Review 30/2563
เรื่อง :
Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง
(2 เล่มจบ) #นิยายแปลจีน #แนวปัจจุบัน
ผู้แต่ง : ลวี่เหยี่ยเชียนเฮ่อ (Lu Ye Qian He)
ผู้แปล : เฉี่ยวหลิงชิงซิ่ว
สำนักพิมพ์ :
แจ่มใส
พิมพ์ครั้งที่ 1 : พฤศจิกายน
2562
โปรยปกหลัง :
‘สิ่งที่สำคัญที่สุดของดีไซเนอร์ก็คือจิตวิญญาณ
ถ้าต้องให้คนอื่นมาบอกว่าเธอควรจะทำอะไร เธอมันก็เป็นแค่ช่างฝีมือ ไม่ใช่ศิลปิน’
เซียวเซียว
ดีไซเนอร์รุ่นใหม่ไฟแรงที่ต้องเผชิญหน้ากับการแข่งขันในวงการแฟชั่น
และยังต้องคอยระวังคนรอบตัวแว้ง ‘กัด’
มิหนำซ้ำในเวลานี้เธอยังต้องพบเจอกับโรคร้ายที่ทำให้เธอเสียโฉมอีกด้วย
เมื่อความไว้ใจโดนทำร้ายซ้ำๆ
และความงดงามบนใบหน้ายังถูกโรคทำลายเช่นนี้
จิตใจของเธอจึงห่อเหี่ยวและหม่นหมองอย่างช่วยไม่ได้
จนกระทั่ง เธอได้พบกับบัตรสีดำขลิบทองของ
‘สโมสรซางอวี๋’ที่มีความเป็นไปได้สูงมาก
ว่าคือ...โฮสต์คลับ
นี่มัน...สั่งทำแฟนได้จริงๆ เหรอเนี่ย
ถึงแม้จะเอียงอายเพียงใด
แต่เธอก็เลือกผู้ชายหล่อ อบอุ่น ส่วนสูง 185 มาหนึ่งคน
ใช่
ชีวิตสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด...ฉันเกือบจะไม่มีชีวิตเหลืออยู่แล้ว
ยังจะต้องอายอะไรอีกเล่า!
ทว่าทุกอย่างมิได้ง่ายดายเช่นนั้น เพราะเขามีเบื้องหลังที่เธอยังไม่รู้อีกมาก
มิหนำซ้ำมันยังเกี่ยวข้องกับชีวิตดีไซเนอร์ของเธออีกด้วย!
เล่ม 1 :
เซียวเซียวนักศึกษาจบใหม่ที่มีความสามารถและหน้าตาดี รูปร่างดี
ทำงานเป็นดีไซเนอร์อยู่ที่บริษัทแอลวาย
ซึ่งเป็นบริษัทชั้นนำการตลาดมีรูปแบบการทำงานเหมือนกับบริษัทแฟชั่นในฝรั่งเศส
ครึ่งปีมานี้หัวหน้าแผนกเปลี่ยนเป็นคนที่ไม่ใช่ผู้เกี่ยวข้องด้านสายงานแฟชั่นทำให้เซียวเซียวล้มป่วยลง
เป็นโรคเอสแอลอี ที่สาเหตุแน่ชัดระบุไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเกิดจากความกดดัน
และความเครียด เป็นผลในภูมิคุ้มกันในร่างกายทำงานผิดปกติ การรักษาจะต้องใช้ยาเพรดนิเซอร์โลน
เป็นยาในกลุ่มคอร์ติโคสเตียรอยด์ ซึ่งเป็นยาสเตียรอยด์ มีผลข้างเคียงทำให้หน้ากลมมีลักษณะมูนเฟช
หน้าพระจันทร์ อยากอาหาร ผิวหน้าบาง และโรคนี้ก็แพ้แสงแดด ห้ามนอนดึก
ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ แต่เซียวเซียวที่เป็นดีไซเนอร์ไม่ทำตามคำสั่งแพทย์
ชอบคิดงานตอนกลางคืน โรคก็ไม่หาย ทั้งยังบอกที่ทำงานว่าตัวเองหายแล้ว
ระหว่างที่เป็นโรคได้โทรหาแฟนตัวเองให้มาเยี่ยม
แต่หานตงอวี่เป็นพวกที่ชอบเล่นเกมส์ไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริง
เซียวเซียวจึงบอกเลิกทางโทรศัพท์ เพราะคิดว่าตัวเองเป็นโรคที่ยังไม่มีทางรักษาหาย
กลัวอคติจากคนรอบข้าง
เมื่อนัดเจอหานตงอวี่อีกครั้ง
ระหว่างที่หานตงอวี่โทรมาเร่งเพื่อพบกันครั้งสุดท้ายกลับบอกว่าพาแฟนใหม่มาด้วย
เซียวเซียวผู้กลัวเสียหน้า ขณะนั้นเหลือบไปเห็นหนุ่มหล่อ หน้าตาดี
กำลังซื้อชานมอยู่จึงขอร้องให้ช่วยมาเป็นแฟนบอกเลิกกับแฟนเก่าให้หน่อย
หนุ่มหล่อขอดูหน้าที่เซียวเซียวคาดหน้ากากปิดไว้
พอเห็นหน้าที่บวมก็ตอบตกลงโดยมีเงื่อนไขว่าให้เลี้ยงชานมสามสิบวัน
เซียวเซียวตกลงทันที หนุ่มหล่อคนนั้นชื่อจั่นหลิงจวิน
บอกว่าจะแนะนำอาชีพอะไรก็ตามใจ
ทั้งสองตกลงกันได้ก็เข้าร้านอาหารสถานที่นัดไปเจอแฟนเก่าของเซียวเซียว
