Review 24/2562
เรื่อง : นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน (5 เล่มจบ)
ผู้แต่ง : ฉางโกวลั่วเยวี่ย
ผู้แปล : ลู่เผิ่งฮวา
สนพ. แจ่มใส (มากกว่ารัก)
เล่ม1 พิมพ์ครั้งที่ 1 : มิถุนายน
2562
เล่ม2 พิมพ์ครั้งที่ 1 : มิถุนายน 2562
เล่ม3 พิมพ์ครั้งที่ 1 : กรกฎาคม 2562
เล่ม4 พิมพ์ครั้งที่ 1 : กรกฎาคม 2562
เล่ม5 พิมพ์ครั้งที่ 1 : กรกฎาคม 2562
โปรยปกหลังเล่ม1 :
ใน ‘น้องสาวขุนนางทรราช’
หลินหว่านเขียนเอาไว้ว่า...
‘หลี่เหวยหยวน’
ตัวประกอบชายอันดับสองที่จะได้เป็นเสนาบดีกังฉินที่ยิ่งใหญ่
มีชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะอาภัพ
บิดาอ่อนแอแต่งงานใหม่
หลี่เหวยหยวนขึ้นชื่อว่าเป็นลูกที่เกิดจากสาวใช้ต้นห้อง
มารดาเสียสติคลุ้มคลั่ง ชอบใช้ความรุนแรงกับเขา
ท่านย่าไม่รัก
และทำให้ทุกคนในจวนพานเกลียดเขาไปด้วย
หลี่เหวยหยวนเติบโตมาด้วยสภาพจิตใจที่วิปริตบิดเบี้ยว
ไม่ว่าใครที่เคยสร้างความขุ่นเคืองแก่เขา...
ทางเดียวที่เขาเหลือให้คือความตาย
รวมถึง ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวประกอบหญิง
ญาติผู้น้องของเขาที่บังอาจไปรังแกหญิงที่เขารู้สึกดีด้วย
เขาตัดลิ้นนางและป้อนหญ้าไส้ขาดให้กิน
แม้แต่วาระสุดท้ายของชีวิตก็ยังทรมานอย่างถึงที่สุด
และใช่แล้ว... วันหนึ่งหลินหว่านก็ตื่นมาเป็น
‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวละครที่ตนเองเขียนในวัยแปดขวบ!
ไม่นะ!
นี่นางต้องมีจุดจบแสนอเนจอนาถอย่างที่เขียนไว้เองหรือ
นับว่าขุดหลุมฝังตนเองโดยแท้!
คำนำสนพ. เล่ม1 :
เล่มแรกจะเป็นเรื่องราวของ
"หลินหว่าน" นักเขียนสาวผู้มีชีวิตแสนธรรมดาทั่วไป จู่ๆ วันหนึ่งก็ตื่นขึ้นมาเป็น
"หลี่หลิงหว่าน" ตัวร้ายหญิงที่แสนเย่อหยิ่งจองหองในวัยแปดขวบ
ซึ่งเธอเขียนให้อีกฝ่ายต้องถูกทรมานจนตายภายใต้เงื้อมมือญาติผู้พี่
"หลี่เหวยหยวน"
ซึ่งก็เป็นตัวประกอบชายอันดับสองที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยมจิตใจวิปริต
เมื่อผู้ที่เป็นถึง "เทพผู้สร้าง"
ของโลกนี้ต้องมาเจอกับเหล่าตัวละครที่มีชีวิตจริงๆ
ไม่ได้แบนเป็นตัวละครสองมิติที่เธอเขียนขึ้นอีก
หลี่หลิงหว่านยังคงต้องตายภายใต้เงื้อมมือของหลี่เหวยหยวนอยู่หรือไม่
และเธอจะแก้ไขเรื่องราวไม่ให้เป็นไปตามที่เขียนอย่างไร เชิญท่านนักอ่านติดตามในเล่มเลยค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม1 :
ใน "น้องสาวขุนนางทรราช" หลินหว่านนักเขียนนิยายออนไลน์เขียนเองไว้ว่า
"หลี่เหวยหยวน"
ตัวประกอบชายอันดับสองที่จะได้เป็นเสนาบดีกังฉินที่ยิ่งใหญ่
มีชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะอาภัพ บิดาอ่อนแอแต่งงานใหม่ หลี่เหวยหยวนขึ้นชื่อว่าเป็นลูกที่เกิดจากสาวใช้ห้องข้าง
มารดาเสียสติคลุ้มคลั่ง ชอบใช้ความรุนแรงกับเขา ท่านย่าไม่รัก
และทำให้ทุกคนในจวนพานเกลียดเขาไปด้วย ไม่ว่าใครที่เคยสร้างความขุ่นเคืองแก่เขา
ทางเดียวที่เขาเหลือให้คือความตาย
รวมถึง "หลี่หลิงหว่าน"
ตัวประกอบหญิงญาติผู้น้องของเขาที่บังอาจไปรังแกหญิงที่เขารู้สึกดีด้วย
เขาตัดลิ้นนางและป้อนหญ้าไส้ขาดให้กิน
แม้แต่วาระสุดท้ายของชีวิตก็ยังทรมานอย่างถึงที่สุด และใช่แล้ว
วันหนึ่งหลินหว่าก็ตื่นมาเป็น "หลี่หลิงหว่าน"
ตัวละครที่ตนเองเขียนในวัยแปดขวบ ไม่นะ! นี่นางต้องมีจุดจบแสนอเนจอนาถอย่างที่เขียนไว้เองหรือ
นับว่าขุดหลุมฝังตัวเองโดยแท้
เรื่องราวเกิดขึ้นที่ช่วงเวลาแปดขวบของหลี่หลิงหว่านที่ถูกหลี่เหวยหยวนผลักล้มไปกระแทกก้อนหิน
ฟื้นขึ้นมาอีกที กลายเป็นหลินหว่านที่ข้ามมิติมาอยู่ในนิยายของตัวเอง
แต่เป็นช่วงเวลาที่นางไม่ได้เขียนนี่สิ ตอนนี้หลี่เหวยหยวนอายุสิบสาม
หลี่หลิงหว่านอายุแปดขวบ ตอนที่นางเริ่มเขียนคือหลี่หลิงหว่านอายุสิบสี่ปี
อย่างนั้นช่วงเวลาต่อจากนี้นางจะต้องทำให้ตัวประกอบชายอันดับสองที่นางเขียนขึ้น
เห็นหลี่หลิงหว่านที่เป็นศัตรูเปลี่ยนมาเป็นเห็นหลี่หลิงหว่านเป็นแสงสว่างในชีวิตอันมืดมนให้ได้
นางตัดสินใจแล้ว
เรื่องราวจึงเกิดขึ้นเมื่อหลี่หลิงหว่านฟื้นขึ้นมาจากอาการบาดเจ็บแล้วนิสัยเปลี่ยนไปเป็นรู้ความมากขึ้นไม่เหมือนเมื่อก่อน
ที่เย่อหยิ่งเอาแต่ใจ
ตอนนี้เรื่องเดียวที่มีความสำคัญคือการประจบเอาใจหลี่เหวยหยวนให้ได้
หลี่เหวยหยวนฉลาดสังเกตเห็นเช่นกันว่าหลี่หลิงหว่านเปลี่ยนไป
ตอนแรกก็หาเหตุผลว่าทำไมนางมีแผนอะไรถึงมาใกล้ชิดตน สุดท้ายก็เกิดความอบอุ่นใจ
ถือนางเป็นแสงสว่างหนึ่งเดียวจริงๆ หว่านวานจะให้ความสนใจกับใครไม่ได้นอกจากตนคนเดียว
สัตว์ สิ่งของก็ไม่ได้ ต้องยิ้มให้พี่ชายคนเดียว หว่านวานต้องมองแต่พี่ชาย แม้แต่นกก็ไม่มีสิทธิ์นะ
พี่ชายหวง
หลังอ่านเล่ม1 :
เมื่อหลี่หลิงหว่านเด็กแปดขวบที่นิสัยแย่สุดๆ
เปลี่ยนมาเป็นรู้ความที่สุด และยังอยากจะเป็นแสงสว่างในใจของหลี่เหวยหยวน
เรื่องราวใน
"น้องสาวขุนนางทรราช" จุดจบของนางจะได้เปลี่ยนไป หลี่หลิงหว่านจะเอาชนะใจพี่ชายที่มีรังสีเย็นยะเยือก
อำมหิต แต่ฉลาดสุดๆ ได้ยังไงต้องตามอ่านในเล่มแรกค่ะ
โปรยปกเล่ม2 :
ใน ‘น้องสาวขุนนางทรราช’
หลินหว่านเขียนเอาไว้ว่า ‘หลี่หลิงเยี่ยน’ เป็นบุตรสาวต่างมารดาของ
‘หลี่หลิงหว่าน’ ความสามารถของนางไม่ว่าเรื่องใดล้วนมีอย่างเพียบพร้อมทั้งยังรูปโฉมงดงาม
กิริยาอ่อนช้อย ใครเห็นเป็นต้องสะดุดตา กระทั่ง ‘หลี่เหวยหยวน’
ยังมองนางเป็นเช่นแสงสว่างในใจ บุรุษทุกคนในเรื่องล้วนหลงรัก
ยอมทุ่มเทถวายชีวิตให้นาง แต่กว่าจะผ่านไปจนถึงตอนท้ายที่เป็นถึงฮองเฮาได้นั้น
ขั้นแรกนางต้องเปลี่ยนสถานะจาก ‘ลูกอนุ’ เป็น ‘ลูกภรรยาเอก’ ให้ได้เสียก่อน
ซึ่งการจะแทนที่นี้ได้ มารดาของหลี่หลิงหว่านต้องมีอันเป็นไป...
