Review 1/2565
เรื่อง : ปักรักลายบุปผา (2 เล่มจบ) #นิยายแปลจีนแนวปัจจุบัน #สืบทอดศิลปะงานปักสูจิ่น #งานฝีมือดั่งเดิมมรดกทางวัฒนธรรมของจีน
#คุณชายบ้านรวยอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
#พระเอกสายเปย์
ผู้แต่ง : เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง (Yue Xia Die Ying)
ผู้แปลเล่ม 1 : กระต่ายน้อยของอิงอิง
ผู้แปลเล่ม 2 : อี้หนิง
ภาพปก :
Jadeline
สำนักพิมพ์ :
อรุณ
พิมพ์ครั้งที่ 1 : สิงหาคม 2564
จำนวนหน้า : 334 + 330 หน้า
โปรยปกหลัง :
ฮวาจิ่น ไม่เคยกลัวที่จะถูกใครเยาะเย้ยดูถูก
แต่กลัวที่จะไม่สามารถกำหนดชีวิตด้วยตัวเอง
เธอไม่เพียงสามารถปักลวดลายบนผืนผ้า
แต่เธอยังปักเส้นทางชีวิตของตัวเองด้วย
เพียงแต่บนเส้นทางนี้
เธอไม่กล้าคาดหวังว่าจะมีใครเข้ามา
เติมเต็มหัวใจที่บอกช้ำจากฝันร้ายในอดีตของตัวเอง
เผยเยี่ยน ในสายตาคนอื่น
นอกจากหน้าตาหล่อและรวยมากแล้ว
เขาก็ไม่มีอะไรดี
เขาเย่อหยิ่ง
อารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายชนิดไม่เห็นแก่หน้าใคร
แต่ต่อหน้าเขา ทุกคนก็ยังรุมล้อมประจบเอาใจ
เพราะหวังประโยชน์กันทั้งนั้น
เขารู้สึกว่าชีวิตแบบนี้ช่างน่าเบื่อไร้จุดหมาย
เมื่อสองคนจากโลกที่ต่างกันมากๆมาเจอกัน...
เบื้องหลังเธอคือความมืดมิด ส่วนโลกของเขาคือแสงสว่าง
ช่วงเวลาที่เธอจับมือเขา ราวกับเธอได้คว้าแสงสว่างนั้งไว้ในมือ
ส่วนเขาก็ได้ค้นพบเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ
ที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนค้นพบสิ่งมีค่าในชีวิตที่เกือบทำหลุดหายไป
เล่ม 1 :
ฮวาจิ่นจากบ้านมาอยู่ในเมืองใหญ่
เบื้องหลังยังมีอดีตที่ไม่อยากไปคิดถึง
ฮวาจิ่นทำงานปักอยู่ในสตูดิโอเล็กๆกับเพื่อนที่ถนัดทำเครื่องเขิน
ตัวเองมีพรสวรรค์ในการปักผ้า ใฝ่รู้ พัฒนาฝีมืออยู่เสมอ
และนำเอางานปักดั่งเดิมมาประยุกต์เข้ากับยุคสมัย
ฮวาจิ่นอาศัยอยู่ในห้องเช่า ในย่านที่พักราคาถูกเพื่อนบ้านมีทั้งแม่ชอบดุด่าลูก
ป้าชอบสอบรู้ แต่ทุกคนต่างก็มีน้ำใจ ฮวาจิ่นอยู่เมืองใหญ่
คอยสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัว ระมัดระวังตัวเอง เพราะตัวเองเป็นคนหน้าตาดี
ไม่ให้คนเข้ามาเข้าใกล้ตีสนิทได้ง่ายๆ เพราะรู้ว่ามองคนมองหน้าไม่รู้ใจ