แล้วธุระก็เรียบร้อย
เซียวเซียวมาคร่ำครวญกับเพื่อนรักเพื่อนสนิทเหลียงจิ้งเหยา
เหลียงจิ้งเหยาก็บอกว่าทำไมไม่ขอเบอร์โทรล่ะ
มาที่ทำงานก็เจอหัวหน้าแผนกกลั่นแกล้ง เพื่อนร่วมงานนินทา
ยังดีที่ได้เหยียนจิ้งเหยาที่คอยเป็นเพื่อนดูแล เพราะคิดว่าเซียวเซียวจะหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
แต่พอพูดคุยก็รู้สึกว่ายังไม่ถึงจุดนั้นจึงให้บัตรของซังอวี๋กับเซียวเซียว
เซียวเซียวผู้มีจินตนาการเป็นเลิศคิดว่าเพื่อนให้บัตรโฮสต์คลับมาเพราะถามว่าอยากได้แฟนแบบไหน
ก็เลยลองไปดูสักครั้ง แถมทำอะไรเปิ่นๆออกไปหลายอย่าง จนได้พบกับจั่นหลิงจวินที่บอกว่าเป็นหมออยู่ที่นี่
แล้วก็ยังไม่รู้ว่านี่คือสถานฟื้นฟูสุขภาพ ไม่ใช่โฮสต์คลับ ยังไม่รู้ตัวจนแอดวีแชต
คุยกับจั่นหลิงจวินและบอกให้คราวหน้าเอาประวัติผู้ป่วยมาด้วย เลยเริ่มเอะใจ
เพื่อนรักก็ไม่ยอมบอกเพราะเห็นเพื่อนเข้าใจผิดขนาดนั้นก็กลัวเพื่อนจะเสียหน้า
ฮ่าๆๆๆๆ
เมื่อรู้ว่านี่คือสถานฟื้นฟูสุขภาพ และได้พบนักบำบัด
ได้พบผู้ป่วยที่เพิ่งสูญเสียขาไปทั้งสองข้าง
และจั่นหลิงจวินบอกให้พ่อแม่ผู้ป่วยระวังเรื่องการฆ่าตัวตาย พ่อแม่ยังไม่เชื่อ
แต่บุคลิกของจั่นหลิงจวินนั้นทั้งนิ่งสนิท หน้าหล่อแต่เย็นชา ถึงอย่างนั้นเซียวเซียวก็ชอบมาก
แถมพูดได้ทำร้ายจิตใจสุดๆ
เซียวเซียวอยู่กับจั่นหลิงจวินบ่อยๆก็ติดนิสัยมาที่มีอะไรก็ไม่อดกลั้นไว้
เพราะความโกรธเป็นบ่อเกิดของโรคก็จะสวนออกไปทันที
เรื่องงานที่ออกแบบมาดี ชุดขายได้ดีแต่ก็มีคนมาคอมเมนต์ในทางเสียหาย
ตอนไปที่ซั่งอวี๋ก็พบกับเด็กคนนั้นที่กำลังจะฆ่าตัวตาย เมื่อช่วยมาได้
เซียวเซียวที่เป็นคนมองโลกในแง่ดีก็ให้ข้อคิดกับซย่าเหยียน
บอกว่าหน้าตัวเองก็กลายเป็นหน้าเกลียด แถมงานยังโดนโจมตีอีก
เอามือถือให้ซย่าเหยียนดู ที่นี้จะเด็กซึมเศร้าก็กลายเป็นท่านเทพคอมไปทันที
สามารถก้าวผ่านช่วงเวลาหมดหวังเพราะรู้ว่าตัวเองยังมีค่า ช่วยเซียวเซียวตามหาแฮกเกอร์ที่จ้างวานได้
คุยกันอย่างถูกคอมาก อยู่กับจั่นหลิงจวินเซียวเซียวจะเห็นชีวิตมีค่า
ทุกชีวิตสำคัญเหมือนกัน ไม่ดูถูกตัวเอง
เรื่องงานก็ปรับตัวไม่ทำตัวกลัวจนตัวเองเกิดโรค
เมื่อโดนกลั่นแกล้งก็หาทางโต้คืน จนในที่สุดหัวหน้าแผนกที่ไม่ใช่สายงานก็ต้องแตกหัก
โดนเด้งออกไปเพราะอคติ ไม่เห็นใครกลั่นแกล้งลูกน้อง
ในที่ทำงานยังมีเพื่อนร่วมงานที่มาจากสถาบันเดียวกัน
เซียวเซียวนึกว่าจะเป็นเพื่อนกัน แต่สุดท้ายก็รู้ว่าเป็นคนที่แทงข้างหลัง
ดีที่ตัวเองป้องกันไว้ก่อนจึงไม่เกิดผลลัพธ์ที่เลวร้าย
เซียวเซียวอยากได้บัตรวีไอพี
จึงเสนอจั่นหลิงจวินว่าจะออกแบบเครื่องแต่งกายให้
จั่นหลิงจวินบอกว่าทุกคนโอเคก็ตกลง และในที่สุดก็ออกแบบเรียบร้อย
ทุกคนชอบใจบัตรวีไอพีเป็นของเซียวเซียว ตั้งแต่เซียวเซียวมาที่ซังอวี๋สุขภาพก็ดีขึ้นเพราะปรับการนอน
และอาหารการกิน การดูแลสุขภาพดีขึ้น
ที่ชั้นสามที่เข้าได้เฉพาะวีไอพีเซียวเซียวได้พบกับมู่เจียงเทียนไอดอลสมัยเด็ก
ที่เกิดเหตุการณ์ในการแสดงสดทำให้ตาบอดทั้งยังโดนยิงที่มือทำให้เล่นเปียโนไม่ได้เหมือนเดิม
เซียวเซียวก็เป็นคนบอกว่าถึงแม้ว่าจะเป็นรูบินสไตน์ไม่ได้ ก็ยังเป็นโชแปงได้
โชแปงก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นโชแปงที่ทุกคนรู้จัก