ทว่าหลี่หลิงหว่านที่รู้เรื่องดีจะยอมปล่อยให้เรื่องราวดำเนินไปเช่นนั้นน่ะหรือ
ต่อให้นางจะฉลาดสู้หลี่หลิงเยี่ยนไม่ได้ เพียบพร้อมได้ไม่เท่า ทั้งบิดาไม่รัก
มารดาก็อ่อนแอ แต่นางที่เป็น ‘เทพผู้สร้าง’ ก็ไม่ยอมพ่ายให้ตัวละครของตนเองหรอกนะ
เพราะแม้แต่หลี่เหวยหยวนที่ปราบได้ยากเย็น ยามนี้เขาก็อยู่เคียงข้างเป็น ‘พี่ชาย’
ของนางแล้ว!
คำนำสนพ. :
ในเล่มสองนี้เมื่อ "เทพผู้สร้าง" ต้องกลายมาเป็นแสงสว่างในใจตัวประกอบชายอันดับสองอย่าง
"หลี่เหวยหยวน" หัวใจที่ปิดตาย เย็นชา
และโหดเหี้ยมของหลี่เหวยหยวนก็เหมือนได้สัมผัสกับความอบอุ่น
กระทั่งละโมบจนอยากเก็บเธอไว้เพียงคนเดียว
ในเล่มนี้หลินหว่านยังจะได้พบตัวประกอบชายอันดับหนึ่ง ตัวละครที่เธอบรรจงสร้างมาอย่างดี
และนางเอกของเรื่อง "หลี่หลิงเยี่ยน"
พี่สาวต่างมารดาของหลี่หลิงหว่านที่มาพร้อมความฉลาดเฉลียวสวยงาม
บุรุษใดเห็นเป็นต้องรัก
เมื่อเรื่องราวมาบรรจบกับตอนที่หลินหว่านเริ่มเขียนนิยายขณะที่หลี่หลิงเยี่ยนอายุสิบสี่ปี
เธอก็เริ่มตั้งคำถามกับตนเองว่าที่แท้สิ่งที่เธอพยายามเปลี่ยนแปลงในตอนจบของตนเองที่ต้องตายอย่างอนาถนั้นจะสามารถเป็นจริงได้หรือไม่
หากท่านนักอ่านอยากรู้เรื่องราวต่อแล้ว เชิญพลิกหน้าต่อไปได้เลยค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม 2 :
หลี่หลิงหว่านและหลี่เหวยหยวนยังคงสนิทกันมาก จนวันเกิดอายุครบสิบปีของหลี่หลิงหว่านที่สาวใช้ฮว่าผิง
ที่นิสัยคอยเอาเปรียบหลี่หลิงหว่านกำลังจับผิดนางในที่สุดก็ได้โอกาส
เพราะผลท้อที่หลี่หลิงหว่านคนก่อนไม่ชอบกิน
ฮูหยินผู้เฒ่าได้เชิญนักพรตมาทำพิธีไล่มารร้าย
นักพรตนั้นเป็นพวกแอบอ้างนางรู้ดี เพราะเป็นผู้ออกแบบเองนี่นา นางไม่กลัว ไม่สนใจ
แต่กลับทำให้โจวซื่อและหลี่เหวยหยวนเกือบต้องตกใจ เสียใจแทบตาย
ในที่สุดหลี่หลิงหว่านก็มีโอกาสบอกฮูหยินผู้เฒ่าถึงการที่นางนิสัยเปลี่ยนไป
และยังบอกถึงความสำคัญของหลี่เหวยหยวน หลี่เหวยหยวนจะได้มีที่ยืนในจวนสกุลหลี่
วันเวลาผ่านไป หลี่เหวยหยวนสอบผ่านเป็นอันดับหนึ่งเรื่อยมา
จนถึงปีที่หลี่หลิงหว่านอายุสิบสี่ในที่สุดก็ถึงตอนที่นางเริ่มเขียนนิยาย
นางเอกในเรื่องที่นางเขียนกำลังจะมาแล้ว นั้นก็คือหลี่หลิงเยี่ยน
แต่ดูไปแล้วกลับนิสัยเหมือนเป็นนางร้ายมากกว่า
ส่วนพี่ชายก็ยิ่งมีความหวงหว่านวานจนไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้
หลี่หลิงหว่านเองกลับไม่รู้สึกอะไร แต่อีกใจก็ยังรู้สึกกลัวหลี่เหวยหยวน
แต่หลี่เหวยหยวนนั้นเห็นหลี่หลิงหว่านเป็นแสงสว่างในใจเพียงหนึ่งเดียวและจะต้องเก็บนางไว้ข้างกายตลอดไป
ไม่ยอมให้สนใจใครนอกจากตัวเอง
ตอนนี้ตัวประกอบชายอันดับหนึ่งที่นางเขียนก็ออกแล้วเหมือนกัน
แต่ยังไงนางก็ต้องทำให้หลี่เหวยหยวนพ้นจากจุดจบที่นางเขียนให้ได้
ต้องเปลี่ยนแปลงเรื่องราวให้ได้ แต่คนอื่นไม่รู้
โจวซื่อก็คิดจะให้หลี่หลิงหว่างแต่งงานออกจากครอบครัวร้ายกาจนี้ไปซะ
จะเกิดอะไรต่อไปต้องตามอ่านต่อที่เล่ม3
หลังอ่านเล่ม2 :
หลี่หลิงหว่านสามารถทำให้ฮูหยินผู้เฒ่าเชื่อว่าทำไมนิสัยถึงเปลี่ยนไปได้
และยังทำให้เปลี่ยนความคิดเรื่องหลี่เหวยหยวนอีกด้วย
ส่วนพี่ชายนั้นยิ่งโตก็ยิ่งหวงหว่านวาน
อยากเก็บรอยยิ้มของนางเอาไว้คนเดียวให้สนใจแต่ตัวเอง
แล้วเล่มนี้นางเอกที่หลี่หลิงหว่านแต่งก็ปรากฏตัวแล้ว
แต่นิสัยดูแล้วเหมือนนางร้ายมากกว่าชัดๆ ดูว่านางจะทำยังไงต่อไปกัน กับชีวิตในนิยายของตัวเองเรื่องนี้
ใน ‘น้องสาวขุนนางทรราช’
หลินหว่านเขียนเอาไว้ว่า...‘ฉุนอวี๋ฉี’ เป็นตัวประกอบชายอันดับหนึ่ง
ความรู้สึกที่เขามอบให้ผู้คนล้วนอบอุ่นอ่อนโยนประดุจสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
ทั้งยังมีความรักบริสุทธิ์ไม่หวังการครอบครองให้กับหลี่หลิงเยี่ยน
ด้านหนึ่งมีหลี่เหวยหยวนเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย อีกด้านฉุนอวี๋ฉีก็เป็นเสนาบดีฝ่ายขวา
หนึ่งเย็นชา หนึ่งอบอุ่น ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้!