แต่ตัวเองก็มีน้ำใจ คอยช่วยเหลือเล็กน้อยเท่าที่ตัวเองสามารถทำได้ พูดจาดี
ช่วยคนที่หาเงินจากการแสดง แสดงน้ำใจในขณะที่คนอื่นๆเดินผ่าน
ที่ร้าน ฮวาจิ่นสังเกตเห็นชายที่มาหางานผ้าห่มปักหงส์มังกร
ที่ใช้เวลาทำนาน เพราะพาภรรยาที่ป่วยหนักมารักษาในเมืองใหญ่ ฮวาจิ่นเห็นว่าสามารถช่วยได้ก็รับทำให้
ทำเอาชายคนนั้นดีใจมาก เพราะฮวาจิ่นก็มีเรื่องราวของตัวเอง
และเห็นในความตั้งใจของชายคนนั้น
ฮวาจิ่นไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนที่เคยทำงานด้วย
และให้ซองเยอะกว่าเพื่อนสนิทฝ่ายหญิงที่สนิทกันจริงๆอีก พอออกมาแพ้เกสรดอกไม้
ขอบตาแดง มีหนุ่มรถสปอร์ตเข้ามาถาม ก็นึกว่าเป็นหนุ่มบ้านรวยมาจีบ
จนมีคุณตาคุณยายมาพาขึ้นแท็กซี่
ถึงรู้ว่าทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองจะฆ่าตัวตายกันหมด
ฮวาจิ่นเร่งงานปักให้ทันกับช่วงเวลาสุดท้ายของภรรยาที่ป่วยหนัก
และก็เอาไปให้ถึงโรงพยาบาล เพราะเร่งงานอดหลับอดนอน ทำให้เกือบเป็นลม
ดีที่ได้คนใจดีช่วยไว้ ฮวาจิ่นตอบแทนด้วยช็อกโกแล็ต
คนนั้นก็คือเผยเยี่ยนที่ต้องมาเยี่ยมคนที่โรงพยาบาลยังเป็นหนุ่มรถสปอร์ตคันนั้น
และฮวาจิ่นยังพบกับภูตสับปะรด หัวเขียวแต่งชุดเขียว
ที่ต่อมารู้ว่าเป็นญาติผู้น้องของเผยเยี่ยนชื่อว่า หยางเซ่า ที่อยากให้ฮวาจิ่นช่วยปักผ้าเช็ดหน้ารูปแพนด้าที่เป็นความทรงจำวัยเด็กให้คุณย่าของตัวเอง
ฮวาจิ่นตอบตกลง เพราะเรื่องราวในผ้าเช็ดหน้าที่หายไปน่าสนใจมาก
และจะเดินทางไปหาข้อมูลที่ซื่อชวน
หยางเซ่าขอร้องให้เผยเยี่ยนดูแลฮวาจิ่น
เพราะเผยเยี่ยนกลับมาไหว้สุสานที่บ้านพอดี ทั้งสองยังไม่รู้ว่าต้องร่วมทาง
ในที่สุดทั้งสองก็ได้เจอกัน ฮวาจิ่นวางตัวกับเผยเยี่ยนแตกต่างกับคนทั่วไป
ทำตัวตามสบาย คิดอะไรก็พูด ใช้ให้เผยเยี่ยนถ่ายรูปให้ พอไม่ถูกใจก็ให้ถ่ายใหม่
ให้ไปซื้อร่มกระดาษน้ำมันด้วยกัน ภายนอกเผยเยี่ยนรำคาญแต่ก็ยอมไปกับฮวาจิ่น
ฮวาจิ่นเดินทางไปกับเผยเยี่ยน และยังได้พบกับคนได้รับอุบัติเหตุ
ฮวาจิ่นมีท่าทางผิดปกติ ความทรงจำในอดีต ทำให้หวาดกลัว แต่ไม่ได้บอกใคร
เรื่องราวนี้ทำเอาดาราบางคนรับสมอ้าง
เผยเยี่ยนที่แวะมาที่ร้านของฮวาจิ่นเพื่อเอาบัตรชมนิทรรศการที่จัดภายในมาให้
เพราะเห็นฮวาจิ่นสนใจเรื่องนี้
ที่งานฮวาจิ่นยังได้เจอกับเผยเยี่ยน
และเผยเยี่ยนยังให้ฮวาจิ่นถ่ายรูปกับตัวเอง ทั้งที่ไม่เคยลงรูปคู่