เพราะการมองโลกแบบนี้ทำให้คนที่สิ้นหวัง สามารถก้าวผ่าน ลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง
ทุกครั้งที่เซียวเซียวทำอะไร จั่นหลิงจวินจะเห็นเสมอ และชื่นชม
แต่เวลาพูดด้วยกลับทำให้เซียวเซียวคิดไปอีกอย่าง
อย่างครั้งนี้บอกว่าเซียวเซียวเหมือนดอกทานตะวัน
เซียวเซียวคิดว่าจั่นหลิงจวินว่าตัวเองหน้ากลม แต่ความจริงคือหันไปหาแสงอาทิตย์
เป็นความหวัง เป็นพลังที่ไม่ดับมอด
เซียวเซียวขอใช้รูปที่ออกแบบชุดของซังอวี๋ในการส่งเข้าประกวด
การแข่งขันระดับประเทศ
และครั้งนี้ก็ได้เจอกับเหยาซิงโจวคนจากพอลล่าที่มาเปิดแผนกในประเทศจีนต้องการดึงคนไป
และทำให้แอลวายชื่อเสียงเสียหาย แต่อี๋อวี้ก็ไม่ยอมแพ้ รอบสุดท้ายต้องออกแบบให้กับนางแบบนางแบบที่เลือกคือหลันโม่หรู คนเดียวกับเหยาซิงโจว เพราะหลันโม่หรูคือไอดอลตัวเองน่ะสิ
จะให้ตัดชุดให้ศัตรูไม่ทำหรอก
และยังได้ความช่วยเหลือจากจั่นหลิงจวินที่มาพาไปพบกับหลันโม่หรูอีกด้วย
เลยได้พูดคุยและวัดสัดส่วนด้วยตัวเอง ตอนแข่งรอบสุดท้าย
สัดส่วนที่ทางรายการให้มาผิดขนาดไป ดีที่เซียวเซียววัดมาเรียบร้อย
และยังเจอกับปัญหาอุปกรณ์ประกอบเสียหาย
ดีที่ตอนนั้นเซียวเซียวต่อสายหาจั่นหลิงจวินทำให้ระวังชุดได้ทัน
ไม่เหมือนกับผู้แข่งขันเบอร์สี่ที่ชุดเสียหาย และไม่ได้รับความเป็นธรรม
สุดท้ายเรื่องราวเปิดเผย
เพราะบริษัทพอลล่าอยู่เบื้องหลังทำให้การแข่งขันไม่เป็นธรรม
ผู้แข่งขันเบอร์สี่ที่โชคร้ายคือเจิ้งเชี่ยนก็ไม่ธรรมดาเพราะเธอคือลูกสาวของเจิ้งเจี้ยนกั๋ว
ผู้บริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับห้าของประเทศ จะจัดการบริษัทให้ได้
เซียวเซียวที่คะแนนมาเป็นอันดับสองก็ได้ตำแหน่งไปเพราะเหยาซิงโจวขอถอนตัวรักษาหน้าบริษัทพอลล่า
หลังอ่านเล่ม 1 :
เล่มนี้ปูเรื่อง บอกที่มาของเซียวเซียว ความสามารถ
ก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้นถึงได้เป็นโรคเอสแอลอี และเพราะเป็นโรคเอสแอลอี
จึงเกิดเหตุการณ์ต่างๆมากมายเพราะได้รู้จักกับจั่นหลิงจวิน
การดูแลฟื้นฟูสุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆ
และความสามารถที่ซ่อนอยู่ก็ปรากฏให้เห็นขึ้นเรื่อยๆ แต่ระหว่างนั้นก็ยังมีเพื่อนร่วมงาน
หัวหน้างาน ต่างๆก่อความเดือดร้อนให้เป็นระยะ มาดูความสามารถของเซียวเซียว
และความรักที่กำลังเกิดขึ้นว่าจะเป็นยังไงต่อไป
ทั้งจั่นหลิงจวินยังมีอะไรเบื้องหลังอีกที่เซียวเซียวยังไม่รู้กันนะ
เล่ม 2 :
หลังแข่งขันเสร็จเซียวเซียวสารภาพรักกับจั่นหลิงจวินแต่วิ่งหนีไม่ยอมรอคำตอบ
สุดท้ายพอจั่นหลิงจวินโทรมาบอกว่าปฏิเสธเพราะไม่อยากใช้ความรักในการให้ต่อสมาชิก
ให้ไปต่อสมาชิกที่ซังอวี๋ด้วย
ตอนแรกเซียวเซียวว่าจะไปแต่ซีอีโอของบริษัทโจวไท่หรานให้ไปคุยกับเจิ้งเชี่ยน เรื่องการแข่งขันใหม่ เพื่อตอบกลับของพอลล่า
เซียวเซียวพูดทำให้โจวไท่หรานคิดถึงลีโอผู้ก่อตั้งแอลวาย
โดนใช้วาระครบรอบสิบปีของซิลเวอร์ฮอลล์ในการแข่งขัน
จั่นหลิงจวินไปเมืองนอกไม่มีคนติดต่อได้
ทุกคนบอกว่าเดือนนี้ของทุกปีจั่นหลิงจวินจะไม่อยู่ในประเทศ
ปีนี้เซียวเซียวมาหามู่เจียงเทียนไม่ไปรำลึกกับพวกกลุ่มแฟนคลับ
การแข่งขันครั้งใหม่เซียวเซียวก็เอาชนะมาได้เพราะใส่ใจในตัวผู้สวมใส่
คือคุณสมบัติที่ดีไซเนอร์ควรมี ก็ลบคำพูดต่างๆ