ในวันที่ฉุนอวี๋ฉียังไม่ก้าวเข้าสู่เส้นทางขุนนาง
เพียงแรกพบหลี่หลิงหว่านก็ไม่อาจถอนสายตาจากเขาได้เลย ไม่ว่าจะกลิ่นอาย สายตา
และความฉลาดล้วนทำให้นางภาคภูมิใจมิต่างจากได้พบบุตรชาย
แล้วเหตุใดแทนที่ฉุนอวี๋ฉีจะมอบหัวใจให้หลี่หลิงเยี่ยน
เขากลับเมินเฉยไม่ไยดีสาวงามเช่นนี้ ทั้งยังบังเอิญพบนาง ‘ครั้งแล้วครั้งเล่า’
อีกนี่เขาไม่รู้หรือว่าทุกครั้งที่นางพบกับเขา หลี่เหวยหยวนก็จะ ‘หวง’
นางหนักมากขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งนางคิดว่าหากเป็นไปได้ ‘พี่ชาย’
คงอยากจะเอานางไปขังไว้ไม่ต้องพบต้องเจอใครทีเดียว!
คำนำสนพ. เล่ม3 :
ไม่ปล่อยให้ค้างคานาน
นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน เล่ม 3 ก็มาอยู่ในมือของทุกท่านแล้วนะคะ
ตอนท้ายเล่มก่อนท่านนักอ่านได้พบกับตัวละคร "ฉุนอวี๋ฉี" ผู้ที่มีออร่า
"พระรอง" อันแรงกล้ากันแล้ว เขาเป็นคนที่ทำให้ "หลี่เหวยหยวน"
ต้องเกรี้ยวกราดอย่างหนักเพราะ "ญาติผู้น้อง" คอยแต่ตามองตั้งแต่แรกพบทั้งความสามารถและความฉลาดของพวกเขาทั้งคู่ยังพอฟัดพอเหวี่ยงกันอีก
แม้จะยังไม่มีเรื่องบาดหมางแต่ก็มองอีกฝ่ายเป็นศัตรูกันแล้ว
นอกจากจะมีบุรุษมากความสามารถทั้งสองแล้ว
ในเล่มนี้หลินหว่านยังจะใช้ "นิ้วทองคำ" ให้เป็นประโยชน์
เป็นขุมพลังสำคัญซึ่งมีอำนาจเหนือฮ่องเต้แห่งแคว้น หากเป็นท่านนักอ่านจะเลือกมอบอำนาจนี้ให้กับใคร
หรือสุดท้ายแล้วจะเก็บไว้ให้ตนเองดี
กระทั่งหัวใจและชีวิตของตนเองจะเลือกฝากไว้กับบุรุษคนใด
มาร่วมลุ้นกันค่ะว่าในเล่มนี้ชีวิตแสนเข้มข้นของหลินหว่านจะชวนปวดหัวขนาดไหน
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เนื้อเรื่องเล่ม3 :
"พี่ชาย เมื่อครู่ข้าเพียงแต่บังเอิญพบคุณชายฉุนอวี๋ที่สวนดอกไม้เท่านั้น
แค่พูดคุยกับเขาไปไม่กี่ประโยค" "ไม่กี่ประโยค"
แล้วมันคือกี่ประโยค" หลี่เหวยหยวนเหลือบมองนาง "กี่ตัวอักษร"
หลี่หลิงหว่านอยากจะหยิบของอะไรมาตบหน้าเขาจริงๆ
แต่สุดท้ายภายใต้สายตากดดันของเขา นางก็ยังต้องครุ่นคิดอย่างจริงจังแล้วตอบกลับตามความจริง
"พูดไปแค่สองประโยคเท่านั้นประมาณสักสามสิบตัวอักษรกระมัง"
"สามสิบตัวอักษรยังไม่นับว่ามากอีกหรือ หนก่อนเข้าพูดอย่างไรกับเจ้า
อย่าได้พูดคุยกับบุรุษแปลกหน้าตามใจชอบ"
เล่ม3 :
หลี่หลิงหว่านที่เจอฉุนอวี๋ฉีแล้วรีบหลบไปเพราะสายตาเหลือบเห็นว่าหลี่เหวยหยวนอยู่แถวนั้นเดี๋ยวมาเจอ
รีบหนีไปทางสวนดอกไม้หนีไปมาจนหาทางออกไม่ได้
สุดท้ายก็ยังไปเจอหลี่เหวยหยวนอีกแต่นางไม่บอกหรอกว่าเมื่อครู่พบกับฉุนอวี๋ฉีมา
แต่ตอนเดินกลับก็ยังเจอทั้งฉุนอวี๋ฉี เหลียงเฟิงอวี่ หลี่หลิงเยี่ยน เจอมันทุกคนเลย
ทีนี้พี่ชายก็ได้รู้ว่าก่อนหน้านี้หว่านวานเจอฉุนอวี๋ฉี โอ้ย พี่ชายโกรธอีกแล้ว
หว่านวานไม่รู้อะไรก็ทะเลาะกันสิ
กลับบ้านนางก็ไม่สบายใจกลัวพี่ชายจะโกรธจริงๆ ไปหาก็ไม่เจอ
สุดท้ายพี่ชายก็ไปหาตู้ซื่อเพื่อโดนทำร้ายมาอีกแล้ว ใครจะทำใจได้
หลี่หลิงหว่านเลยถือโอกาสไปพูดกับตู้ซื่อเรื่องที่ควรทำดีต่อหลี่เหวยหยวนบ้างยังไงก็เป็นลูกชาย
นางไม่รู้เลยว่าทั้งหมดที่พูดความลับออกไปหลี่เหวยหยวนได้ยินเพราะเสี่ยวซานไม่วางใจกลับไปหาคุณชายใหญ่บอกว่าคุณหนูสี่ไปไหนก็ไม่รู้
ในที่สุดหลี่เหวยหยวนก็รู้ความลับชาติกำเนิดของตัวเอง
แต่พอคิดได้กลับดีใจที่ในที่สุดก็สามารถรักหว่านวานได้แล้ว แต่ต้องทำเหมือนไม่รู้
เพราะหลี่หลิงหว่านก็กลัวว่าถ้าหลี่เหวยหยวนรู้ว่าตัวเองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันจะไม่ดูแลนางอีก
ไม่เอ็นดูนางเหมือนน้องสาวอีก เป็นคนที่ไม่รู้อะไรเอาซะเลยนะเนี่ยหว่านวาน
สุดท้ายตู้ซื่อตกใจจนทนไม่ไหวบีบคอหลี่หลิงหว่านจนจะขาดใจหลี่เหวยหยวนร้อนใจพลั้งมือใช้แรงพลักตู้ซื่อออกไปแรงเกินไปทำให้ศีรษะชนกำแพงกว่าจะรู้ตัวตู้ซื่อก็ตายแล้ว
หลี่เหวยหยวนจัดการที่เกิดเหตุทั้งหมดเหมือนไม่มีใครเคยเข้ามาก่อน
หลี่หลิงหว่านล้มป่วยลงหลี่เหวยหยวนดูแลอย่างดี แถมยังแอบจุมพิตป้อนยาบ่อยๆ
สิ่งเดียวที่สำคัญคือหว่านวาน และก็ได้รู้ตอนนางละเมอว่าตนจะตัดลิ้น
และป้อนหญ้าไส้ขาดให้นางทำให้รู้ว่าทำไมบางทีหว่านวานถึงได้หวาดกลัวตนเอง
หลี่ซิวซงพอรู้เรื่องว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะจัดการศพตู้ซื่ออย่างไรในใจไม่ยินยอม
จึงออกจากบ้านไปดูแลจัดการทำศพจากนั้นก็ออกบวชไม่กลับตระกูลหลี่อีกเลย
หลี่เหวยหยวน หลี่เหวยหลิงสอบผ่าน ในที่สุดก็มีตำแหน่งในราชสำนัก
หลี่เหวยหยวนสอบได้อันดับหนึ่ง และหลี่หลิงหว่านออกมาดูการสอบหน้าพระราชวัง
ทำให้ได้พบกับร้านเครื่องประดับที่เป็นฉากบังหน้าของสำนักหวงจี๋นิ้วทองคำที่นางเขียนให้พระเอกในเรื่อง