แต่นี่เริ่มยอมเอง ฮวาจิ่นก็วางตัวดี แต่ไม่คาดหวังว่าจะได้เจอกันเรื่อยๆ
เอางานปักของตัวเองมาให้ เพราะไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกเมื่อไหร่
เผยเยี่ยนไม่ได้ห่างหายไป ยังคงปรากฏตัวในโลกของฮวาจิ่นเรื่อยๆ
คอยช่วยเหลือทั้งเพื่อนสนิท พอรู้ข่าวว่าฮวาจิ่นลำบากอะไร ก็หามาให้
ทั้งสองสนิทกันเรื่อยๆ คนรอบข้างสังเกตเห็นได้
หลังอ่านเล่ม 1 :
ทั้งสองเหมือนอยู่กันคนละโลก แต่เมื่อได้พบกัน
ความสัมพันธ์ก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆจนคนรอบข้างรู้สึกได้ เผยเยี่ยนก็เปลี่ยนไป
ฮวาจิ่นก็วางตัวกับเผยเยี่ยนต่างกับคนอื่นๆ คนใกล้ชิดต่างสังเกตเห็นกันได้
เผยเยี่ยนจะคอยให้ความช่วยเหลือฮวาจิ่นเสมอ ทั้งที่ฮวาจิ่นรู้ตัวเองดี
ว่าตัวเองฐานะไม่คู่ควรกับเผยเยี่ยน แต่ทั้งสองอยู่ด้วยกันเข้ากันได้เป็นอย่างดี
และเรื่องราวในอดีตก็จะแทรกเข้ามาในความทรงจำเป็นระยะ ว่าอดีตฮวาจิ่นเป็นยังไง
แต่ก็เก็บเอาไว้ และเผยเยี่ยนเข้ามามีบทบาทยังไง เหมือนความทรงจำของทั้งสอง
จะคาบเกี่ยวกัน
เรื่องราวความรัก ที่มาพร้อมกับการอนุรักษ์งานปักฝีมือดั่งเดิมแบบโบราณที่จะสูญหายไป เรื่องราวสไตล์เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง ยังคงน่าสนใจและสนุกเหมือนเดิมค่ะ
เล่ม 2 :
ฮวาจิ่นร่วมงานกับดีไซน์ชื่อดัง ที่ได้ชื่อว่าคาซาโนว่า
เพราะอยากให้งานปักดั้งเดิมเผยแพร่ออกไปในระดับโลก และเป็นโอกาสที่ดี
มาร์คกับปฏิบัติตัวกับฮวาจิ่นอย่างดี แต่เผยเยี่ยนก็รู้สึกได้ เพราะจะมาคอยกัน
และแสดงท่าที ตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน
ฮวาจิ่นก็ทำตัวเป็นธรรมชาติเวลาอยู่กับเผยเยี่ยน ไม่เหมือนเวลาอยู่กับคนอื่น
เผยเยี่ยนดูแลฮวาจิ่นอย่างดี ถ้าใครรังแก จะรีบมาจัดการทันที
พอรู้ว่าไม่มีอะไรดีๆกินก็สั่งของมาให้ ตอนแรกฮวาจิ่นยังไม่รู้ว่าใครส่งมา
พอรู้ว่าเป็นเผยเยี่ยนก็กินได้อย่างสบายใจ
แล้วเผยเยี่ยนยังจะพาฮวาจิ่นไปพบแพทย์แผนจีนดูเรื่องหัวเข่าที่บาดเจ็บรื้อรัง
ไม่ได้รักษาให้ดีตอนเกิดเรื่องทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเมื่อก่อนฮวาจิ่นเคยโดนอะไรมาก่อน เผยเยี่ยนทนไม่ไหวจนต้องสารภาพรัก ฮวาจิ่นอัดคลิปเอาไว้ด้วย
ทั้งสองเป็นแฟนกัน แต่ฮวาจิ่นก็ไม่ได้ทำตัวแตกต่าง