จากนั้นก็จัดการกับฉินย่าหนานเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยที่ทำงานที่เดียวกันว่าตัวเองไม่ใช่คนที่กลั่นแกล้งตอนนั้น
ให้ไปถามโจวเชี่ยนดู แต่โจวเชี่ยนที่เซียวเซียวไม่รู้ว่ามีความแค้นกันตั้งแต่เมื่อไหร่
ได้เหยียนจิ้งเหยาบอก และสืบเรื่องราวให้จนรู้ที่มาทั้งหมด
ตอนนี้ก็คือเรื่องที่ฉินย่าหนานเอาแบบที่ออกแบบไปขายให้โจวเชี่ยน
จะโยนความผิดให้เซียวเซียว เพราะเสื้อถูกโรงงานลอกเลียนแบบงานเกรดต่ำออกมาขาย
โจวไท่หรานบอกว่าจะจัดการเอง
หลินซือหย่วนสั่งให้เซียวเซียวไปแอฟริกา ประเทศนาตาซูย่า
ถ่ายภาพโฆษณาของซัมเมอร์นี้ อเดอลีนอยากพาเซียวเซียวไปมิลานเลยไม่ได้ไป
แล้วตอนนี้จั่นหลิงจวินก็ติดต่อมา ว่าอยู่ที่นาตาซูย่า
มาทำหน้าที่แพทย์เอ็มแอฟเอสทุกปี โจวไท่หรานฝากให้เซียวเซียวถือของไปให้จั่นหลิงจวินแทนค่าชั้นเฟิร์สต์คลาส
ไปถึงก็ได้พบจั่นหลิงจวิน และยังมีเรื่องของผู้ก่อการร้าย
ดีที่จั่นหลิงจวินอยู่ด้วย ทั้งสองเลยหนีออกมาได้
ตอนนี้เองจั่นหลิงจวินเลยบอกว่าตัวเองยังแย่กว่าคู่ดูตัวของเซียวเซียว
ที่บ้านเป็นบ้านเลี้ยงเดี่ยว พี่ชายต้องดูแล กู้เงินมายี่สิบล้านยังใช้ไม่หมด
จะรับเป็นแฟนไหม เซียวเซียวคิดอย่างหนักว่าจะช่วยใช้หนี้ยังไง ก็ยังตัดสินใจรับอยู่ดี
คู่นี้น่ารักมาก พอเป็นแฟนกันจั่นหลิงจวินยิ่งดูแลเซียวเซียวมากกว่าเดิม
จั่นหลิงจวินจำเส้นทางที่ขับมาได้เมื่อเทียบกับแผนที่ก็สามารถมาถึงถนนใหญ่
และขอซื้อน้ำมันเพื่อเดินทางต่อ
ระหว่างนั้นก็ได้โทรติดต่อสถานทูตและบอกฐานที่มั่นของพวกก่อการร้ายได้
เซียวเซียวโทรหาพ่อ โจวไท่หรานโทรมาพอดี
ทำให้จั่นหลิงจวินบอกว่าให้เตรียมเงินสำหรับเรียกค่าไถ่เอาไว้
และก็ได้พบกับล่ามพื้นเมืองที่เซียวเซียวจ้างไว้ที่ใช้ช่วงชุลมุนหนีออกมาได้
มาหาคนช่วยทำให้รู้ว่าคนที่หนีออกมาได้ยังมีนางแบบ นายแบบ ผู้ช่วยและคนขับรถ
มีเพียงช่างภาพและช่างอุปกรณ์ที่ถูกจับไป
มาถึงสถานทูต จั่นหลิงจวินดูแลเซียวเซียวอย่างดี
จนรู้ว่าเซียวเซียวทำยาหายก็ออกไปหายาให้ ที่หน่วยแพทย์ไม่มียา เลยได้แต่ไปหาที่ตลาดมืด
ด้านเซียวเซียวที่เข้าคิวเพื่อรอขึ้นเฮลิคอปเตอร์ออกจากประเทศได้คิวของกลุ่มแรกมาเอามาบอกจั่นหลิงจวิน
จั่นหลิงจวินบอกว่าต้องรอของให้เซียวเซียวไปก่อน
แต่เซียวเซียวก็แลกกับผู้ช่วยอยู่รอพร้อมจั่นหลิงจวิน
จั่นหลิงจวินออกไปเอายา เฮลิคอปเตอร์ที่ส่งคนรอบแรกไปแล้วและกลับมา
แต่จั่นหลิงจวินก็ยังไม่กลับมา เซียวเซียวร้อนใจมาก ขอร้องให้รอ
เจ้าหน้าที่ทหารบอกว่าคนไม่รักษาเวลาไม่มีค่าพอที่จะรอ
เซียวเซียวไม่ยอมบอกว่าต้องเกิดเรื่องแล้วแน่ๆ เค้าเป็นแพทย์อาสา
ช่วยเหลือคนจะไม่มีค่าได้ยังไง สุดท้ายจั่นหลิงจวินเกิดเรื่องจริงๆ
เพราะคนที่มาส่งยาเป็นพวกเดียวกับกลุ่มก่อการร้าย จำรถที่จั่นหลิงจวินขับหลบหนีได้
ตอนนั้นเองที่เซียวเซียวพาคนมาช่วย
แต่ยังมีวัยรุ่นท้องถิ่นที่ออกมาจากอีกทางยิงปืนมาทางเซียวเซียวเป็นจั่นหลิงจวินเอาตัวบังกระสุน
รับกระสุนแทนเซียวเซียว
พอฟื้นขึ้นมาก็อยู่บนเรือของกองทัพแล้ว เซียวเซียวเสียใจมาก
จั่นหลิงจวินบอกว่าที่ช่วยไม่ได้อยากให้เสียใจ และก็ทำให้ตัวเองคิดถึงบางเรื่องได้
กลับถึงจีนสรุปว่าทั้งกลุ่มกลับมาได้ไม่ครบ ช่างภาพเสียชีวิต
ตอนนี้พวกญาติพากันปิดล้อมอยู่หน้าบริษัท โทษว่าเซียวเซียว และอยากให้เซียวเซียวออกมาพูด