แต่ตอนนี้นางคิดจะเอามาให้กับหลี่เหวยหยวนแล้ว
ฮูหยินผู้เฒ่าพาทุกคนในตระกูลหลี่ไปกราบไหว้พระโพธิสัตว์
และอยากให้เจ้าอาวาสทำนายดวงชะตา แต่ท่านเจ้าอาวาสยังไม่กลับจากการแสวงบุญ
ที่ไหนได้ระหว่างที่หลี่เหวยหยวนเข้าไปจุดตะเกียงน้ำมัน
หลี่หลิงหว่านก็พบกับท่านเจ้าอาวาสโดยบังเอิญ
และท่านก็ดูเหมือนจะรู้ว่าหลี่หลิงหว่านเป็นใคร ระหว่างนั้น
ฉุนอวี๋ฉีก็ได้รับฟังบทสนทนาของนางกับท่านเจ้าอาวาสด้วยจึงแปลกใจมาก
รู้สึกว่าเหมือนมีม่านหมอกปกคลุมอยู่ แต่ก็ยิ่งสนใจหลี่หลิงหว่านมากขึ้นเรื่อยๆ
ในคืนนั้นหลี่หลิงเยี่ยนคิดแผนการตกน้ำเพื่อจะได้อย่างน้อยก็แต่งออกไปเป็นอนุของฉุนอวี๋ฉี
แต่ฉุนอวี๋ฉีมองแผนการออกตั้งแต่แรก เอาตัวออกห่าง หลี่เหวยหยวนก็ไม่สนใจเรื่องราว
หลี่หลิงหว่านจึงคิดเพียงว่าทำไมทุกคนฉลาดกว่านางทั้งนั้น
หลี่เหวยหยวนดูแลหลี่หลิงหว่านอย่างดี ทั้งยังดีต่อนางเพียงคนเดียว
ส่วนฉุนอวี๋ฉีแทนที่จะสนใจหลี่หลิงเยี่ยนตามบทที่นางเขียนไว้ก็ไม่สนใจหลี่หลิงเยี่ยนแต่มาสนใจนางอีก
ส่วนเหลียงเฟิงอวี่กลับไปให้คนมาสู่ขอหลี่หลิงหว่าน หลี่หลิงเยี่ยนไม่พอใจ
หลี่เหวยหยวนห้ามตัวเองไม่ได้นึกว่าหลี่หลิงหว่านอยากแต่งกับเหลียงเฟิงอวี่จนได้ฟังจากปากนาง
จึงสงบลงได้
สำนักหวงจี๋ที่เป็นสำนักลับ หลี่เหวยหยวนจัดการได้อย่างดี
ทั้งยังสืบได้ความว่าคนที่จะมาจริงๆก็คือองค์ชายสามเซี่ยอวิ้น
หลี่เหวยหยวนสั่งให้กำจัดทิ้ง และหาคนไปกำจัดเหลี่ยงเฟิงอวี่เพื่อหลี่หลิงหว่านจะได้ไม่ต้องแต่งงาน
หว่านวานจะแต่งกับใครไม่ได้ทั้งสิ้น
หลังอ่านเล่ม3 :
หลี่เหวยหยวนที่รู้ความจริงเรื่องชาติกำเนิด ยิ่งหวงหว่านวานมากขึ้นไปอีก
พี่ชายทั้งหึงแรงหวงแรง
ตอนนี้มีฉุนอวี๋ฉีออกมาที่ดูแล้วความสามารถไม่ธรรมดาประมาทไม่ได้เลย
แค่เห็นก็ไม่ชอบหน้า
ส่วนหลี่หลิงเยี่ยนที่สมควรเป็นนางเอกของเรื่องก็ดูเหมือนไม่น่าจะเป็นนางเอกได้
เป็นได้แต่ตัวร้ายชัดๆ
เรื่องราวเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆเมื่อพี่ชายสอบได้จ้วนหงวนมีตำแหน่งแถมยังมีนิ้วทองคำอย่างสำนักหวงจี๋เอาไว้ใช้งานได้อีก
มาอ่านต่อเล่ม4 กันเลย
โปรยปกหลังเล่ม4 :
ใน ‘น้องสาวขุนนางทรราช’
หลินหว่านเขียนเอาไว้ว่า...‘เหลียงเฟิงอวี่’ จะมอบหัวใจให้หลี่หลิงเยี่ยน
และถอนหมั้นกับหลี่หลิงหว่าน ‘ฉุนอวี๋ฉี’ แม้ไม่อาจเคียงคู่กับหลี่หลิงเยี่ยนได้
แต่ก็ขออยู่ด้านหลัง คอยขจัดทุกอุปสรรคในชีวิตให้นาง ‘หลี่เหวยหยวน’ แม้ไม่รู้จักความรัก
แต่ก็พร้อมให้หลี่หลิงเยี่ยนเป็นแสงสว่างเดียวในใจ
ผู้ใดอาจหาญทำให้นางขุ่นเคืองใจเป็นต้องสิ้นชีพ!
ทั้งที่พวกเขามิต่างจาก ‘ตำหนักใน’
ของหลี่หลิงเยี่ยน แต่เหตุไฉนพอตนเองเข้ามาเป็นหลี่หลิงหว่านแล้ว
เหล่าบุรุษพวกนั้นกลับเมินเฉยสาวงามแสนฉลาดอย่างหลี่หลิงเยี่ยน
แล้วส่งคนมาสู่ขอนางถึงจวนสกุลหลี่แทนเล่า บุรุษอื่นก็แล้วไปเถอะ
แต่พี่ชายที่ควรจะมองนางเป็นแค่น้องสาวเหตุใดจึงแสดงความเป็นเจ้าของกับนางมากเกินพี่น้องถึงเพียงนี้
แม้ตัวอยู่ไกลก็ยังส่งจดหมายคะนึงหามาให้ นี่เขาคิดเกินเลยกับนางจริงๆ ใช่หรือไม่!
คำนำสำนักพิมพ์ :
ในเล่มนี้ความเป็นปรปักษ์ระหว่าง
"หลี่เหวยหยวน" กับ "ฉุนอวี๋ฉี" จะยิ่งชัดเจนมากขึ้น
ทุกคนพร้อมที่จะปกป้องหลี่หลิงหว่าน ขณะเดียวกันก็ไม่ยอมให้นางได้หมั้นหมายกับใคร
ทว่าคนที่อยู่เฉยๆ อย่างหลี่หลิงหว่านที่ยามหมั้นต้องให้ผู้ใหญ่เป็นผู้ดูแลก็ไม่พอใจกับชีวิตในตอนนี้เช่นกัน
อีกทั้งนางยังเริ่มตระหนักได้ว่าแม้นางจะพยายามเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของคนอื่นๆ
เพียงใด จุดจบสุดท้ายก็ยังคงเป็นแบบเดิม
มาร่วมติดตามกันค่ะว่าเรื่องราวในเล่มนี้จะเข้มข้นเพียงใด
หลี่หลิงหว่านที่คิดว่าหลี่เหวยหยวนมองนางเป็นเพียงน้องสาวจะเอะใจกับการเปลี่ยนแปลงของพี่ชายคนนี้หรือไม่
รวมถึงฉุนอวี๋ฉีที่เบื้องหน้าดูอ่อนโยน
แต่แท้ที่จริงก็มีมุมที่เธอไม่ได้เขียนเอาไว้ด้วย
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เนื้อเรื่องบางส่วน เล่ม4 :
"พี่ชาย ตอนนั้น ตอนนั้น"
"ชู่ว!" เห็นได้ชัดว่าหลี่เหวยหยวนไม่อยากฟังคำอธิบายใดๆ ของนาง
เขาเพียงยกนิ้วชี้ข้างขวามาแนบริมฝีปากตนเอง บ่งบอกให้นางอย่างส่งเสียง
จากนั้นเขาก็ยื่นมือมากุมมือนาง อ้าปากลิ้มเลียนิ้วมือทั้งสิบของนางทีละนิ้ว
ทั้งยังเคลื่อนเข้ามาใกล้และจุมพิตริมฝีปากของนาง
หลี่หลิงหว่านตัวสั่นระริกไปทั้งร่าง
เห็นได้ชัดว่าหลี่เหวยหยวนต้องการสัมผัสทุกส่วนที่ฉุนอวี๋ฉีเคยสัมผัสนางอีกครั้ง
เขาค่อยๆ ถอดเสื้อนางลงมา ศีรษะเลื่อนไปยังอกขวา เขาถึงขั้นกัด?! หลี่หลิงหว่านครางเสียงต่ำ บ้าเอ๊ย!