เข้ากับเหล่าเพื่อนๆของเผยเยี่ยนได้ดี ยกเว้นบ้านสวี
ที่เผยเยี่ยนบอกว่าเป็นคนไม่ดี
ในงานวันเกิดของย่าของหยางเซ่า ที่เผยเยี่ยนเรียกว่าย่าน้อย
เพราะมีมีศักดิ์เป็นญาติกัน ฮวาจิ่นได้พบคนที่เคยทำร้าย แต่ตอนนั้นทุกคนแค่คิดว่า
สวีจ่างฮุยกับสวีซือแค่ไม่ถูกกับฮวาจิ่น
สวีซือพยายามขุดประวัติของฮวาจิ่น
จนรู้ว่ามีบล็อกที่เขียนออนไลน์เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีต
มีผู้มีพระคุณที่คอยช่วยเหลือ อ่านดูแล้วเหมือนแอบชอบ
สวีซือพยายามส่งไปให้เผยเยี่ยน เผยเยี่ยนไม่สนใจ พออ่านดูแล้วก็พยายามไม่สนใจ
เผยเยี่ยนสั่งให้จัดการครอบครัวสวี เพราะพฤติกรรมเลวร้ายต่างๆ
และการกระทำที่ทำกับฮวาจิ่นทั้งที่ยังไม่รู้ความจริง จนสองพี่น้อง
มาหาเรื่องที่ร้าน และเผยเยี่ยนมาได้ยิน ตอนแรกก็ยังไม่รู้
พอรู้ว่าคนที่ช่วยชีวิตฮวาจิ่นตอนนั้นก็คือตัวเอง
สิ่งที่คิดได้ตอนแรกคือถ้าตัวเองไม่ไปเจอ ฮวาจิ่นจะเป็นยังไง
ตอนนี้ต้องจัดการสวะสังคมให้เด็ดขาด
และเมื่อรู้ความจริงก็ยิ่งชดเชยดูแลฮวาจิ่นอย่างดี
พอฮวาจิ่นได้เปิดเผยเรื่องราว ปมในใจก็หายไป สามารถกลับบ้านเกิดได้
และได้กลับไปเพื่อเริ่มต้นใหม่ เผยเยี่ยนทำทุกอย่าง
พัฒนาบ้านเกิดฮวาจิ่นที่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ อำเภอเล็กๆห่างไกล
ได้กลับไปไหว้ยายของฮวาจิ่นที่เลี้ยงดู และรักฮวาจิ่นที่สุด
ต่อไปทั้งสองจะอยู่ด้วยกัน เป็นครอบครัวเดียวกันตลอดไป
ฮวาจิ่นก็ไปสุสานของเผยเยี่ยน และสิ่งสุดท้ายคือการทำให้งานปักโบราณ
วัฒนธรรมงานฝีมือดั่งเดิมเป็นที่รู้จักของโลกใบนี้ ให้เป็นที่ภูมิใจอีกครั้ง
ว่ายังมีคนสานงานต่อไปไม่สูญหายไปไหน
หลังอ่านเล่ม 2 :
เรื่องราวต่างๆคลี่คลาย รู้ถึงอดีตอันน่าเจ็บปวดของฮวาจิ่น
และคนร้ายที่อยู่ไม่ไกล ทำอะไรไว้ก็ได้อย่างนั้นสินะ
และที่สำคัญคือได้เห็นว่าคนสองคนรักกัน อยู่ด้วยกัน เป็นกำลังใจให้กัน
ดูแลกันมันดีแค่ไหน
และเรื่องสุดท้ายที่นข.สอดแทรกคือการสนับสนุนวัฒนธรรมงานปัก
ที่เป็นวัฒนธรรมดั้งเดิมให้สืบสานต่อไป โดยที่เนื้อเรื่องไม่ได้เครียดจนเกินไป
อ่านเรื่องนี้จบคือมีทุกอารมณ์ ฮาตอนความขี้อวด
เศร้ากับอดีตอันเจ็บปวดของนางเอก และคำว่าถ้า ... ที่รู้สึกผิด เพราะรักมาก เลยแคร์มากสินะ
เรื่องนี้ก็สนุกสมกับเยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่งอีกแล้วค่ะ แนะนำๆ