ทางด้านอเดอลีนก็เกิดเรื่องผู้ช่วยเสี่ยวจินที่อเดอลีนพาไปด้วย
ทำอเดอลีนเสียหน้าในที่ประชุมสัมมนา ที่มิลาน
กลับมาข่าวเสียหายของแอลวายยิ่งมายิ่งมาก
จั่นหลิงจวินมาพักฟื้นที่บ้าน ให้เซียวเซียวมาหา
ถึงรู้ว่าพี่ชายของจั่นหลิงจวิน คือจั่นหลิงอี้ผู้ก่อตั้งแอลวาย
เมื่อสิบปีก่อนที่ซิลเวอร์ฮอลล์ หลิงอี้ถูกยิงเข้าที่เส้นประสาทสมอง
ทำให้สติปัญญาถดถอยเป็นเด็กอายุสามขวบ
แต่เซียวเซียวก็ยังเข้ากันได้ดีกับพี่ชายบ้านจั่น ทั้งยังคุยกัยอย่างสนุกสนาน
เพราะคือไอดอลของเซียวเซียว ทั้งเทคนิคการวาดรูป แต่พอจั่นหลิงจวินเห็นก็จะมาห้ามเอาไว้
เรื่องราวของผู้บริหารเป็นแผนที่วางไว้ของหลัวอวี้ที่ก่อนหน้านี้อยากได้ตำแหน่งรองประธานที่ว่างอยู่
กับหลินซือหยวนที่จ้องตำแหน่งของอเดอลีน ทำให้อเดอลีนลาออกให้ได้
เพราะมีงานเทศกาลภาพยนตร์ชุดที่หลันโม่หรูใส่เป็นชุดที่ได้รับการจับตามองที่สุด
โจวไท่หรานที่มาหาโมราร์ด สุดยอดบุคคลในวงการดีไซเนอร์
ก็ชมชุดที่เซียวเซียวออกแบบถึงกับบอกว่าจะสอนเซียวเซียวให้ถ้าแอลวายยอมจ่ายเงิน
เพราะได้ชุดอมตะของเซียวเซียวที่หลันโม่หรูใส่
ทำให้อเดอลีนไม่ต้องลาออก และให้เซียวเซียวมาทำงานที่แผนกเสื้อผ้าโอตกูตูร์
จั่นหลิงจวินพูดคุยกับเซียวเซียวจนเซียวเซียวได้รู้ว่าตอนพบกันครั้งแรกจั่นหลิงจวินก็จำได้
จากรูปภาพที่ลูกพี่ลูกน้องเคยเอามาแนะนำ จำดวงตาได้แต่ใบหน้าสเตอรอยด์
หว่างคิ้วดำคล้ำเพราะอยู่ในช่วงปรับตัวหลังเลิกกับแฟน ซึ่งก็คือตัวเอง
เซียวเซียวสนิทกับทุกคนในซังอวี๋ ยกเว้นเลี่ยวอี้ฟานที่หลงรักจั่นหลิงจวินมาโดยตลอด
เป็นเหตุให้โจวเชี่ยนที่กัดไม่ปล่อยยังตามไปตีสนิทได้อีก
และหลอกใช้เพื่อทำลายความสัมพันธ์ของเซียวเซียวกับจั่นหลิงจวิน
ในบริษัทยังมีหลัวอวี้ที่หวังจะใช้เซียวเซียวเป็นคนของตัวเอง
แต่เซียวเซียวไม่สนใจ ทั้งไม่มีความคิดอะไรสกปรก ฟังคำพูดไม่รู้เรื่อง
พอกลับไปถามจั่นหลิงจวินถึงรู้ความหมายของหลัวอวี้ยิ่งทำให้เซียวเซียวขยะแขยง
ตรุษจีนเซียวเซียวกลับไปเยี่ยมที่บ้าน จั่นหลิงจวินก็มาเซอร์ไพรส์ ทำเอาพ่อกับแม่เซียวเซียวที่ได้เจอถึงกับปลื้มโดยที่เซียวเซียวไม่รู้ตัวเลย
ชุดยุคทอง ที่ส่งไปเพื่อใช้ประกวดในงานประชุมเศรษฐกิจสิบแปดประเทศผ่านเข้ารอบ
เซียวเซียวต้องจัดงานแฟชั่นโชว์เปิดตัวเสื้อซีซั่นฤดูร้อนเอง
แล้วทางพลอล่าก็เปิดตัวก่อนหนึ่งวันทำเอายิ่งเกร็ง
งานเปิดตัวผ่านไปด้วยดี เสียงตอบรับดี
แต่ชุดแสงตะวันของฉันที่มีแรงบันดาลใจจากรูปแอบถ่ายมู่เจียงเทียนในห้องเปียโนกลับโดนสาดโคลนเป็นธงญี่ปุ่น
เป็นพวกขายชาติ จากนั้นหลันโม่หรูก็โดนโจมตีไปด้วย
เซียวเซียวกลุ่ม เครียดจะผมร่วง งานยุคทองก็ถูกถอนออก
จั่นหลิงจวินมาดูแล และกลับไปบอกมู่เจียงเทียน มู่เจียงเทียนอยากพบจั่นหลิงอี้
จั่นหลิงจวินยังไม่ตกลง แล้วจะให้มู่เจียงเทียนก้าวออกไปจากโลกที่หลบหนีได้ยังไง
เซียวเซียวไม่เคยคิดจะเปิดเผยภาพของมู่เจียนเทียน
สุดท้ายใช้ภาพเบลอบอกว่านี่คือภาพแรงบันดาลใจใครไม่เชื่อก็ตามใจ
คนไม่เชื่อมีมากมาย คนที่เชื่อในตัวเซียวเซียวก็ยังมี
เซียวเซียวไปหามู่เจียงเทียนและเห็นว่าสามารถเป็นโชแปงได้แล้ว
ก้าวผ่านมาได้ หลันโม่หรูก็แอบมาดูและเห็นว่าดีขึ้น ก็รู้ว่าเพราะเซียวเซียว
ตอนแรกเซียวเซียวขอโทษก่อน