ฉุนอวี๋ฉีไม่ได้สัมผัส "ตรงนั้น" ของข้าด้วยซ้ำ! เขาล้ำเส้นแล้ว
เล่ม4 :
ซุนหลันอีที่โดนหลี่ซิวป๋อลักพาตัวกักบริเวณมาโดยตลอดทำใจไว้แล้วว่าจะอยู่อย่างเรียบง่าย
คอยดูแลบุตรชายที่ยังเล็ก
ทั้งยังสั่งแม่นมตลอดว่าห้ามให้คุณชายกินถั่วเปลือกแข็งและขนมเคลือบน้ำตาลรสถั่ว
แต่แม่นมก็ไม่ฟังทั้งยังเอามาให้กินอยู่เรื่อยๆเพราะหลี่ซิวป๋อบอกว่ากินถั่วแล้วฉลาด
เรื่องจึงเกิดขึ้น เมื่อหลี่เหวยหวาเด็กน้อยกินถั่วจนติดคอหายใจไม่ออกตาย
ทั้งบ้านโกลาหล
สุดท้ายฮูหยินผู้เฒ่าต้องมอบเรื่องราวให้หลี่เหวยหยวนจัดการเพราะบ้านรองก็ได้ย้ายไปที่ต่างอำเภอแล้ว
หลี่เหวยหยวนจัดการได้อย่างดี
ทั้งยังกันหลี่หลิงหว่านออกจากการโยนความผิดของหลี่ซิวป๋อ
แต่ในใจของหลี่หลิงเยี่ยนแค้นหลี่เหวยหยวนและหลี่หลิงหว่านยิ่งนักทั้งๆทีหลี่หลิงหว่านไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
หลี่เหวยหยวนต้องไปทำงานต่างเมืองกลับมาต้องได้ตำแหน่งเพิ่มแน่นอน
ตอนที่ส่งจดหมายกลับมาหาหลี่หลิงหว่านคราวนี้เอาแต่บอกเป็นนัยว่าคิดถึง หลี่หลิงหว่านเริ่มรู้สึกแล้วว่าหลี่เหวยหยวนต้องรู้แน่ว่าพวกตนไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องกันจริงๆ
นางเริ่มคิดมาก และไม่ตอบจดหมายหลี่เหวยหยวนเลย
งานเทศกาลจงชิว ชมโคมไฟมาถึงทั้งบ้านออกไปเที่ยวงานโดยจะนั่งชมพลุที่กลางทะเลสาบซีฉือ
ที่นี่หลี่หลิงหว่านเห็นคนที่น่าจะเป็นองค์ชายสามเซี่ยอวิ้น
ที่นางวางตัวเอาไว้เป็นพระเอกในนิยายของนาง และยังได้พบเหลียงเฟิงอวี่คู่หมั้น
กับฉุนอวี๋ฉีอีกด้วย
ตอนอยู่บนเรือกลางทะเลสาบได้เกิดเหตุคนชุดดำลอบก่อการร้าย
ช่วงเวลานั้น หลี่หลิงหว่านถูกผลักตกน้ำ นางว่ายน้ำไม่เป็นคนที่มาช่วยคือฉุนอวี๋ฉี
ทั้งช่วยต่อลมหายใจ ทั้งดูดพิษจากธนูพิษ
ฉุนอวี๋ฉีมีความรู้สึกกับหลี่หลิงหว่านเช่นกัน
อยากจะปกป้องนางตลอดไปตัดสินใจว่ายังไงก็ต้องแต่งงานกันนางให้ได้
พานางกลับจวนหย่งฮวนโหว
เสี่ยวชิงสาวใช้ข้างกายที่หลี่เหวยหยวนส่งมาดูแลหลี่หลิงหว่านเห็นเหตุการณ์ที่หลี่หลิงหว่านถูกหลี่หลิงเยี่ยนผลักตกเรือ
นางจึงผลักหลี่หลิงเยี่ยนตกลงไปบ้าง
หลี่หลิงเยี่ยนว่ายน้ำเป็นสามารถว่ายน้ำขึ้นฝั่งได้
และได้รับการช่วยเหลือจากคนของเซี่ยอวิ้น
แต่หลี่หลิงเยี่ยนที่ดูคนแต่ภายนอกเห็นว่าเซี่ยอวิ้นแต่งตัวธรรมดาก็ดูถูก ไม่คิดรับน้ำใจ
(ดีนะที่ไม่ทำ องค์ชายสามจะได้ไม่ประทับใจ สมน้ำหน้าคนขี้อิจฉาจริงๆ)
ฉุนอวี๋ฉีช่วยหลี่หลิงหว่านเอาไว้จนนางฟื้นถึงบอกว่าจะแต่งงานกับนาง
พอนางปฏิเสธก็ไม่สน ไปขอถอนหมั้นกับก่วงผิงโหวเอง
พอดีกับเหลียงเฟิงอวี่ได้รับบาดเจ็บ ฉุนอวี๋ฉีก็เรียกท่านหมอหลวงที่เก่งที่สุดมารักษาได้แต่ขาก็ยังพิการ
และได้ขอร้องกับขออภัย สุดท้ายก็ได้หนังสือถอนหมั้นของหลี่หลิงหว่านมา
ฉุนอวี๋ฉี พาหลี่หลิงหว่านกลับจวนสกุลหลี่พร้อมกับท่านลุงฉุนอวี๋เต๋อ
หย่งฮวนโหว เพื่อไปสู่ขอด้วยเลย
ยังไงด้วยความฉลาดอย่างฉุนอวี๋ฉีก็ต้องทำการสำเร็จอยู่แล้ว ซึ่งสุดท้ายฮูหยินผู้เฒ่าก็ต้องตกลง
ส่วนคนอื่นๆก็ยินดีเพราะจะได้มีผลประโยชน์ร่วม มีเพียงหลี่หลิงเยี่ยนที่เคียดแค้น
ในที่สุดหลี่เหวยหยวนก็กลับมา
ในที่สุดหลี่หลิงหว่านก็รู้ว่าหลี่เหวยหยวนรู้ความจริงแต่แรกแล้วว่านางไม่ใช่หลี่หลิงหว่านคนเดิม
แต่ก็ยังรักนาง ในที่สุดก็ได้สารภาพซะที ทั้งสองใจตรงกัน
ทุกอย่างไม่ต้องกังวลให้พี่ชายเป็นผู้จัดการ
เหตุการณ์ในวันเกิดอายุครบเจ็ดสิบปีของฮูหยินผู้เฒ่า
ตอนเย็นได้ข่าวว่าซุนอี๋เหนียงตายแล้ว บ้านสามเกิดเรื่องต่อเนื่องจริงๆ
จากนั้นหลี่หลิงเยี่ยนก็ยิ่งคิดว่าทำไมต้องเป็นนางที่น้องชายตาย
ท่านแม่ตาย ส่วนหลี่หลิงหว่านกลับโชคดี
ตอนนี้ยังได้น้องชายจากหมิงเยวี่ยสาวใช้ข้างกายซุนหลันอีที่คลอดบุตรแล้วตายตอนคลอดอีก
นางไม่ยอม
จึงคิดแผนทำให้หลี่เหวยอันทารกน้อยต้องตายเพราะอากาศเป็นพิษจากการเผาถ่านในตอนกลางคืน
หลี่หลิงหว่านเป็นคนยุคปัจจุบันต้องรู้สาเหตุอยู่แล้วจึงไปเล่นงานหลี่หลิงเยี่ยน
ด้วยความโกรธจึงบอกความจริงว่าเป็นเพราะนางจึงทำให้หลี่หลิงเยี่ยนพลาดทุกอย่างไปทั้งหมด
ก็แน่สินางเป็นคนเขียนเรื่องราวนี่
แก่นของเรื่องตัวละครของเรื่องส่วนใหญ่ก็ยังเป็นไปตามที่เขียนแต่ไม่ได้เกิดตามที่นางเขียนเท่านั้นอาจจะช้ากว่ากันได้
หลี่หลิงเยี่ยนโกรธแค้นมากเลยผลักหลี่หลิงหว่านหัวฟาดพื้น
หลี่เหวยหยวนมาถึงพอดี ด้วยความโกรธจัดเลยถีบซะเลย
แถมยังทำถุงหอมที่หลี่หลิงหว่านปักให้หล่นเอาไว้อีก
เป็นเหตุให้หลี่หลิงเยี่ยนคิดหาประโยชน์
มีข่าวมาว่าโจวซื่อจมน้ำตาย พบถุงหอมในที่เกิดเหตุตอนแรกหลี่หลิงหว่านตกใจคิดว่าเป็นฝีมือของพี่ชายที่ทำให้ท่านแม่ตาย
นางจะได้ไม่ต้องแต่งกับฉุนอวี๋ฉี
แต่พอนึกดูก็รู้ว่าพรชี่ชายไม่มีทางทำให้นางเสียใจ แต่ตอนนี้นางเศร้าเกินไปแล้ว
ได้รับความกระทบกระเทือนไม่ได้ หลี่เหวยหยวนปกป้องทุกทางไม่ให้หลี่หลิงหว่านเจอใคร
เจอได้แต่พี่ชายคนเดียว
