดีมากๆ ผี วิญญาณไม่น่ากลัวเท่ากับคนมีชีวิต ที่มีความโลภ ความบ้าที่แตกต่างกันไป เรื่องนี้ถึงแม้จะสั้นๆ แต่ได้ข้อคิดในการใช้ชีวิตมากมาย เหล่าผีรายรอบตัวเมิ่งอวี่ไม่มีความน่ากลัวเลยทีเดียว ทั้งยังมีเรื่องราวในจักรวาลเดียวกัน ให้ได้ตามต่อใน ศาลคนกระดาษ และคนสื่อวิญญาณ มาตามอ่านกันต่อในศาลคนกระดาษกันค่ะ

#EverYเล่มนี้แจ่ม #หนิงอันคอมมิวนิตี้ ละแวกนี้ผีชุม