แต่หลันโม่หรูบอกว่าเป็นเธอทำให้เซียวเซียวเดือดร้อนจึงขอโทษเซียวเซียวที่ทำให้ลำบาก
ก่อนหน้านี้ซย่าเหยียนสืบได้แล้วว่ามีสามกลุ่มที่เล่นงานอยู่
เซียวเซียวคิดไม่ออกว่ากลุ่มที่สามคือใครรู้แต่พวกหลัวอวี้กับพอลล่า
ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าคือหลิ่วหลิน ทั้งหลันโม่หรูก็อยากจัดการหลิ่วหลิน
เซียวเซียวจึงร่วมมือเพื่อเอาคืน
ต่อมาเมื่อซย่าเหยียนขุดลึกลงไปจึงรู้ว่าดีไซเนอร์ของหลิ่วหลินคือเหยาซิงโจว
ของพอลล่าจึงเล่นเรื่องธงเกาหลี เพราะมีทุนเกาหลีหนุนหลัง
เรื่องราวทางเซียวเซียวคลี่คลาย มู่เจียงเทียนออกมาบอกว่าเป็นตัวเอง
ขอบคุณแสงตะวัน ผมกลับมาแล้ว ทุกคนถึงรู้ว่าเซียวเซียวทำเพื่อมู่เจียงเทียน
จั่นหลิงอี้อยากเจอมู่เจียงเทียนเพื่อเชื่อมโยงเหตุการณ์แต่โอกาสยังไม่ได้
เพราะที่บ้านจั่นไม่มีใครยอมให้มู่เจียงเทียนเจอกับจั่นหลิงอี้
สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งขอให้เซียวเซียวมาออกแบบชุดให้เพื่อใช้ในงานประชุมเศรษฐกิจสิบแปดประเทศ เซียวเซียวสามารถทำให้เป็นที่พอใจได้
ถ้าถึงตอนนั้นก็จะสร้างชื่อเสียงให้อีกมากทีเดียว
เมื่องานทุกอย่างเรียบร้อย
มีวันหนึ่งที่มีโอกาสพอดีเพราะจั่นหลิงอี้ขอร้อง
เซียวเซียวเลยโทรเรียกมู่เจียงเทียนมาพบ
และเมื่อจั่นหลิงอี้ได้ถามคำถามสำคัญคาใจที่ติดอยู่
หลังจากมู่เจียงเทียนกลับไปแล้วก็สลบไป เซียวเซียวขอโทษจั่นหลิงจวิน
จั่นหลิงจวินโกรธแต่ก็โกรธไม่ลง คิดว่าตัวเองคิดผิด และบอกเลิกกัน
เซียวเซียวบอกว่าถ้าจั่นหลิงอี้ฟื้นแล้วให้บอกด้วย
เมื่อจั่นหลิงอี้ฟื้นแล้วก็จำทุกอย่างได้ และอยากเจอเซียวเซียว
จั่นหลิงจวินก็บอกว่าเลิกกันแล้วก็โดนจั่นหลิงอี้ดุว่า
เพราะตัวเองเป็นคนขอให้เซียวเซียวเรียกมู่เจียงเทียนมาพบเอง
จั่นหลิงจวินส่งข้อความไปบอก ว่าจั่นหลิงอี้ฟื้นแล้ว เซียวเซียวโล่งอก
และบอกลาจากนั้นก็ตัดการติดต่อ จั่งหลิงจวินกลายเป็นแฟนเก่าไปเรียบร้อย
กว่าจะรู้ว่าเซียวเซียวไม่อยู่ในประเทศก็เพราะโจวไท่หรานบอก
จั่นหลิงอี้มาทำหน้าที่แทนอเดอลีนที่ลาออก หลินซือหย่วนหมดโอกาสก็ลาออกไป ตำแหน่งก็ปล่อยวางไว้
ก่อนหน้านี้หลัวอวี้ก็ถูกโจวไท่หรานบังคับให้ลาออกเพราะติดต่อกับบริษัทพอลล่าทำความเสียหายให้แอลวาย
เซียวเซียวอยู่ที่ฝรั่งเศสเรียนรู้ และฝึกงานจากโมราร์ด หลังจากชุดงานประชุมเศรษฐกิจสิบแปดประเทศของสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งออกมาก็ไม่มีใครกล้าดูถูกอีก
จั่นหลิงจวินเอาบัตรแสดงของมู่เจียงเทียนมาให้เซียวเซียว
และตอนที่จั่นหลิงจวินกลับไปเซียวเซียวถึงรู้ว่าในเสียงที่ให้เหยียนเจิ้งเหยาอัดให้ของจั่นหลิงจวินยังมีคำสารภาพรักที่มากกว่านั้นอีกด้วย
ทั้งยังมีทั้งคำขอโทษและบอกก่อนหน้านี้ของจั่นหลิงจวิน
เซียวเซียวมาชมการแสดงที่ซิลเวอร์ฮอลล์
มู่เจียงเทียนกลับมาได้อีกครั้ง จั่นหลิงอี้ก็กลับมาได้แล้ว
มีเพียงจั่นหลิงจวินที่บอกว่าขอเป็นแฟนกับเซียวเซียวอีกครั้ง
เซียวเซียวมาทำหน้าที่อาร์ตแอดไวเซอร์แทนหลินซือหย่วนในฐานะรุ่นน้องของจั่นหลิงอี้
และวันนั้นจั่นหลิงจวินก็เอาแหวนสั่งทำเฉพาะมาขอแต่งงานโดนแลกกับชุดแต่งงานสั่งตัด
เซียวเซียวต้องแลกอยู่แล้วสิ
แหวนสั่งทำเฉพาะแลกกับชุดแต่งงานสั่งตัดเฉพาะตัว