หลี่เหวยหยวนในที่สุดก็มีอำนาจมากที่สุดในจวนสกุลหลี่
หลังจากหลี่ซิวป๋อถูกทางการขังคุกเพราะคดีสินบน
ฮูหยินผู้เฒ่าต้องการให้หลี่เหวยหยวนช่วยหลี่ซิวป๋อ
แต่หลี่เหวยหยวนปฏิเสธพร้อมทั้งบอกความลับเรื่องชาติกำเนิดตัวเอง และบอกกับคนภายนอกว่าฮูหยินผู้เฒ่าเสียใจมากจนสติเลอะเลือน
หลี่ซิวป๋อถูกหลี่เหวยหยวนพาออกมาจากคุกเพื่อล้างแค้นแทนหลี่หลิงหว่านที่โดนท่านพ่อไม่รัก
เมินเฉย ลำเอียงตลอดมาทำการทรมานให้กินยาใบ้ ตัดเอ็นมือเท้าทำลายโฉมหน้า
และบอกความเลวร้ายของตนว่าสมควรอยู่ไม่สู้ตายว่าซุนหลันอียังไม่ตายแต่ได้ส่งกลับไปอยู่กับหย่งฮวนโหวแล้วให้คู่รักทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน
และก็ให้คนพาหลี่ซิวป๋อที่มีสภาพขอทานไปแถวที่ทั้งสองอยู่
หลังอ่านเล่ม4 :
เล่มนี้หลี่เหวยหยวนสารภาพกับหลี่หลิงหว่านแล้ว
ขอบอกว่าจัดเต็มกับการแอบรักมานาน หว่านวานต้องอยู่กับพี่ชายรักพี่ชายตลอดไป
ห้ามคุยกับใคร ห้ามสนใจใครนอกจากพี่ชาย
ทั้งยังมีอำนาจมากจนเริ่มชำระแค้นในจวนสกุลหลี่ไปทีละคน เริ่มจากฮูหยินผู้เฒ่า
และคนอื่นๆที่ไม่สามารถกลับจวนได้ถ้าหลี่เหวยหยวนไม่ยินยอม
กับการแก้แค้นแทนหลี่หลิงหว่านที่หลี่ซิวป๋อทำมาตลอดตั้งแต่กลับมา โดนจัดเต็มทีเดียว
น่าสงสารก็แต่ฉุนอวี๋ฉีที่รักหลี่หลิงหว่านจริงๆ
แต่เป็นบทพระรองมีหรือพี่ชายจะให้เข้าใกล้หว่านวานได้อีก ไปต่อที่เล่มจบกันเลย
โปรยปกหลังเล่ม5 :
ใน ‘น้องสาวขุนนางทรราช’
หลินหว่านเขียนเอาไว้ว่า...โจวซื่อจะถูกหลี่หลิงหว่านพลั้งมือผลักตกน้ำตาย หลี่เหวยหยวนจะเสียสติ
พ่ายให้กับฉุนอวี๋ฉี และหลี่หลิงหว่านต้องตายตกอย่างทรมาน
ในนิยายแม้ระหว่างทางหลายๆ เรื่องราวจะผันเปลี่ยนแต่จุดจบของตัวละครหลายๆ
ตัวที่เขียนไว้ก็ยังลงเอยในแบบเดิม
หลี่หลิงหว่านเริ่มคิดว่าแม้แต่ตนเองไม่แน่ก็คงต้องตายเช่นกัน ทว่ามีอยู่คนหนึ่งที่นางปรารถนาให้จุดจบของเขาเปลี่ยนไป...หลี่เหวยหยวน
แต่จะทำเช่นไรดี
ตอนนี้ไม่ว่านางขยับกายไปทางใดก็ไม่ต่างจากนกที่อยู่ในกรงของหลี่เหวยหยวน
มารดาเถอะ
นี่เขากลัวนางมีคนอื่นอยู่ในสายตามากเพียงนี้เชียวหรือ เกรงว่าหากนางตายไปจริง
เขาคงนอนร่วมโลงและฝังไปพร้อมกับนางเป็นแน่!
คำนำสำนักพิมพ์เล่ม5 :
นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน!
ก็เดินทางมาถึงเล่มสุดท้ายกันแล้วนะคะ
สำหรับในตอนท้ายของเล่มที่แล้วที่น่าจะใกล้เคียง กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคือสนอง
นั้นมาเล่มนี้ก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เมื่อหลี่เหวยหยวนลงมือแล้วย่อมไร้ความปรานีใครเคยเล่นงานทั้งเขาและหลี่หลิงหว่านไม่มีวันจบดีแน่
แต่สำหรับความลุ่มหลงและอยากครอบครองที่หลี่เหวยหยวนมีต่อหลี่หลิงหว่านนั้นมากเกินไปหรือไม่
เมื่อเขากักขังอิสระของนาง ให้มองเขา และพูดคุยกับเขาได้เพียงคนเดียว เป็นความรักที่พร้อมจะผูกมัดโดยไม่สนความตาย
หากนางตายเขาพร้อมตาย หากนางกลับไปสู่โลกของนาง เขาก็จะหาทางทำให้นางกลับมาให้ได้
และเมื่อหลี่หลิงหว่านมีโอกาสเพียงครั้งเดียวที่จะได้กลับสู่โลกที่ตนเองจากมา
ท่านนักอ่านมาร่วมติดตามกันค่ะว่าที่สุดแล้วเรื่องทั้งหมดนี้จะเป็นเพียงฝันตื่นหนึงของหลินหว่าน
หรือใครบางคนในนิยายจะมีอำนาจพอที่จะดึงหญิงคนรักกลับไปได้
หากอยากรู้จุดจบของเรื่องราวทั้งหมด เชิญท่านนักอ่านพลิกหน้าต่อไปได้เลยค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เนื้อเรื่องส่วนหนึ่งเล่ม5 :
"หว่านวาน
ในเมื่อความทุกข์ทรมานทั้งชีวิตของข้าเป็นเจ้าที่จัดวางให้เองกับมือ
เช่นนั้นเจ้าก็ต้องเป็นผู้ชดใช้ ข้าเองก็ไม่ต้องการสิ่งอื่น
ขอเพียงเจ้าอยู่เคียงข้างข้าไปตลอดชีวิต อยู่เคียงข้างข้าไปทุกๆ
วันร่วมนอนเคียงหมอน ร่วมโลงเคียงคู่ เจ้ายินยอมหรือไม่"
ทั้งยังก้มหน้าลงจุมพิตหน้าผากนาง
เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "หว่านวาน ขอเพียงเจ้ากลับมาแค่เจ้ากลับมา ไม่ว่าเรื่องใดข้าล้วนไม่ถือสาหาความอีก
ดีหรือไม่ หว่านวาน ขอร้องเจ้า รีบกลับมาเถอะ" ระหว่างที่พูดเขาก็หลับตา
ทว่ากลับมีหยาดน้ำตาหยดหนึ่งค่อยๆ ร่วงหล่นจากปลายหางตาลงมา
เจ้าจากไปแล้ว
บนโลกใบนี้สำหรับข้าก็ไม่มีสันใดๆ อีก มีเพียงความมืดมิดเท่านั้น
ดังนั้นขอร้องเจ้าเถอะ รีบกลับมา
อย่าได้ทิ้งข้าให้อยู่เพียงลำพังในความมืดอันอ้างว้างหนาวเหน็บนี้เลย
เล่ม5 :
หลี่เหวยหยวนป้องกันทุกทางกลัวว่าหลี่หลิงหว่านจะจากตนเองไป
ไม่ให้ใครพบ ไม่ให้พบใคร พูดคุยกับใครนอกจากตนเอง หลี่หลิงหว่านเองก็รู้ว่าช่วงเวลานี้ฉุนอวี๋ฉีต้องมาหานางหลายครั้งแน่แต่ถูกหลี่เหวยหยวนขัดขวางเอาไว้
ตอนนี้หลี่เหวยหยวนจะจัดการกับหลี่หลิงเยี่ยนก็เอาการตายที่หลี่หลิงหว่านละเมอพูดออกมามอบให้นางซะเลย
หลี่หลิงเยี่ยนจึงโดนตัดลิ้นและให้กินหญ้าไส้ขาด ตายอย่างอนาถ
หลี่หลิงหว่านยิ่งมายิ่งซึมเศร้าไม่ร่าเริงเหมือนเดิม