เนื้อเรื่อง :
ฮวาจิ่นจากบ้านมาอยู่ในเมืองใหญ่
เบื้องหลังยังมีอดีตที่ไม่อยากไปคิดถึง
ฮวาจิ่นทำงานปักอยู่ในสตูดิโอเล็กๆกับเพื่อนที่ถนัดทำเครื่องเขิน
ตัวเองมีพรสวรรค์ในการปักผ้า ใฝ่รู้ พัฒนาฝีมืออยู่เสมอ
และนำเอางานปักดั่งเดิมมาประยุกต์เข้ากับยุคสมัย
เรื่องราวเริ่มต้น
แสดงทัศนะการใช้ชีวิตของนางเอก กับการมาเจอกับเผยเยี่ยนพระเอกที่รูปหล่อ ตระกูลดี
รวยมาก แต่อารมณ์เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย กับฮวาจิ่นมีเรื่องราวให้ได้เจอกัน รู้จักกัน
เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันฮวาจิ่นทำตัวไม่เหมือนกับเวลาอยู่กับคนอื่น กล้าพูด กล้าทำ
จนเผยเยี่ยนว่าฮวาจิ่นเป็นนกยูงรำแพนหาง แต่ก็คอยช่วยเหลือ
ดูแลอยู่ตลอดจนตัวเองสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
แล้วก็ค่อยๆรู้ว่านั้นคือความรู้สึกอะไร
ทั้งสองฐานะแตกต่าง สังคมแตกต่าง
ฮวาจิ่นไม่คิดว่าในอนาคตจะได้พบกันไปตลอด เป็นเผยเยี่ยนที่เดินเข้าหา เปิดเผยก่อน
ถึงจะรู้ว่าความจริงแล้วตัวเองเป็นผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตฮวาจิ่น
ตอนนั้นจำไม่ได้ แค่อยากจัดการคนเลวที่ ทำร้ายคน ไม่คิดว่าคือฮวาจิ่น
จนตอนนี้พอรู้แล้วคิดไปถึง ถึงกลับกลัวว่าถ้าตอนนั้นตัวเองไม่ช่วยฮวาจิ่นจะเป็นยังไง
เรื่องราวเดินเรื่องไปพร้อมกับการทำงานของฮวาจิ่นที่ต้องการเผยแพร่งานปักสูจิ่น
ศิลปะ วัฒนธรรมดั้งเดิม โดยได้โอกาสร่วมงานกับดีไซเนอร์ชื่อดัง
และนำงานปักไปสู่สายตาชาวโลก ได้ทำความฝันให้สำเร็จ
ได้เปิดใจ และปล่อยวางอดีต ปมในใจ ยอมกลับบ้านเกิด
เพราะมีเผยเยี่ยนเคียงข้าง เรื่องราวความรัก
และงานปักที่น่าติดตามอีกเรื่องหนึ่งที่สนุก และมีสาระมากเลยค่ะ
หลังอ่าน :
ฮวาจิ่น และเผยเยี่ยน คนสองคนที่แตกต่าง ได้พบกัน
รักกัน มาดูเส้นทางความรักของทั้งคู่ มีทุกอารมณ์อีกแล้วค่ะ สนุกตามสไตล์เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง
อ่านแล้วไม่ผิดหวัง เป็นนางเอกเก่ง พระเอกสายเปย์อีกคนหนึ่งไปแล้ว
เรื่องนี้ยังรู้ถึงคุณค่า
ความสวยงามของงานปักดั้งเดิม ศิลปะอีกอย่างหนึ่งที่บางคนไม่เห็นคุณค่า
ก็จะทำให้รู้ถึงวัฒนธรรมดั้งเดิมที่จะสูญหายไปในไม่ช้าถ้าไม่รักษา สืบสานด้วยค่ะ
4/1/65