แต่งงานกับชายหนุ่มสุดแสนเพอร์เฟ็กต์ที่เข้ากันได้พอดีกับตัวเธอ ความรู้สึกที่ได้ดีไซน์ทุกอย่างเองแบบนี้
ช่างดีจริงๆนะ
หลังอ่านเล่ม 2 :
หลังจากเซียวเซียวเป็นแฟนกับจั่นหลิงจวิน และรอดความเป็นความตายมาได้
ยิ่งมองเห็นคุณค่าของชีวิต และพร้อมยอมสู้ยิ่งกว่าเดิม แต่อุปสรรคและแผนร้ายก็ตามมาไม่หยุดหย่อน
และเพราะเซียวเซียวมีจั่นหลิงจวินเป็นแฟนที่อะไรก็ดีไปหมด ไม่มีอะไรล่อตาลวงใจได้ ไม่มีความละโมบใดๆ
แผนใดๆก็ไม่อาจชักจูงได้ แถมยังรังเกียจอีกต่างหาก
กับความจริงใจที่เซียวเซียวมีให้กับไอดอล บุคคลต่างๆที่ตัวเองรักและใส่ใจ
เป็นแสงตะวันของหลายๆคน
และมองเห็นปัญหาของจั่นหลิงอี้จากมุมมองคนภายนอกที่คนใกล้ตัวมองไม่เห็นก็คงไม่เกิดผลลัพธ์ต่างๆมากมาย
ทำให้ทุกอย่างลงเอยด้วยดี เป็นเรื่องที่ดีมาก อ่านแล้วมองบวก ตัวละครมีพัฒนาการ
ทั้งขำ ทั้งฮา และทั้งชื่นชมกับความเก่งของเซียวเซียวเลยทีเดียว
เนื้อเรื่อง :
เซียวเซียวนักศึกษาจบใหม่ที่มีความสามารถและหน้าตาดี
รูปร่างดี ทำงานเป็นดีไซเนอร์อยู่ที่บริษัทแอลวาย ซึ่งเป็นบริษัทชั้นนำการตลาดมีรูปแบบการทำงานเหมือนกับบริษัทแฟชั่นในฝรั่งเศส
ครึ่งปีมานี้หัวหน้าแผนกเปลี่ยนเป็นคนที่ไม่ใช่ผู้เกี่ยวข้องด้านสายงานแฟชั่นทำให้เซียวเซียวล้มป่วยลง
เป็นโรคเอสแอลอี ที่สาเหตุแน่ชัดระบุไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเกิดจากความกดดัน
และความเครียด เป็นผลในภูมิคุ้มกันในร่างกายทำงานผิดปกติ
การรักษาจะต้องใช้ยาเพรดนิเซอร์โลน เป็นยาในกลุ่มคอร์ติโคสเตียรอยด์
ซึ่งเป็นยาสเตียรอยด์
มีผลข้างเคียงทำให้หน้ากลมมีลักษณะมูนเฟช หน้าพระจันทร์ อยากอาหาร
ผิวหน้าบาง และโรคนี้ก็แพ้แสงแดด ห้ามนอนดึก ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ แต่เซียวเซียวที่เป็นดีไซเนอร์ไม่ทำตามคำสั่งแพทย์
ชอบคิดงานตอนกลางคืน โรคก็ไม่หาย ทั้งยังบอกที่ทำงานว่าตัวเองหายแล้ว
ระหว่างที่เป็นโรคได้โทรหาแฟนตัวเองให้มาเยี่ยม
แต่หานตงอวี่เป็นพวกที่ชอบเล่นเกมส์ไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริง
เซียวเซียวจึงบอกเลิกทางโทรศัพท์ เพราะคิดว่าตัวเองเป็นโรคที่ยังไม่มีทางรักษาหาย
กลัวอคติจากคนรอบข้าง
เมื่อนัดเจอหานตงอวี่อีกครั้ง
ระหว่างที่หานตงอวี่โทรมาเร่งเพื่อพบกันครั้งสุดท้ายกลับบอกว่าพาแฟนใหม่มาด้วย
เซียวเซียวผู้กลัวเสียหน้า ขณะนั้นเหลือบไปเห็นหนุ่มหล่อ หน้าตาดี
กำลังซื้อชานมอยู่จึงขอร้องให้ช่วยมาเป็นแฟนบอกเลิกกับแฟนเก่าให้หน่อย
หนุ่มหล่อขอดูหน้าที่เซียวเซียวคาดหน้ากากปิดไว้
พอเห็นหน้าที่บวมก็ตอบตกลงโดยมีเงื่อนไขว่าให้เลี้ยงชานมสามสิบวัน
เซียวเซียวตกลงทันที หนุ่มหล่อคนนั้นชื่อจั่นหลิงจวิน
บอกว่าจะแนะนำอาชีพอะไรก็ตามใจ ทั้งสองตกลงกันได้ก็เข้าร้านอาหารสถานที่นัดไปเจอแฟนเก่าของเซียวเซียว
แล้วธุระก็เรียบร้อย
เซียวเซียวมาคร่ำครวญกับเพื่อนรักเพื่อนสนิทเหลียงจิ้งเหยา
เหลียงจิ้งเหยาก็บอกว่าทำไมไม่ขอเบอร์โทรล่ะ
มาที่ทำงานก็เจอหัวหน้าแผนกกลั่นแกล้ง
เพื่อนร่วมงานนินทา ยังดีที่ได้เหยียนจิ้งเหยาที่คอยเป็นเพื่อนดูแล
เพราะคิดว่าเซียวเซียวจะหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
แต่พอพูดคุยก็รู้สึกว่ายังไม่ถึงจุดนั้นจึงให้บัตรของซังอวี๋กับเซียวเซียว
เซียวเซียวผู้มีจินตนาการเป็นเลิศคิดว่าเพื่อนให้บัตรโฮสต์คลับมาเพราะถามว่าอยากได้แฟนแบบไหน