นางขอออกไปที่วัดเฉิงเอินหาท่านเจ้าอาวาส หลี่เหวยหยวนบอกให้รออีกสองสามวัน
แต่นางไม่รอ จะไปทันที
พอไปถึงได้คุยกับเจ้าอาวาสที่รู้ทุกสิ่งนางก็ถามเรื่องการตายที่ถูกกำหนดขึ้นแล้วไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ใช่หรือไม่
และตอนนี้นางเหมือนถูกขังอยู่ในกรง เจ้าอาวาสสามารถทำให้หลี่หลิงหว่านเข้าใจได้
ระหว่างทางกลับได้เจอฉุนอวี๋ฉีดักรอพบอยู่
และก็ได้เห็นรอยจุมพิตที่ซอกคอทำให้ฉุนอวี๋ฉีโกรธมากต้องการจัดการหลี่เหวยหยวน
ตอนนั้นหลี่เหวยหยวนก็ตามมารับเพราะนางยังกลับไม่ถึงจวน จึงเกิดการทะเลาะกัน
ฉุนอวี๋ฉีเกิดจิตคิดสังหารหลี่เหวยหยวนใช้ธนูอาบยาพิษ
แต่หลี่หลิงหว่านกลับผลักหลี่เหวยหยวนให้พ้นทางตัวนางเองโดนธนูแทงทะลุหัวใจ
ก่อนตายยังบอกให้ฉุนอวี๋ฉีอย่าโทษตัวเอง และให้ปล่อยหลี่เหวยหยวนไป
หลี่หลิงหว่านกลายเป็นวิญญาณที่ไม่มีใครมองเห็น
นางมองเห็นทุกการกระทำของหลี่เหวยหยวนที่คิดจะตายไปพร้อมกับนางแต่ก่อนจะฆ่าตัวตายกลับพบสร้อยประคำที่ท่านเจ้าอาวาสให้หลี่หลิงหว่านเอาไว้ได้
จึงคิดไปหาท่านเจ้าอาวาสเพื่อทำให้หลี่หลิงหว่านกลับมาและเล่าเรื่องของหว่านวานว่าเป็นใครกันแน่
หลี่เหวยหยวนทั้งขอร้อง ทั้งข่มขู่ท่านเจ้าอาวาส
ว่าถ้าไม่พาหว่านวานกลับมาราษฎรทั้งใต้หล้าต้องหลั่งเลือด
ถ้าพากลับมาได้จะไม่ทำให้มือเปื้อนเลือดอีก ท่านเจ้าอาวาสยอมรับในที่สุด
เล่าว่าหลี่หลิงหว่านเป็นใคร และบอกจะพยายามพานางกลับมาแต่ที่สุดต้องแล้วแต่นางเอง
พอหลี่เหวยหยวนออกมาจากวัดเฉิงเอิน หลี่หลิงหว่านเห็นหลี่เหวยหยวนบีบคอนางพร้อมกล่าวอาฆาต
แต่ประโยคต่อมานางกลับไม่ได้ยินแล้วเพราะได้ยินเสียงสวดมนต์แทนและตัวก็กลับไปโลกปัจจุบัน
หลินหว่านกลับมาก็ยังคิดถึงหลี่เหวยหยวน
จึงคิดที่จะแก้ไขนิยายออนไลน์ใหม่
เร่งแก้ไขจุดจบของหลี่เหวยหยวนและโจวซื่อที่เธอรู้สึกติดค้าง หกวันอยู่แต่ในห้อง
วันสุดท้ายวันที่เจ็ดทุกคืนที่หลับไปจะฝันเห็นหลี่เหวยหยวนอยู่ในเหตุการณ์ต่างๆ
วันที่เจ็ดตอนที่เขียนนิยายฉบับแก้ไขเสร็จจะอัพลงใหม่ก็ไม่สามารถทำได้จึงคิดว่าน่าจะทำเป็นตอนพิเศษที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลัก
ไม่มีผลกระทบใดๆ ทีนี้เธอก็สามารถลงนิยายฉบับแก้ไขได้แล้ว พอลงเสร็จเรียบร้อยก็หลับฝันไป
เห็นหลี่เหวยหยวนทีนี้หลินหว่านคิดอยากจะปลอบความเสียใจของหลี่เหวยหยวนก็ได้ยินบทสวดมนต์อีกครั้ง
จากนั้นก็กลับมาในนิยายของตนเหมือนเดิม
ท่านเจ้าอาวาสรู้ว่าหลินหว่านกลับมาแล้วจึงบอกหลี่เหวยหยวนที่นั่งทำสมาธิอยู่ด้วยกัน
หลี่เหวยหยวนให้คนออกตามหาสตรีแปลกหน้าที่อยู่ละแวกนี้
ในวัดไม่มีออกไปที่หน้าวันเห็นจิ่นเหยียนกำลังยืนงงพอสอบถามได้ความว่ามีสตรีได้ไม่รู้จักมาเรียกชื่อตนอย่างถูกต้อง
พอจะถามก็วิ่งหนีไปทันทีหลี่เหวยหยวนรู้ทันทีว่าต้องเป็นหลินหว่านแน่นอน พอไปถึงกลับเอาตัวมาผิดคน
ที่แท้คนที่เอามาคือลูกพี่ลูกน้องของฉุนอวี๋ฉี คนสลับกันไป
หลี่เหวยหยวนที่รู้ความจริงหาทางสืบจนรู้ว่าตัวจริงอยู่ที่จวนหย่งฮวนโหว
ถึงงานสิ้นปีหลินหว่านเจอหลี่เหวยหยวนในวังก็ยังไม่ไปทักทายทำให้หลี่เหวยหยวนยิ่งโกรธ
ส่วนฉุนอวี๋ฉีก็ไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องที่มาอยู่จวนตัวเองครึ่งเดือนคือหลินหว่าน
จนวันขึ้นปีใหม่หลินหว่านขอฉุนอวี๋ฉีไปไหว้พระ
ฉุนอวี๋ฉีก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้คิดได้ว่าหลินหว่านกลับมาแล้ว
หลินหว่านมาไหว้พระ
สาเหตุเพื่อพบท่านเจ้าอาวาสแต่ไม่ได้พบ เพราะท่านเจ้าอาวาสต้องถูกหลี่เหวยหยวนกักตัวเอาไว้แน่นอน
นางจึงไปไหว้พระ
ระหว่างนี้ก็โดนธูปยาสลบหลี่เหวยหยวนเอาน้องสาวลูกพี่ลูกน้องฉุนอวี๋ฉีสลับตัวกับคืนไป
ฉุนอวี๋ฉีตามมาเอาหลินหว่านคืนแต่เหตุผลไม่พอทะเลาะกันอีกยก
หลี่เหวยหยวนเอาเถ้ากระดูกของหลี่หลินหว่านมามอบให้ ฉุนอวี๋ฉีจะเอาไปทำอะไร ตอนนี้ต้องการตัวคนแล้ว
หลี่เหวยหยวนจึงสร้างสถานะใหม่ให้หลินหว่านเป็นสาวใช้คอยดูแลเรือนอี๋เหอที่หลี่หลิงหว่านเคยอยู่
ทั้งเสี่ยวซานกับจิ่นเหยียนที่แต่งงานกันแล้วก็ทำดีกับหลินหว่านทำให้คนในจวนไม่กล้ารังแก
รู้ว่าหลินหว่านเป็นคนพิเศษ หลินหว่านยังไม่กล้าไปหาหลี่เหวยหยวนแค่แอบมองอยู่ห่างๆ
เพราะนางคิดว่าตอนนี้หลี่เหวยหยวนรู้ความจริงคงเกลียดนางมากถึงขนาดเผาเป็นเถ้า
(สมัยก่อนต้องเป็นศัตรูกันถึงไม่ให้ฝังศพ) ตามความคิดของหลินหว่าน
ส่วนของหลี่เหวยหยวนคือ ทำไมนางไม่มาเรียกว่าพี่ชายซักที
เอาแต่หลบหน้าอยู่ในเรือนตัวเอง ทั้งยังมีโจวมามาที่อยากแต่งนางเป็นลูกสะใภ้
หลี่เหวยหยวนจะทนได้ที่ไหน เลยเปลี่ยนให้มาเป็นสาวใช้ข้างกาย
พอตกดึกทนไม่ไหวยังแอบลักหลับนางไปอีก พระเอกรอมาเจ็ดปีจะทนไม่ไหวแล้วนะ
จะต้องจัดการนางให้ได้ เก็บนางไว้ข้างกาย
สุดท้ายกว่าจะรู้เรื่องว่าแต่ละคนเข้าใจผิดไปถึงไหนต่อไหน
หลินหว่านก็ถูกพี่ชายจับกินไปหลายทีแล้ว ในที่สุดก็ปรับความเข้าใจกันได้
รักกันลึกซึ้งเชียว กลายเป็นพี่ชายสายหื่น