ก็เลยลองไปดูสักครั้ง แถมทำอะไรเปิ่นๆออกไปหลายอย่าง
จนได้พบกับจั่นหลิงจวินที่บอกว่าเป็นหมออยู่ที่นี่
แล้วก็ยังไม่รู้ว่านี่คือสถานฟื้นฟูสุขภาพ ไม่ใช่โฮสต์คลับ ยังไม่รู้ตัวจนแอดวีแชต
คุยกับจั่นหลิงจวินและบอกให้คราวหน้าเอาประวัติผู้ป่วยมาด้วย เลยเริ่มเอะใจ
เพื่อนรักก็ไม่ยอมบอกเพราะเห็นเพื่อนเข้าใจผิดขนาดนั้นก็กลัวเพื่อนจะเสียหน้า
ฮ่าๆๆๆๆ
เมื่อรู้ว่านี่คือสถานฟื้นฟูสุขภาพ และได้พบนักบำบัด
ได้พบผู้ป่วยของซังอวี๋ เพราะการมองโลกของเซียวเซียวทำให้ผู้ป่วยทั้งที่สูญเสียขากลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้ง
มู่เจียงเทียนไอดอลสมัยเด็ก นักเปียโนที่เกิดเหตุการณ์ที่ซิลเวอร์ฮอลล์จนตาบอดและมือใช้การได้ไม่เหมือนเดิม
เซียวเซียวก็สามารถบอกว่าสามารถเป็นโชแปงได้
จั่นหลิงจวินบอกว่าเซียวเซียวเป็นดอกทานตะวัน
แต่ความจริงเซียวเซียวคือดวงตะวัน คอยส่องแสง
เรื่องราวทั้งที่ทำงานและเรื่องส่วนตัวทั้งเพื่อนร่วมงานที่แย่งชิงผลงาน
กลั่นแกล้งลับหลัง และการฟื้นฟูสุขภาพทีได้จั่นหลิงจวิน
ทำให้เซียวเซียวก้าวไปข้างหน้าได้เรื่อยๆ
การแข่งขันชนะ เลื่อนตำแหน่ง ถูกส่งไปแอฟริกา ดีที่จั่นหลิงจวินก็อยู่
เลยรอดพ้นจากภัยผู้ก่อการร้าย และเป็นแฟนกันดูแลกัน หลังจากกลับมาเซียวเซียวก็ได้รู้ว่าพี่ชายของจั่นหลิงจวินคือจั่นหลิงอี้
ผู้ก่อตั้งแอลวาย เพราะเกิดเรื่องที่ซิลเวอร์ฮอลล์เมื่อสิบปีที่แล้ว
ความสามารถรับรู้จึงเป็นเพียงเด็กสามขวบ ก็มีเซียวเซียวช่วยดูแลอีกแรง
ด้านการงานก็ยังมีผู้บริหารอยากได้ตำแหน่ง
จะใช้เซียวเซียวเป็นเครื่องมือ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้
มาติดตามชีวิตของเซียวเซียวได้ด้วยกัน
หลังอ่าน :
ตอนแรก บอกที่มาของเซียวเซียว ความสามารถ
ก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้นถึงได้เป็นโรคเอสแอลอี และเพราะเป็นโรคเอสแอลอี
จึงเกิดเหตุการณ์ต่างๆมากมายเพราะได้รู้จักกับจั่นหลิงจวิน การดูแลฟื้นฟูสุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆ
และความสามารถที่ซ่อนอยู่ก็ปรากฏให้เห็นขึ้นเรื่อยๆ
แต่ระหว่างนั้นก็ยังมีเพื่อนร่วมงาน หัวหน้างาน ต่างๆก่อความเดือดร้อนให้เป็นระยะ
มาดูความสามารถของเซียวเซียว และความรักที่กำลังเกิดขึ้นว่าจะเป็นยังไงต่อไป
ทั้งจั่นหลิงจวินยังมีอะไรเบื้องหลังอีกที่เซียวเซียวยังไม่รู้อีกมาก
เพราะอยู่ในความมืดมานาน จนชอบใส่แต่เสื้อสีดำ
หลังจากเซียวเซียวเป็นแฟนกับจั่นหลิงจวิน
และรอดจากความเป็นความตายมาได้ ยิ่งมองเห็นคุณค่าของชีวิต
และพร้อมยอมสู้ยิ่งกว่าเดิม แต่อุปสรรคและแผนร้ายก็ตามมาไม่หยุดหย่อน
และเพราะเซียวเซียวมีจั่นหลิงจวินเป็นแฟนที่อะไรก็ดีไปหมด ไม่มีอะไรล่อตาลวงใจได้
ไม่มีความละโมบใดๆ แผนใดๆก็ไม่อาจชักจูงได้ แถมยังรังเกียจอีกต่างหาก
กับความจริงใจที่เซียวเซียวมีให้กับไอดอล บุคคลต่างๆที่ตัวเองรักและใส่ใจ
เป็นแสงตะวันของหลายๆคน และมองเห็นปัญหาของจั่นหลิงอี้จากมุมมองคนภายนอกที่คนใกล้ตัวมองไม่เห็นก็คงไม่เกิดผลลัพธ์ต่างๆมากมาย
ทำให้ทุกอย่างลงเอยด้วยดี เป็นเรื่องที่ดีมาก อ่านแล้วมองบวก ตัวละครมีพัฒนาการ
ทั้งขำ ทั้งฮา และทั้งชื่นชมกับความเก่งของเซียวเซียวเลยทีเดียว
-26/9/63-