ตอนนี้เรื่องที่หลินหว่านกังวลเพียงเรื่องเดียวก็คือจุดจบของเรื่องที่ตัวเองได้เขียนเอาไว้
เลยปรึกษาพี่ชาย พี่ชายฟังก็ว่าแล้วข้าจะจัดการเอง จากที่หลี่เหวยหยวนอยากขึ้นนั่งบัลลังก์ฮ่องเต้เองก็เป็นไปได้
ตอนนี้มีหว่านวานแล้ว ขอแค่มีหว่านวานเคียงข้างอะไรก็สละได้ทั้งสิ้น
หลี่เหวยหยวนจัดการให้องค์ชายสามเซี่ยอวิ้นได้เป็นฮ่องเต้ตามบท
ส่วนตัวเองไปใช้ชีวิตกับหว่านวานอย่างมีความสุข
หลังอ่านเล่ม5 :
เรื่องราวทั้งหมดมาถึงบทสรุปที่จะรู้ว่าหลี่เหวยหยวนจะรู้ความจริงเรื่องโลกใบนี้คือนิยายเรื่องหนึ่งของหลินหว่าน
กับการที่ต้องเฝ้ารอหว่านวานกลับมา
และหว่านวานที่รู้ว่าหลี่เหวยหยวนรู้ความจริงแล้ว
นางก็ยังคงอยากจะกลับมาหาหลี่เหวยหยวนทั้งๆที่เข้าใจผิดคิดว่า
หลี่เหวยหยวนคงจะโกรธมากแค่ไหน แต่ยังไงก็อยากจะกลับมา
ทั้งยังได้บทสรุปที่กลับไปเขียนตอนจบใหม่ในนิยาย
เพราะไม่อยากให้หลี่เหวยหยวนและโจวซื่อจะต้องเศร้าโศกเกินไป
หลินหว่านจะกลับมาอยู่กับพี่ชายได้อย่างมีความสุขสมกับที่พี่ชายรอคอยมาเจ็ดปีจริงๆซะที
ส่วนคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องคงหนีไม่พ้นฉุนอวี๋ฉี
ที่รู้ทุกอย่างเหมือนกันแต่ว่าช้าไปก้าวหนึ่งเสมอ
จึงยอมที่จะเจ็บปวดคนเดียวดีกว่าเจ็บปวดทั้งสามคน
หลินหว่านนักเขียนนิยายออนไลน์ได้เข้ามาอยู่ในนิยายของตัวเอง
โดยมาอยู่ในร่างของ หลี่หลิงหว่านตัวร้ายในเรื่อง
ที่ต้องตายเพราะตัวประกอบชายอันดับสอง หลี่เหวยหยวน อย่างโหดร้าย
ตอนที่เข้ามาในเรื่องคือตอนหลี่หลิงหว่านอายุแปดขวบที่นางไม่ได้เขียน
นางเริ่มเขียนเมื่อตัวละครมีอายุสิบสี่ปี
เพราะฉะนั้นหนทางเอาชีวิตรอดก็คือต้องทำดีกับหลี่เหวยหยวน
ให้หลี่เหวยหยวนเห็นหลี่หลิงหว่านเป็นแสงสว่างหนึ่งเดียวของชีวิตให้ได้
ภารกิจได้เริ่มขึ้น
ตัวละครหลี่เหวยหยวนเป็นตัวละครที่รับบทหนักในวัยเยาว์มากที่สุด
ทำให้โตขึ้นเป็นตัวร้ายสุดขั้ว
หลี่หลิงหว่านเลยต้องเข้าไปทำดีด้วยจนในที่สุดหลี่เหวยหยวนยอมรับนางอยู่ในใจ
เรื่องราวดำเนินไปจนถึงตอนอายุสิบสี่ปีที่นางเอกตัวจริงในเรื่องเดินทางมาถึง
แต่เป็นนางเอกในเรื่องกลับดูเหมือนตัวร้ายมากกว่า
ตอนนี้หว่านวานเป็นหนึ่งในใจพี่ชายเท่านั้นคนอื่นไม่มีความสำคัญ
เรื่องเปลี่ยนแปลงไปแต่จุดจบของตัวละครแต่ละตัวกลับคล้ายเรื่องเดิมที่นางเขียนเอาไว้แค่เปลี่ยนช่วงเวลาไปเท่านั้น
เรื่องนี้ทำให้หว่านวานกังวลมา จนได้เจอท่านเจ้าอาวาสที่รู้ความจริงในตัวนาง
จนสุดท้ายนางก็ต้องตายตามบทเดิมแต่ตอนนี้พี่ชายได้รักหว่านวานที่สุด
อยากจะตายตามไปด้วย ก็คิดหาทางรู้ความจริง สุดท้ายก็รู้ว่าโลกนี้คือนิยายเรื่องหนึ่งที่หลินหว่านเขียนขึ้น
และผู้ที่รู้เรื่องอีกคนก็คือฉุนอวี๋ฉี
ทั้งสองเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่หลินหว่านจะกลับมา
ส่วนหลินหว่าเมื่อกลับมานางก็พยายามแก้ไขบทเดิมเปลี่ยนจุดจบของพี่ชาย
แก้เรื่องทั้งวันทั้งคืนอยู่หกวัน ในที่สุดก็เสร็จตอนอัพโหลดกลับทำไม่ได้เลยเปลี่ยนเป็นแก้ตอนจบเพิ่มตอนพิเศษที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง
เมื่ออัพโหลดเสร็จนางก็ฝันอีกครั้งคราวนี้ก็กลับมาได้
หลินหว่านยังกลัวว่าพี่ชายที่รู้ความจริงแล้วจะโกรธนางแต่นางก็อยากเห็นพี่ชาย
อยากรู้เรื่องอีกฝ่าย สรุปนางจากไปเจ็ดวันที่นี่กลายเป็นเวลาเจ็ดปี
ในที่สุดก็ได้กลับมาอยู่กับพี่ชายแต่กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน
ก็โดนพี่ชายแกล้งให้ไปเป็นสาวใช้ แต่สาวใช้แบบสบายสุดๆ
สุดท้ายยังเป็นพี่ชายที่ทนไม่ไหวมาหาหลินหว่านก่อน
กว่าจะปรับความเข้าใจกัน ได้ทั้งคู่ก็ตัวติดกันไปแล้ว
หลินหว่านกลัวว่าตอนจบจะมีการเปลี่ยนแปลงจึงเล่าตอนจบให้ฟัง
หลี่เหวยหยวนก็ทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้กระทบกับเรื่องหลัก
จากนั้นก็ไปอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
หลังอ่าน :
เรื่องนี้พล็อตเรื่องไม่มีอะไรมาก แต่มันสนุกตรงที่เห็นพัฒนาการของพี่ชายที่ตอนแรกโหดมาก
แต่ก็มองหว่านวานคนเดียว และหวงเอาไว้กับตัว ไม่ให้พูดกับใคร ไม่ให้ยิ้มให้ใคร ได้เห็นความเก่งของพระเอก
และการหวงน้องสาวจนคนมอง ว่ามันแปลกจนเกินไป
และที่แน่ๆหลินหว่านที่เป็นคนเขียนเรื่องนี้แต่พอมาอยู่ในเรื่องนางจะคิดเสมอว่าทำไมมีแต่คนฉลาดมีแต่นางเองที่โง่ที่สุด
กลัวว่าจะหลุดพูดอะไรออกไป เป็นอะไรที่ฮามาก
แล้วตัวเองก็ไม่รู้ว่าพี่ชายไม่ได้แค่ชอบแบบน้องสาวแล้ว
สรุปนางไม่รู้เรื่องที่สุดในเรื่อง
แต่ก็เป็นความสนุกอย่างหนึ่ง กับตัวละครฉุนอวี๋ฉีที่เป็นคู่ปรับของพระเอกตลอดเวลา
เป็นคนที่รักนางเอกอีกคนหนึ่งและเป็นตัวละครที่ยอมเสียสละเพื่อนางเอก
เป็นรักที่ไม่สมหวัง ในเรื่องจะมีรักที่สมหวังกับรักที่ยอมปล่อยให้คนรักมีความสุข
ได้เห็นความรักในหลายรูปแบบ แต่ที่แน่ๆ หว่านวานต้องเป็นของพี่ชายเท่านั้น แค่มีหว่านวานอยู่ที่ไหนก็มีความสุข
